Bu çalışmada duygu düzenlemenin karar verme mekanizmaları üzerindeki
etkilerinin ve bu etkilerin yaşlılık döneminde
uğradığı değişikliklerin, alan yazındaki çalışmalar ışığında incelenmesi amaçlanmıştır.
Duygu düzenleme bireylerin olumsuz bir tecrübe karşısında duygularını kontrol
ederek olumlu duygu durumunu muhafaza edebilme becerisi olarak tanımlanır.
Duygu düzenleme becerisinin bireylerin kararları üzerinde yadsınamaz bir etkisi
bulunur. Karar verme sürecinde duygu düzenleme becerisi kullanıldığında karar öncesinde
algılanan risk ve kazanç-kayıp algısı değişir. Karar sonrasında ise hissedilen
memnuniyet artarken, yas süreci daha çabuk atlatılır. Dolayısıyla karar verme
süreci birden fazla aşamada duygu düzenlemeden etkilenir. Bu etki, mantıksal
çıkarım yerine duygu ve dürtülere bağlı kararlarda daha güçlü bir biçimde görülür.
Yaşamın ilerleyen yıllarında bireylerin duygu düzenleme becerileri gelişir ve bu
değişim duygu düzenleme ile karar verme ilişkisini daha güçlü kılar. Yaşlılar olumlu duygulara odaklandığı için
daha fazla risk alır. Ancak kararlarının sonucundan daha fazla tatmin olarak iyi
oluş düzeylerini yüksek tutabilirler. Bu durum sağlıklı yaşlılarda daha
belirginken sağlıksız yaşlılarda duygu düzenleme becerisinin kararlar
üzerindeki etkisi daha zayıftır. Mevcut çalışmada yaşlılık sürecinde duygu düzenleme
becerisinin karar öncesi ve sonrasındaki süreçler üzerindeki etkisi sistematik
bir biçimde ele alınmıştır. Bu çalışmada
gelecek araştırmalar için teorik bir altyapı sunulması amaçlanmıştır. Ayrıca bu
ilişkilerin bilinmesi klinik alanda müdahale programları oluşturularak
yaşlıların yaşam kalitelerini arttırmada kullanılabilir.
This review aims to investigate the effect of emotion regulation on decision-making processes in older age in light of previous literature. Emotion regulation is defined as maintaining the positive mood and/or controlling the negative mood. Emotion regulation influence decision-making processes especially under ambiguity. Individuals might try to make optimal decisions as using their emotions. However, this ability does not always lead to optimal decisions. Alternatively, they might regulate their emotions to increase decision satisfaction or overcome their loss. In fact, these effects are more powerful in emotionally charged decisions compared to consciously monitored and effortful decisions as defined in dual-processing model. Later in life, the effect of emotion regulation on pre- and post-decision processes increases due to the decline in cognitive skills and the improvement of emotion regulation skills. However, older adults with severe chronic and fatal diseases cannot use emotion regulation as effective as their healthy peers. This leads to a decrease in the likelihood of optimal decision-making in these patients who already experience reduced cognitive skills. The present study addresses the systematic effects of emotion regulation on pre- and post-decision processes across aging. One of the main aims of the study is to provide a theoretical background for future research. Furthermore, in the clinical field, the information gained from this review can be used to improve the quality of life in late years of life by developing intervention programs.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Test, Ölçme ve Psikometri |
Bölüm | Derleme |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2020 |
Kabul Tarihi | 11 Ocak 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 12 Sayı: 3 |