Calculating Resolution Cost in Banking Sector

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 2, 545 - 564, 29.12.2021

Ferhun Ateş Güven Sayılgan

https://doi.org/10.47097/piar.1020657

Öz

As a result of the crises in the financial sector, many global banks have come to the point of bankruptcy. Some of these were saved by the states, but this recovery process brought a significant burden to the economy and therefore to taxpayers. On the other hand, as the banks that entered the bankruptcy process seriously affected the real sector on the lending side, the cost of the failed banks on the economy reached significant levels Therefore, especially in the period after the global financial crisis, within the framework of macro-prudential policies in banking, it was tried to prevent the bankruptcy of banks with the measures taken before they came to the point of bankruptcy. In this sense, the cost that will arise in the bankruptcy of banks has gained importance and studies have been carried out in this area.
In recent years, studies have been carried out to calculate the costs of resolution in the foreign literatüre. In our research, no study has been found about the costs of analysis in Turkish and the Turkish banking sector. In this study, it is aimed to calculate the resolution cost that may occur in case the Turkish banking sector is faced with a resolution process. In this context, it is seen that the calculated resolution costs have a significant increasing trend from 2004 to 2015. There is a decreasing trend in the resolution cost calculated in the period after 2015, and it is thought that regulations such as keeping additional capital buffers for keeping the equity and CAR of the banks high within the framework of efforts to comply with Basel 3 standards are effective.

Anahtar Kelimeler

Banking, Resolution, Systemic Risk, Resolution Cost

Bankacılık Sektöründe Çözümleme Maliyetinin Hesaplanması

Öz

Finansal Sektörde yaşanan krizler neticesinde küresel ölçekli birçok banka iflas noktasına gelmiştir. Bunlardan bazıları devletler eliyle kurtarılmış ancak bu kurtarma süreci ekonomiye ve dolayısıyla vergi ödeyenlere önemli ölçüde yük getirmiştir. Diğer taraftan, batış sürecine giren bankalar da kredilendirme tarafında reel sektörü ciddi biçimde etkilediği için batık bankaların ekonomi üzerindeki maliyeti de önemli boyutlara ulaşmıştır. Dolayısıyla özellikle global finans krizinden sonraki dönemde Bankacılıkta makro ihtiyatlı politikalar çerçevesinde Bankaların iflas noktasına gelmeden önce alınan tedbirlerle batmasının önü alınmaya çalışılmıştır. Bu anlamda bankaların iflas noktasına gelmesinde ortaya çıkacak maliyet önem kazanmış ve bu alanda çalışmalar yapılmıştır.
Son yıllarda yabancı literatürde olası bir çözümleme durumunda karşı karşıya kalınacak maliyetlerinin hesaplanmasına yönelik çalışmalar yapılmaktadır. Araştırmalarımızda, çözümlemenin maliyetleri konusunda Türkçe ve Türk Bankacılık sektörü hakkında çalışmaya rastlanılmamıştır. Bu çalışmada, Türk bankacılık sektörünün bir çözümleme süreci ile karşı karşıya kalması durumunda meydana gelebilecek çözümleme maliyetinin hesaplanması hedeflenmiştir. Bu kapsamda, hesaplan çözümleme maliyetlerinin 2004 yılından 2015 yılına kadar önemli ölçüde artış eğilimi gösterdiği görülmektedir. 2015’ten sonra dönemde hesaplanan çözümleme maliyetinde bir düşüş eğilimi görülmekte olup Basel 3 standartlarına uyum çalışmaları çerçevesinde Bankaların özkaynak ve SYR’lerinin yüksek tutulmasına ilişkin yapılan ilave sermaye tamponları bulundurulması benzeri düzenlemelerin etkili olduğu düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Bankacılık, Çözümleme, Sistemik Risk, Çözümleme Maliyeti

Kaynakça

• Adrian, T. & Brunnermeier, M.K. (2016), CoVaR, American economic Review, 106 (7): 1705-41,
• Adrian, T. & Brunnermeier, M.K., (2011), CoVaR, https://www.princeton.edu/~markus/research/papers/CoVaR, 8 Nisan 2016.
• Adrian, T. ve Brunnermeier, M.K., (2014), CoVaR, https://www.newyorkfed.org/medialibrary/media/research/staff_reports/sr3. Avrupa Komisyonu (2014a), Capital Requirements and Regulation Directive. Directive 2014/17/EU
• Avrupa Komisyonu (2014b), Directive 2014/59/EU of the EP and of the Council of 15 May 2014, Establishing a Framework for the Recovery and Resolution of Credit Institutions.
• Basel Committee on Banking Supervision (2011), Global systemically important banks: assessment methodology and the additional loss absorbency requirement
• Basel Committee on Banking Supervision (2012), A Framework for Dealing With Domestic Systemically İmportant Banks.
• Black, F. & Scholes, M. (1973), The Pricing of Options and Corporate Liabilities, The Journal of Political Economy, Vol. 81, No. 3
• Cariboni, J., Langedijk, A. S., Maccaferri, S., Pagano, A. M., Giudici, P., Rancan, M. & Schich, S. (2016), Reducing and sharing the burden of bank failures, OECD Journal: Financial Market Trends, Volume 2015/2
• Civan, Z., (2018), Turkiye’deki Sistemik Öneme Sahip Bankaların Kantil Regresyon Kullanılarak Koşullu Riske Maruz Değer Yontemi ile Tespit Edilmesi, Doktora Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• FSB (2012), Resolution of Systematically Important Financial Institutios, Progress Report
• FSB (2011), Key Attributes Of Effective Resolution Regimes For Financial Institutions,
• Grimaldi, M. B., Hofmeister, J., Schich S. & Snethlage, D. (2016), Estimating the size and incidence of bank resolution costs for selected banks in OECD countries, OECD Journal: Financial Market Trends Volume 2016/1.
• Grimaldi, M. B. &e Linder, J. (2018), Measuring bank resolution costs – a market-based approach, The Swedish National Debt Office’s Focus Report
• Li, X. (2018), An Examination of Bank Risk Measures and their Relationship to Systemic Risk Measurement, Doktora Tezi, Massey University, Manawatu (Turitea), Yeni Zelanda
• Merton, R. (1974), On The Prıcıng Of Corporate Debt: The Rısk Structure Of Interest Rates, The Journal of Finance, May, 1974
• TMSF (2011), Çözümleme Deneyimi, TMSF Raf temizliği Projesi, İstanbul
• Ülkütaş Saçcı, Ö. (2014), Sistemik Öneme Sahip Bankalar: Türk Bankacılık Sektörü İçin Gösterge Bazlı Bir Yöntem Önerisi, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Ankara