Kredi ve Kredi İşlemlerinin Hukuki Açıdan Değerlendirilmesi

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 2, 43 - 69, 31.12.2019

Senar Çağırgan Tuncer Yasin Ulusoy

https://doi.org/10.34232/pjess.572449

Cited By: 1

Öz

En basit tanımıyla satın
alma gücünün, belli bir süre sonra ödenmesi taahhüt edilerek, faiz karşılığında
bir başkasının kullanımına bırakılması olan kredi, günümüzde bankacılık
işlemleri içinde önemli bir yer teşkil etmektedir. Kredi; satın alma gücü
sağlamak amacıyla, maddi ya da maddi olmayan bir malın veya bir miktar para
yahut garanti sözleşmesi ve kefalette söz konusu olduğu gibi risk için
sorumluluk yüklenilmesini kapsar. Bu itibarla kredi türlerini en genel
çerçevesi ile bankalar tarafından, nakdi bir ödeme yapılarak kredi alana satın
alma gücü sağlayan nakdî krediler ile nakdi bir ödemede bulunmaksızın bir
riskin gerçekleşmesi durumunda sorumluluğun üstlenilmesi şeklinde gayri nakdi
krediler olmak üzere ikiye ayırabiliriz. Bu ayırım çerçevesinde kredi
türlerinin hukuki niteliği ve uygulanacak hükümler farklılaşmaktadır. Banka ile
bir gerçek veya tüzel kişi arasında kredi ilişkisi tek bir kredinin açılmasına
ilişkin kredi sözleşmesi veya birden çok kredinin açılmasını içine alan kredi
açma sözleşmesinin imzalanması suretiyle doğmaktadır. Kredi sözleşmesin veya
kredi açma sözleşmesinin içeriği kredi türüne göre farklılık gösterir. Bunun
yanında kredi veya kredi açma sözleşmesi ile kurulan kredi ilişkisinde,
kredinin kullanma şekli, ödemenin ne şekilde gerçekleşeceği gibi hususlar
açısından, kredinin işleyeceği hesabın türü de önem taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kredi, Kredi sözleşmesi, Bankacılık, Kredi işlemleri, Genel işlem koşullar

Legal evaluation of credit and credit transactions

Öz

Credit may be simply
defined as the transfer of purchasing power to the use of another person in
return for interest to be paid after a certain period of time accounts for an
important part of the banking operations today. Credit involves both tangible
or intangible assets, or a certain amount of money or guarantee contract and
bail in order to create purchasing power, and the assumption of liability for
the risk. In this respect, we can categorize the credit types into two as cash
credits that provide the borrower with purchasing power through the gain of a
cash payment and non-cash credits that is the assumption of liability in the
realization of a certain risk, without gaining any cash payments. The legal
character of the loan types and the provisions to be applied vary in line with
this categorization. The credit relationship between the Bank and a real or
legal person is established through the signing of a credit agreement including
the opening of a single loan or a credit-opening agreement that involves the
opening of multiple loans. The content of the credit agreement or
credit-opening agreement varies according to the type of the credit. In
addition, in the credit relationship established through the credit or credit
opening agreement, the type of the account to which the loan will be deposited
is also important in terms of the way in which the loan is used and how the
payment will be made.

Anahtar Kelimeler

Credit, Credit Agreement, Banking, Credit Transactions, General Transaction Conditions

Kaynakça

• Akyol, Ş. (2001). Banka Sözleşmeleri, Ord. Prof.Dr. Kemalettin Birsen’e Armağan, Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri , 3.Fasikül. İstanbul.
• Altay, S. A. (2002). 4672 Sayılı Kanun’un Bankaların Yeniden Yapılandırılmasına ve Tasfiyesine ilişkin Sistem Üzerinde Etkisi. Prof.Dr.Ömer Teoman’a 55. Yaş Günü Armağanı, C.I, İstanbul.
• Aral, F. (1997). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri. Ankara.
• Arkan, S. (1995). “Tüketici Kredileri”, Batider C.XVIII, S.1-2.
• Bahtiyar, M. (2010). Ticari işletme Hukuku, 9.B. İstanbul.
• Battal, A. (2003). Bankalar Kanunu Şerhi Sorularla Banka Hukuku. Ankara.
• Bilgili, F., & Demirkapı, E. (2012). Ticari işletme Hukuku, 3.B. Bursa.
• Eren, F. (2001). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, VII.Bası. İstanbul.
• Etem, M. (1934): Kredi – Banka – Borsa Notları, İstanbul.
• Işıktaç, M. Ş. (2001). Uygulamada Bankacılar İçin Hukuku.
• İnal, T. (2002). Açıklamalı – İçtihatlı Tüketici Kredileri ve Tüketici Kredisi Sözleşmeleri İsviçre Hukuku – Fransız Hukuku ve Avrupa Birliği Konseyi Yönergeleri Işığında. İstanbul.
• Kahyaoğlu, H. Ş. (1969). Para – Kredi – Banka – Kambiyo. İzmir.
• Karacan, İ. (1987). Bankacılık Hukuku, Cilt I.
• Kocaimamoğlu, S. Bankacılık ansiklopedisi.
• Kocaman, A. (2003). Bankaların Tacir ve Sanayiciler ile Yapmış Oldukları Genel Kredi Sözleşmelerindeki Genel İşlem Şartlarının Hukuki Açıdan Değerlendirilmesi Ve Çözüm Önerileri. Ünal Tekinalp’e Armağan, C.I. İstanbul.
• Kostakoğlu, C. (1996). Banka Kredi Sözleşmelerinden Doğan Uyuşmazlıklar, II. Bası. İstanbul.
• Kostakoğlu, C. (2003). Bankalar Kanunu Şerhi Banka Kredi Sözleşmelerinden doğan Uyuşmazlıklar ve Akreditif, IV. Bası. İstanbul.
• Köteli, A. (1983). Leasing Sözleşmelerinin Hukuksal ve Mali Yönleri ile Türkiye’de Uygulanabilirliliği. Batider, C.XII, S.1.
• Küney, H. (1986). Banka Tekniği, V. Bası. Ankara. Nart, S. (2014). Borçlar Hukuku. Ankara.
• Nomer, H. N. (2017). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 15.B. İstanbul.
• Onur, V. (1957). Bankalarda Ticari Krediler ve Başka Hizmet Muameleleri, Ankara.
• Poroy, R., Yasaman, H. (2001). Ticari İşletme Hukuku, IX. Bası. İstanbul.
• Poroy, R., Tekinalp, Ü., & Çamoğlu, E. (2003). Ortaklıklar ve Kooperatif Hukuku, VIII.Bası. İstanbul.
• Poroy, R. (1999). Kıymetli Evrak Hukuku Esasları, XI.Bası. İstanbul.
• Reisoğlu, S. (1988). 3182 sayılı Bankalar Kanunu Şerhi, Ankara.
• Reisoğlu, S. (1992). Türk Hukukunda ve Bankacılık Uygulamasında Kefalet. Ankara. (Anılış: Kefalet).
• Tandoğan, H. (1985). Borçlar Hukuku, Özel Borç İlişkileri, C.1/2, III. Bası, Ankara.
• Tekinalp, Ü. (1988). Banka Hukukunun Esasları. İstanbul.
• Tekinay, S. S., Akman, S., Burcuoğlu, H., & Altop, A. (1993). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, VII. Bası, İstanbul.
• Toköz, N. H. (1976). Bankacılığın Genel İlkleri. Ankara.
• Tunçomağ, K. (1985). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri Akdin Muhtelif Nev’ileri, II. Bası, C.II, İstanbul.
• Urgancı, H. (1982). Para ve Banka. Adana.
• Yavuz, C. (2002). Türk Borçlar Hukuku Özel Hükümler, VI.Bası. İstanbul.
• Yener, M. D. (2015). 6502 Sayılı Yeni Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanunun Tüketici Kredileri Bakımından Getirdiği Yenilikler, Finansal Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, Cilt 7, Sayı 13.
• Yılmaz, E. (1992). Hukuk Sözlüğü, 4.B. Ankara.
• Yüksel, A. S. (1986). Bankacılık Hukuku ve İşletmesi, V.Bas., İstanbul.
• Zarakoğlu, A. (1972). Bankacılar İçin Para ve Kredi Bilgisi, III. Bası. Ankara.
• Zevkliler, A. (2002). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, VII.Bası. Ankara.