Öz
Bu çalışmada, yeni ve doğal yaşlanmış ağaç malzemelerin yüzeyine uygulanan vernik katmanlarının tutunma dirençlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaca uygun olarak, meşe (Quercus petrea L.), kestane (Castanea sativa M.) ve sarıçam (Pinus sylvestris L.) ağaç malzemelerden her bir ağaç türü, yaş periyodu, kesit yönü ve vernik çeşidinin için 10’ar adet olmak üzere toplam 360 adet deney örneği hazırlanarak yüzeylerine poliüretan, akrilik ve su bazlı vernikler uygulanmıştır. Örneklerin tutunma direnci TS EN 4624’e uygun olarak çekme testi (pull-off test) ile belirlenmiştir. Deneyler sonucunda elde edilen verilerin, MSTAT-C paket yazılımı ile istatistiksel analizleri yapılarak gurup içi ve guruplar arası anlamlılık değerleri belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, yaş periyodunun vernik tutunma direncine etkisinin bulunamadığı tespit edilmiştir. Ağaç türü düzeyinde en yüksek tutunma direnci kestanede (3,361 N/mm2) elde edilmiş, bunu meşe (3,191 N/mm2) ve sarıçam (2,248 N/mm2) izlemiştir. Vernik çeşidi düzeyinde en yüksek tutunma direnci poliüretan vernikte (4,009 N/mm2) elde edilmiş, bunu sırasıyla akrilik vernik (3,754 N/mm2) ve su bazlı vernik (1,286 N/mm2) izlemiştir. Kesit yönü karşılaştırmalarında tutunma direnci teğet yönde (3,098 N/mm2), radyal yönden (2,935 N/mm2) daha yüksek bulunmuştur. Yaş periyodu-vernik çeşidi ikili karşılaştırma düzeyinde en yüksek doğal yaşlanmış ağaç malzeme yüzeyine uygulanan poliüretan vernikte (4,307 N/mm2), en düşük ise doğal yaşlanmış ağaç malzeme yüzeyine uygulanan su bazlı vernikte (1,167 N/mm2) elde edilmiştir.