THE BRONZE SCULPTOR OF PORTRAITS, THEUDOROS OF PARION

Yıl 2023, Cilt: 1 Sayı: 1, 1 - 6, 29.03.2023

Antonio Corso

Öz

This note collects all the available evidence concerning the bronze sculptor Theudoros of Parion and suggests a possible explanation of the close links of Parion to Rhodes during the middle Hellenistic times. It suggests, in particular, that he became the pupil of Timocharis of Eleutherna because these two sculptors signed three bronze statues together at Knidos, and Timocharis was older than Theudoros. Under the guidance of Timacharis, Theudoros must have specialized in portrait statues made in bronze. Then he must have settled on Rhodes because we have three other signatures of portrait bronze statues by him from the Acropolis of Rhodes as well as from the sanctuary of Athena at Lindos. These inscriptions allow fixing the period of activity of Theudoros between 250 and 220 BC. The long presence of this sculptor from Parion on Rhodes may have acted as a sort of bridge between the two poleis. That would explain why the Rhodian Alcetas from Camirus went to Parion and physically loved Praxiteles’ statue of Eros set up at Parion in the early 2nd c. BC. Equally, the early appearance of a variation of Praxiteles’ Eros of Parion in the necropolis of Rhodes may be indebted to the close links established between Parion and Rhodes. The four inscriptions with signatures of this bronze sculptor are duly reported in this article, translations are provided as well as a bibliography. It is hoped that this article will increase the interest of scholars on a forgotten sculptor who according to those inscriptions contributed a lot to the flourishing of bronze sculpture of portraits in the Knidian / Rhodian region.

Anahtar Kelimeler

Theudoros, Parion, Knidos, Rhodes, Lindos

Destekleyen Kurum

Society for the Messenian Archaeological Studies

Proje Numarası

no number

Teşekkür

I thank Prof. Vedat Keles

BRONZ PORTRE HEYKELTIRAŞI PARIONLU THEUDOROS

Öz

Bu not, Parionlu bronz heykeltıraş Theudoros ile ilgili mevcut tüm kanıtları bir araya getirmekte ve Parion’un Hellenistik Dönem ortalarında Rodos ile sahip olduğu yakın ilişkilerine dair olası bir açıklama önermektedir. Özellikle de, Timocharis’in Theudoros’a göre daha yaşlı olduğunu, Theudoros’un Eleuthernalı Timocharis’in öğrencisi olduğunu ve bahsi geçen bu iki heykeltıraşın Knidos’ta üç bronz heykele birlikte imza attıklarını öne sürmektedir. Theudoros, Timocharis’in rehberliğinde bronzdan imal edilmiş portre heykelleri konusunda uzmanlaşmış olmalıdır. Daha sonra Rodos’a yerleşmiş olmalıdır bunun sebebi olarak da Rodos Akropolü’nde ve Lindos’ta yer alan Athena kutsal alanında onun tarafından yapılmış üç bronz portre heykelinde daha imzasının bulunması gösterilmektedir. Bu yazıtlar Theudoros’un aktif faaliyet dönemini MÖ 250 ile 220 yılları arasında saptamaya olanak tanımaktadır. Parionlu bu heykeltıraşın Rodos’taki uzun süreli varlığı, iki poleis arasında bir tür köprü görevi görmüş olabilir. Bu, Rodoslu (Camirus) Alcetas’ın neden Parion’a gittiğini ve MÖ 2. yüzyılın başlarında Parion’da dikilen Praksiteles’in Eros heykeliyle fiziksel olarak aşk yaşadığını açıklamaktadır. Aynı şekilde, Praksiteles’e ait Parion’daki Eros heykelinin erken bir varyasyonunun da Rodos nekropolünde ortaya çıkması, Parion ile Rodos arasında kurulan yakın bağlar nedeniyle gerçekleşmiş olabilir. Bronz heykeltıraşın imzasını
taşıyan bu dört yazıt makalede usulüne uygun biçimde nakledilmiş, çevirileri ve kaynakçaları aktarılmıştır. Bu makalenin Knidos/Rodos bölgesinde bronz portre heykeltıraşçılığının gelişmesinde çokça katkıları bulunan unutulmuş bir heykeltıraş hakkında araştırmacıların ilgisini artıracağı umulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Theudoros, Parion, Knidos, Rhodes, Lindos

Proje Numarası

no number

Kaynakça

• Athenagoras Athenagoras, Legatio Pro Christianis.
• Bairami 2017 Bairami, K., Large Scale Rhodian Sculpture of Hellenistic and Roman Times, Oxford.
• Bruns-Özgan 2015 Bruns-Özgan, C., “Hellenistic Sculptures and Workshops of Knidos”, La sculpture gréco-romaine en Asie Mineure. Synthèse et recherches récentes, (ed. S. Montel), 137-146.
• Corso 2007 Corso, A., The Art of Praxiteles II, Rome.
• Corso 2020 Corso, A., “The Bronze Statue of Paris by Euphranor”, Sponde - Afieroma sti mnimi tou Giorgou Despini, (eds. A. Delivorrias et. al.), Athens, 355-360.
• Corso 2021 Corso, A., “Τέχνη του Πραξιτέλους / Οι όψιμες φάσεις της δραστηριότητάς του - The Art of Praxiteles / The late phases of his activity”, Themata Archaiologias, 5 (3), 333-366.
• Frisch 1983 Frisch, P., Die Inschriften von Parion, Bonn.
• DNO 2014. 1 Der Neue Overbeck (DNO). Die antiken Schriftquellen zu den bildenden Künsten der Griechen. Band I: Frühzeit, Archaik, Frühklassik. Bildhauer und Maler von den Anfängen bis zum 5. Jh. v. Chr. DNO 1–719, (eds. S. Kansteiner et. al.), Berlin.
• DNO 2014. 4 Der Neue Overbeck (DNO). Die antiken Schriftquellen zu den bildenden Künsten der Griechen. Band IV: Spätklassik, Hellenismus. Maler des 4./3. Jhs. v. Chr., Bildhauer des 3./2. Jhs. v. Chr. DNO 2678-3582, (eds. S. Kansteiner et. al.), Berlin.
• Keleş 2018 Keleş, V., “Some observations on the altar of Hermokreon in Parion”, Paros IV, Paros and its Colonies, (ed. D. Katsonopolou), Athens, 179-187.
• Machaira 1998 Machaira, V., “I thematiki paragogi tis scholis tis Rhodou”, Regional schools in Hellenistic Sculpture, (ed. O. Palagia – W. Coulson), Oxford, 137-148.
• Muss – Bammer 2001 Muss, U. – Bammer, A., Der Altar des Artemisions von Ephesos. Vienna.
• Nicetas Choniates De statuis, 2. 5.
• Pliny Pliny, Natural History.