Dryden’in “Dramatik Şiire Dair” Denemesinin Analitik İncelemesi

Yıl 2024, Cilt: 4 Sayı: 1, 24 - 31, 28.06.2024

Erdem Aybay

Öz

Dryden, "Dramatik Şiire Dair" Denemesinde Neoklasik Çağın başlangıcında tartışılan temel kritik konuların kısa ve öz, şakacı da olsa bir özetini sunmaktadır. Platon'un Devlet veya Sempozyumu gibi, "deneme" de diyalog biçiminde yazılmıştır. 1665'teki büyük bir savaşın arifesinde geçen olayda ve bir tekneyle Thames nehrini geçerken günün meselelerini tartışan dört adamla ilgilidir. Dört adam ayrıntılar üzerinde anlaşamasalar da, hepsi sanatın bir taklit biçimi olduğunu, öğretmesi ve memnun etmesi gerektiğini ve görgü kurallarına gevşek ya da sıkı bir şekilde uyması gerektiğini kabul eder. Tartışmanın ilk konusu Kadimlerle olan ilişkileriyle ilgilidir. Yakından taklit mi etmeliler? Onları aşabilirler mi? Konuşmacılardan biri antiklerin kötü kopyalarından başka bir şey olmadığımızı iddia eder ve bizim erdemlerimiz onların erdemleri olduğunu ve bizim hatalarımız bizim olduğunu belirtir. Bir diğeri, sanatı ilerlettiğimizi ve geliştirdiğimizi söyler çünkü hem doğaya hem de Antik Çağ'ın taklit edebileceğimiz şeylere sahip olduğumuzu, oysa onların yalnızca doğaya ihtiyacı olduğunu varsayar. Dönemin tarihsel arka planına ilişkin kısa bir incelemenin ve Fransa'daki bazı benzer tarihsel eğilimlere hızlı bir bakışın ardından, bu makale Dryden'ın "Dramatik Şiir Denemesi" (1668) adlı eserini yakından analiz etmektedir. Dryden'ın çalışmasında, üç birliğin merkezi kavramı ve bu kavramın hem Dryden'ın çağı ile Antik Çağ'ınki arasındaki ilişkiyi keşfetmenin hem de Fransız ve İngiliz neoklasizminin ayrımlarını karşılaştırmanın bir yolu olarak kullanılması sunulmaktadır. Yine de herkes antiklerin onurlandırılması ve dikkate alınması gerektiği konusunda hemfikirdir. Üç birlik dikkate alındıkça diyalog daha da belirginleşmektedir. Zaman, yer ve eylem birlikleri Aristoteles ve Horace'ın açıklamalarından türetilmişti ama aslında Corneille, Racine ve Boileau gibi Fransız neoklasikçiler tarafından kodlanmıştı. Zaman birliğine göre sahne zamanının gerçek zamana mümkün olduğu kadar yakın bir şekilde taklit edilmesi gerekirken; her halükarda on iki saatten fazla olmaması da tartışma konuları arasındadır. Mekan birliğine göre sahnede aksiyon tek bir mekanda sınırlı kalmalı; şehirden şehre, bölgeden bölgeye sıçramamalı. Eylem birliğine göre, karmaşık olmayan veya alt olay örgülerinin iç içe geçmesiyle sulandırılmayan bir ana olay örgüsü olmalıdır. Çalışma, tüm bu noktaları analiz edecek ve Dryden'ın Neoklasik çağdaki kritik konuları şakacı bir şekilde tartışması aracılığıyla dramaya bir yaklaşım getirecektir.

Anahtar Kelimeler

Dryden, Dramatik Şiir Denemesi, Neoklasik Çağ, birlikler

A Critical Analysis of Dryden’s “Of Dramatic Poesy”

Öz

In his essay “Of Dramatic Poetry,” Dryden writes the “essay” as a dialogue like Plato’s Republic or Symposium, summarizing the main points debated in the early Neoclassical period. It is important to note that although the four men disagree on the specifics, they all agree that art is a form of imitation, that it should educate, please, and govern morality outside of laws , whether they are simple or rigid. The first argument is the relationship with the ancients. Should they be closely imitated? Can they be disputed? One of the participant says that we are but poor old-fashioned artists: our merits are theirs, while our faults are our own. Another says that we have progressed and improved art, because we must imitate our style and the ancient, while theirs was natural. After a brief survey of the historical context of the period and a quick discussion of some similar historical developments in France, the present paper examines Dryden’s “Essay on Dramatic Poetry” ( 1668). The study is presented as a way of comparing and contrasting neoclassicism, but everyone agrees that the classics should be respected and honored. As the three unities are considered, the discussion becomes more sophisticated. It is also worth mentioning that the unity of time, space, and action began in the work of Aristotle and Horace but was actually developed by such French neoclassicals as Cornell, Racine, and Boileau . According to spatial homogeneity, the action on stage should be confined to one location; It should not spread from one city to another or one region to another. Through unity of action, the main story should not be complicated or simplified by combining smaller details. The course will explore all of these points, providing a perspective on the play through Dryden’s playful discussion of important issues in the neoclassical period.

Anahtar Kelimeler

Dryden, Of Dramatic Poesy, Plato, Neoclassical Age, unity

Kaynakça

• Blanga, U. Y. (2018). Full effort to avoid peace: the failure of the First Rogers Plan. Middle Eastern Studies, 54(6), 981–999.
• Broad, M., & Daddow, O. (2010). Half-remembered quotations from mostly forgotten speeches: The limits of Labour’s European Policy Discourse. The British Journal of Politics and International Relations, 12(2), 205–222.
• Crane, R. S. (1995). “English Neo-Classical Criticism: An Outline Sketch.”
• Dryden,J. (2008). “An Essay of Dramatic Poesy”, Adams.
• Güven, F. (2019). Criticism to Edward W. Said’s Orientalism. RumeliDE Journal of Language and Literature Studies, 15, 418-430.
• Atkins, J. W. H. (1997). English Literary Criticism: 17th and 18th Centuries, Chapters 4–5.
• Engell, J. (2011). Forming the Critical Mind: Dryden to Coleridge.
• Tillyard, E. M. W. (2020). The Elizabethan World Picture.