Instrumentation of Ottoman/Turkish instruments

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 1, 2317 - 2329, 23.07.2020

Nağme Yarkın

Öz

Music is a universal art and narrative, but its universality can only be perceived through the diversity of cultures and countries. In Turkey, especially Istanbul and its surroundings had a close commercial and cultural relationship with Europe during the Ottoman era, which instigated a cultural interaction maintained till now. The cultural and artistic exchange between the Ottoman state and Europe dates back to the 16th century. Despite the many differences between them, these two musical styles were combined over time, and many composers composed works that survived. Also, contemporary musicians developed many practices based on new harmonic theories. In addition, the characteristics of Turkish music were used in Western works. In particular, solo pieces for Ottoman/Turkish music instruments were composed for the polyphonic orchestra. In this article, the major pieces that were composed in this genre were analyzed, and the original characteristics of Ottoman/Turkish music instruments used in the polyphonic orchestra demonstrated. From this perspective, the aspects to be considered were specified and explained to preserve the structure of both musical styles.

Anahtar Kelimeler

turkish music instruments, instrumentation, polyphony, ottoman/turkish music, composition

Kaynakça

• Aydemir, M. (2010). Türk Müziği Makam Rehberi, İstanbul: Pan Yayıncılık.
• Arnon, Y. (2008). Improvisation as Verbalization: The Use, Function, and Meaning of Pauses in the Turkish Taksim, Dutch Journal Of Music Theory, Volume 13, Number 1, Netherlands.
• Ayan, Ö. (1993). Enstümantasyon Açısından Tanbur, Basılmamış Bitirme Ödevi, İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Türk Müziği Devlet Konservatuarı.
• Behar, C. (2019). Aşk Olmayınca Meşk Olmaz, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Boran, İ., Şenürkmez, K.Y. (2007). Kültürel Tarih Işığında Çoksesli Batı Müziği, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Eruzun Özel, A. (2006). Üç Telli Klâsik Kemençe Eğitimine İlişkin Bir Yöntem, Basılmamış Sanatta Yeterlik Tezi, İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Gunca, A. (2007). Kemençe, Ney ve Tanbur için Orkestral Yazım Tekniği, Basılmamış Sanatta Yeterlik Tezi, İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Güner, S.S. (2007). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Çok Sesli Müziğin Türk Toplumuna Giriş Süreci ve Sarayın Etkisi, Türk Müziğinin Tarihteki Yeri, Isparta.
• Işıktaş, B. (2016). Impact of Recording Technology Between Art and Mass Culture: Tanburi Cemil Bey, Recent Researches in Interdisciplinary Sciences, Sofia: St. Kliment Ohridski University Press, 238-255.
• Işıktaş, B. (2016). Kuramdan İcraya Müziğin İntikal Aracı: Ud’un Dünü ve Bugünü, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (44), 673-682.
• Işıktaş, B. (2018). Dünyada ve Türkiye’de Organoloji Çalışmaları; Çalgıların Sınıflandırılması, İşlevi ve Anlamı, UHMAD Uluslararası Hakemli Müzik Araştırmaları Dergisi, 1-24.
• İlyasoğlu, E. (2007). 71 Türk Besteci, İstanbul: Pan Yayıncılık.
• Karakaya, F. (2001). İslam Ansiklopedisi, Türkiye Diyanet Vakfı, c. 24.
• Kostak Toksoy, A. (2006). Kanun Eğitiminde Teknik Çalışma Ve Süsleme Elemanlarını İçeren Etütler, Basılmamış Sanatta Yeterlik Tezi, İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Temel Bilimler Anabilim Dalı.
• Malçok, B. (2013). Son Yüzyılda Yayınlanmış Ney Metodlarının Metodojik Olarak Analizi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Haliç Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özden, E. (2018). Arşiv Belgeleriyle Dârülelhan,Konservatoryum– Conservatorium, V:5, I:1, İstanbul: İstanbul University Press.
• Öztuna, Y. (1990). Büyük Türk Mûsikîsi Ansiklopedisi, Ankara: Kültür Bakanlığı.
• Slonimsky, N. (1997). Baker’s Dictionary of Music, New York: Schirmer Books.
• Tanrıkorur, C. (2015). Müzik Kültür Dil, İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Toker, H. (2016). Elhan-ı Aziz, İstanbul: TBMM Milli Saraylar Yayınları.
• Usta, Ö. (2018). Traditional Forms and Genres Of Turkish Music in The Creations of International Art Music Composers of Turkey, İzmir: Yaşar Üniversitesi Sanat ve Tasarım Fakültesi Müzik Bölümü.
• Yarkın, F. (2017). Türk Müziğinde Usûller, İstanbul: Pan Yayıncılık.
• Yarkın, N. (2019). Geleneksel Türk Müziği Enstrümanlarının Konçertino Kullanımlarıyla, Konçerto Grosso Türünde Eser Çalışması, Basılmamış Sanatta Yeterlik Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
• Yavuzoğlu, N. Yayınlanmamış Türk Müziği Enstrümantasyon Ders Notları, İstanbul.