BibTex RIS Kaynak Göster

Ergenlerde Saldırganlık ve Kendine Zarar Verme Davranışları

Yıl 2017, Cilt: 5 Sayı: 3, 434 - 445, 01.01.2017

Öz

Bu çalışma, ergenlerde saldırganlık ve kendine zarar verme davranışlarını belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Çalışmanın örneklemini, bir lisenin 9-12. sınıflarına devam eden 443 ergen oluşturmuştur. Etik kurul, kurum, ebeveyn ve ergen onamı alınarak yapılan çalışmada; veriler Tanıtıcı Özellikler Anket Formu, Saldırganlık Ölçeği SÖ ve Kendine Zarar Verme Davranışı Değerlendirme Envanteri KZVDDE ile toplanmıştır. Tanımlayıcı istatistikler, Shapiro-Wilk, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis, student t, ANOVA ve Spearman korelasyon testleri ile veriler değerlendirilmiştir. Ergenlerin %54.6’sının kız, %34.5’inin 18 yaşında, %26.9’unun 12. sınıfta, %77.0’ının çekirdek aileye sahip olduğu ve %72.2’sinin kendine zarar verme davranışları sergilediği belirlenmiştir. Ergenlerin KZVDDE ile SÖ puan ortalamaları arasında pozitif yönde orta düzeyde ilişki olduğu saptanmıştır p

Kaynakça

  • Aksoy, A., Ögel, K. (2003). Kendine zarar verme davranışı. Anatolian Journal of Psychiatry, 4, 226-236.
  • Barry TD, Lochman JE. Aggression in Adolescents: Strategies For Parents and Educators 2004. National Association of School Psychologists http://www.nasponline.org/resources/principals/nasp_aggression.pdf (Erişim Tarihi: 10.01.2015).
  • Berkowitz, L. (1998). Frustration-aggression hypothesis: Examination and reformulation. Psychological Bulletin, 106, 59-73.
  • Bildik, T., Somer, O., Kabukçu, BB., ve ark. (2013). Kendine zarar verme davranışı değerlendirme envanteri’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 24, 49-57.
  • Buss, AH., Warren, WL., (2000). Aggression questionnaire-manuel. Western Psychological Services, Los Angeles, CA, 1-53.
  • Can, S. (2002). “Aggression questionnaire” adlı ölçeğin Türk popülasyonunda geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Uzmanlık Tezi. Genel Kurmay Başkanlığı, Gülhane Askeri Tıp Akademisi Haydarpaşa Eğitim Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Servis Şefliği, İstanbul.
  • Claassen, CA., Trivedi, M., Shimizu, I. et al. (2006). Epidemiology of nonfatal deliberate self-harm in the United States as described in three medical databases. Suicide Life-Threat, 36, 192-212.
  • Erdem, E., Efe, Y.S. (2015). Ergenlerde kendine zarar verme ve saldırganlık davranışları. Turkiye Klinikleri J Public Health Nurs-Special Topics, 1(2), 49-54.
  • Eroğlu, S.E. (2009). Saldırganlık davranışının boyutları ve ilişkili olduğu faktörler: Lise ve üniversite öğrencileri üzerine karşılaştırmalı bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21, 205-221.
  • Gander, J.M., & Gardiner, W.H. (2010). Çocuk ve ergen gelişimi. Ankara: İmge Kitabevi, 437-453.
  • Greydanus, D.E., Shek, D. (2009). Deliberate self-harm and suicide in adolescents. Keio J Med, 58(3), 144-151.
  • Hawton, K., Saunders, E.A., O’Connor, RC. (2012). Self-harm and suicide in adolescents. Lancet, 379, 2373-82. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=15975 (Erişim: 30.03.2016).
  • Kaplan, B., Aksel, E.Ş. (2013). Ergenlerde bağlanma ve saldırganlık davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Nesne Psikoloji Dergisi, 1, 20-49.
  • Karahan, T.F., Özcan, K., Ağlamaz, T. (2009). Lise öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin anne babanın birliktelik durumu, öz üvey oluşu ve yaşamda öncelikli en önemli değer algısı açısından incelenmesi. Eğitim Fakültesi Dergisi, XXII (1), 211-229.
  • Karataş, Z., Gökçakan, Z. (2009). Psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grup uygulamalarının ergenlerde saldırganlığı azaltmadaki etkisinin incelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi, 20(4), 357-366.
  • Kesen, N.F., Deniz, M.E., Durmuşoğlu, N. (2007). Ergenlerde saldırganlık ve öfke düzeyleri arasındaki ilişki: yetiştirme yurtları üzerinde bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 353-364.
  • Kharsati, N., Bhola, P., (2015). Patterns of non-suicidal self-injurious behaviours among college students in India. International Journal of Social Psychiatry, 61(1), 39-49.
  • Kılınç, E., Murat, M. (2012). Genel lise 9. sınıf öğrencilerinin bazı değişkenlere ve sürekli kaygı düzeylerine göre saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3), 835-853.
  • Klonsky, E., David, R., Glenn, C. (2009). Assessing the functions of non-suicidal selfinjury: psychometric properties of the ınventory of statements about self-injury (ISAS). J Psychopathol Behav Assess, 31, 215-219.
  • Koç, Mustafa. (2004). Gelişim psikolojisi açısından ergenlik dönemi ve genel özellikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17 (2), 231-256.
  • Matsumoto, T., Imamura F., Chiba, Y., Katsumata, Y., Kitani, M., Takeshima, T. (2008). Prevalences of lifetime histories of self-cutting and suicidal ıdeation in japanese adolescents: differences by age. Psy- chiat Clin Neuros, 62, 362-364.
  • Ögel, K., Aksoy, A. (2006). Kendine zarar verme davranışı raporu. İstanbul: Yeniden Yayın no:18, s 3-27.
  • Ross, S., Heath, N. (2002). A Study of the frequency of self-mutilation in a community sample of adolescents. Journal of Youth and Adolescence, 31(1), 67-77.
  • Serim, B., Taş, F., Varol, TG. (2009). Ergenlerde kendine zarar verme davranışı. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 16(1), 51-58.
  • Singer, M.I., Miller, D.B., Guo, S., Flannery, D.J., Frierson, T., Slovak, K.. (1999).
  • Contributors to violent behavior among elemantary and middle school children. Pediatrics, 104 (4), 878-884.
  • Somer, O., Bildik, T., Kabukçu B.B., Güngör, D., Başay, Ö., Richard, F.F. (2015).
  • Prevalence of non-suicidal self-injury and distinct groups of self-injurers in a community sample of adolescents. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol, 50, 163-1171.
  • Swannell, S.V., Martin, G.E., Page, A., Hasking, P., St John, N.J. (2014). Prevalence of nonsuicidal self-ınjury in nonclinical samples: systematic review, meta-analysis and meta-regression. Suicide and Life-Threatening Behavior, 44 (3), 273-303.
  • Toprak, S., Çetin, I., Güven, T., Can, G., Demircan, C. (2011). Self-harm, suicidal ideation and suicide attempts among college students. Psychiat Res, 187, 140-4.
  • Williams-Evans, S.A., Myers, S. (2004). Adolescent violence. The ABNF Journal, 15: 31- 34.
  • Yavuzer, H. (1996). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi, 277-348.
  • Yavuzer, Y. (2013). Ergenlerde saldırganlık ve sosyometrik popülerlik arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13, 767-780.
  • Yun, E., Kyoung, S., Sung, H. (2013). Comparison of the factors ınfluencing young adolescents’ aggression according to family structure. J Korean Acad Nurs., 43 (3), 321- 330.
  • Zoroğlu, SS., Tüzün, Ü., Şar, V., Tutkun, H., Savaş, HA., Öztürk, M., Alyanak, B., Kora, ME. (2003). Suicide attempt and self-mutilation among turkish high school students in relation with abuse, neglect and dissociation. Psychiatry and Clinical Neurosciences, 57(1), 119-26.

Aggression and Self-injurious Behaviours in Adolescents

Yıl 2017, Cilt: 5 Sayı: 3, 434 - 445, 01.01.2017

Öz

This study conducted to determine aggression and self-injurious behaviours in adolescents with descriptive survey model. A sample of the study consisted of 443 adolescents attended 9-12th class in high school. In the study received ethics committee, the institution, written consent from parent and adolescent, data were collected with questionnaire form and Aggression Questionnaire AQ and Inventory of Statements About Self-injury ISAS . Data were analyzed with descriptive statistics, Shapiro-Wilk, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis, student t, ANOVA, Spearman correlation tests. Of the adolescents, 54.6% were female, 34.5% were 18 years old, 26.9% were at 12th class and 77.0% were belonged to nuclear family and 72.24% were exhibited self-injurios behaviors. In adolescents, the mean scores of ISAS were positively moderately correlated with the mean scores of AQ p

Kaynakça

  • Aksoy, A., Ögel, K. (2003). Kendine zarar verme davranışı. Anatolian Journal of Psychiatry, 4, 226-236.
  • Barry TD, Lochman JE. Aggression in Adolescents: Strategies For Parents and Educators 2004. National Association of School Psychologists http://www.nasponline.org/resources/principals/nasp_aggression.pdf (Erişim Tarihi: 10.01.2015).
  • Berkowitz, L. (1998). Frustration-aggression hypothesis: Examination and reformulation. Psychological Bulletin, 106, 59-73.
  • Bildik, T., Somer, O., Kabukçu, BB., ve ark. (2013). Kendine zarar verme davranışı değerlendirme envanteri’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 24, 49-57.
  • Buss, AH., Warren, WL., (2000). Aggression questionnaire-manuel. Western Psychological Services, Los Angeles, CA, 1-53.
  • Can, S. (2002). “Aggression questionnaire” adlı ölçeğin Türk popülasyonunda geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Uzmanlık Tezi. Genel Kurmay Başkanlığı, Gülhane Askeri Tıp Akademisi Haydarpaşa Eğitim Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Servis Şefliği, İstanbul.
  • Claassen, CA., Trivedi, M., Shimizu, I. et al. (2006). Epidemiology of nonfatal deliberate self-harm in the United States as described in three medical databases. Suicide Life-Threat, 36, 192-212.
  • Erdem, E., Efe, Y.S. (2015). Ergenlerde kendine zarar verme ve saldırganlık davranışları. Turkiye Klinikleri J Public Health Nurs-Special Topics, 1(2), 49-54.
  • Eroğlu, S.E. (2009). Saldırganlık davranışının boyutları ve ilişkili olduğu faktörler: Lise ve üniversite öğrencileri üzerine karşılaştırmalı bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21, 205-221.
  • Gander, J.M., & Gardiner, W.H. (2010). Çocuk ve ergen gelişimi. Ankara: İmge Kitabevi, 437-453.
  • Greydanus, D.E., Shek, D. (2009). Deliberate self-harm and suicide in adolescents. Keio J Med, 58(3), 144-151.
  • Hawton, K., Saunders, E.A., O’Connor, RC. (2012). Self-harm and suicide in adolescents. Lancet, 379, 2373-82. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=15975 (Erişim: 30.03.2016).
  • Kaplan, B., Aksel, E.Ş. (2013). Ergenlerde bağlanma ve saldırganlık davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Nesne Psikoloji Dergisi, 1, 20-49.
  • Karahan, T.F., Özcan, K., Ağlamaz, T. (2009). Lise öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin anne babanın birliktelik durumu, öz üvey oluşu ve yaşamda öncelikli en önemli değer algısı açısından incelenmesi. Eğitim Fakültesi Dergisi, XXII (1), 211-229.
  • Karataş, Z., Gökçakan, Z. (2009). Psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grup uygulamalarının ergenlerde saldırganlığı azaltmadaki etkisinin incelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi, 20(4), 357-366.
  • Kesen, N.F., Deniz, M.E., Durmuşoğlu, N. (2007). Ergenlerde saldırganlık ve öfke düzeyleri arasındaki ilişki: yetiştirme yurtları üzerinde bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 353-364.
  • Kharsati, N., Bhola, P., (2015). Patterns of non-suicidal self-injurious behaviours among college students in India. International Journal of Social Psychiatry, 61(1), 39-49.
  • Kılınç, E., Murat, M. (2012). Genel lise 9. sınıf öğrencilerinin bazı değişkenlere ve sürekli kaygı düzeylerine göre saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3), 835-853.
  • Klonsky, E., David, R., Glenn, C. (2009). Assessing the functions of non-suicidal selfinjury: psychometric properties of the ınventory of statements about self-injury (ISAS). J Psychopathol Behav Assess, 31, 215-219.
  • Koç, Mustafa. (2004). Gelişim psikolojisi açısından ergenlik dönemi ve genel özellikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17 (2), 231-256.
  • Matsumoto, T., Imamura F., Chiba, Y., Katsumata, Y., Kitani, M., Takeshima, T. (2008). Prevalences of lifetime histories of self-cutting and suicidal ıdeation in japanese adolescents: differences by age. Psy- chiat Clin Neuros, 62, 362-364.
  • Ögel, K., Aksoy, A. (2006). Kendine zarar verme davranışı raporu. İstanbul: Yeniden Yayın no:18, s 3-27.
  • Ross, S., Heath, N. (2002). A Study of the frequency of self-mutilation in a community sample of adolescents. Journal of Youth and Adolescence, 31(1), 67-77.
  • Serim, B., Taş, F., Varol, TG. (2009). Ergenlerde kendine zarar verme davranışı. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 16(1), 51-58.
  • Singer, M.I., Miller, D.B., Guo, S., Flannery, D.J., Frierson, T., Slovak, K.. (1999).
  • Contributors to violent behavior among elemantary and middle school children. Pediatrics, 104 (4), 878-884.
  • Somer, O., Bildik, T., Kabukçu B.B., Güngör, D., Başay, Ö., Richard, F.F. (2015).
  • Prevalence of non-suicidal self-injury and distinct groups of self-injurers in a community sample of adolescents. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol, 50, 163-1171.
  • Swannell, S.V., Martin, G.E., Page, A., Hasking, P., St John, N.J. (2014). Prevalence of nonsuicidal self-ınjury in nonclinical samples: systematic review, meta-analysis and meta-regression. Suicide and Life-Threatening Behavior, 44 (3), 273-303.
  • Toprak, S., Çetin, I., Güven, T., Can, G., Demircan, C. (2011). Self-harm, suicidal ideation and suicide attempts among college students. Psychiat Res, 187, 140-4.
  • Williams-Evans, S.A., Myers, S. (2004). Adolescent violence. The ABNF Journal, 15: 31- 34.
  • Yavuzer, H. (1996). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi, 277-348.
  • Yavuzer, Y. (2013). Ergenlerde saldırganlık ve sosyometrik popülerlik arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13, 767-780.
  • Yun, E., Kyoung, S., Sung, H. (2013). Comparison of the factors ınfluencing young adolescents’ aggression according to family structure. J Korean Acad Nurs., 43 (3), 321- 330.
  • Zoroğlu, SS., Tüzün, Ü., Şar, V., Tutkun, H., Savaş, HA., Öztürk, M., Alyanak, B., Kora, ME. (2003). Suicide attempt and self-mutilation among turkish high school students in relation with abuse, neglect and dissociation. Psychiatry and Clinical Neurosciences, 57(1), 119-26.
Toplam 35 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Yağmur Sezer Efe Bu kişi benim

Emine Erdem Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Ocak 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 5 Sayı: 3

Kaynak Göster

IEEE Y. Sezer Efe ve E. Erdem, “Ergenlerde Saldırganlık ve Kendine Zarar Verme Davranışları”, Researcher, c. 5, sy. 3, ss. 434–445, 2017.
  • Yayın hayatına 2013 yılında başlamış olan "Researcher: Social Sciences Studies" (RSSS) dergisi, 2020 Ağustos ayı itibariyle "Researcher" ismiyle Ankara Bilim Üniversitesi bünyesinde faaliyetlerini sürdürmektedir.
  • 2021 yılı ve sonrasında Mühendislik ve Fen Bilimleri alanlarında katkıda bulunmayı hedefleyen özgün araştırma makalelerinin yayımlandığı uluslararası indeksli, ulusal hakemli, bilimsel ve elektronik bir dergidir.
  • Dergi özel sayılar dışında yılda iki kez yayımlanmaktadır. Amaçları doğrultusunda dergimizin yayın odağında; Endüstri Mühendisliği, Yazılım Mühendisliği, Bilgisayar Mühendisliği ve Elektrik Elektronik Mühendisliği alanları bulunmaktadır.
  • Dergide yayımlanmak üzere gönderilen aday makaleler Türkçe ve İngilizce dillerinde yazılabilir. Dergiye gönderilen makalelerin daha önce başka bir dergide yayımlanmamış veya yayımlanmak üzere başka bir dergiye gönderilmemiş olması gerekmektedir.