İki Dilli Türk Çocukların Dil Tercihleri ve Bu Tercihlerinin Sebepleri: Londra Örneği

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 3, 1 - 24, 01.01.2020

Bircan Eyüp , Esra Birsen Güler

Öz

Bu araştırmanın amacı, Londra’da yaşayan iki dilli Türk çocukların dil tercihlerini, bu tercihlerinin sebeplerini ve iki dilliliğe yönelik düşüncelerini tespit etmektir. Çalışma tarama modeline göre tasarlanmıştır. Araştırma grubunu Londra’da yaşayan ana dili Türkçe olan 28 Türk çocuğu oluşturmaktadır. Çocuklar yaş aralığı 9 ile 14 arasında değişmektedir. Çocukların %64.3’ü kız, %35.7’si erkektir. Çocukların tamamı Londra’da doğmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından hazırlanan ‘Kişisel Bilgi Formu’, 16 maddeden oluşan ‘İki Dilli Türk Çocuklarına Yönelik Dil Tercihi Anketi’ ve 8 sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde istatistiksel işlemlerden ve içerik analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda, Londra’da yaşayan iki dilli Türk çocukların çoğunluğunun yaşamlarında öncelikli dil olarak İngilizceyi gördükleri belirlenmiştir. Çocukların dil tercihlerinde okul ve sosyal çevrenin aileden daha etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca çocukların kendilerini İngilizceyle daha rahat ifade etmelerine rağmen her iki dile karşı da olumlu düşüncelere sahip oldukları tespit edilmiştir. Çocukların iki dilli olmanın önemli olduğunu ve bunun onları ayrıcalıklı yaptığını düşündükleri sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca çocukların çevrelerinin genel olarak iki dilliliğe yönelik olumlu bir bakış açısına sahip olduğu belirlenmiştir. Araştırmada elde edilen sonuçlar ışığında iki dilli Türk çocukların eğitim sürecine ilişkin önerilerde bulunulmuştur

Anahtar Kelimeler

İki dilli Türk çocukları, ana dili, dil tercihleri, Londra

Bilingual Turkish Children’s Language Preference and the Reasons: London Example

Öz

The aim of this study is to determine the language preferences of bilingual Turkish children living in London, the reasons for these preferences and their views on bilingualism. The study is designed according to the survey model. The research group consists of 28 Turkish children living in London whose mother tongue is Turkish. 64.3% of the children are girls and 35.7% are boys. All of the children were born in London. In the study, "Personal Information Form" prepared by the researchers, "Language Preference Survey for Bilingual Turkish Children" and a semi-structured interview form consisting of 8 questions were used as data collection tools. Statistical processes and content analysis were used in the analysis of the data. As a result of the research, it was determined that most of the bilingual Turkish children living in London see English as their primary language in their lives. It has been concluded that school and social environment are more effective than family in children's language preferences. In addition, although children express themselves more comfortably in English, it has been determined that they have positive thoughts towards both languages. It was concluded that children think it is important to be bilingual and that this makes them privileged. In addition, it was determined that the children's environment generally has a positive perspective towards bilingualism. In the light of the results obtained in the study, suggestions were made regarding the education process of bilingual Turkish children

Anahtar Kelimeler

Bilingual Turkish children, mother tongue, language preferences, London

Kaynakça

• Arslan, M. & Şaşmaz, A. (2016). Yurt dışında yaşayan Türk çocuklarının ana dili kullanımı ve kültür açısından karşılaştıkları sorunlar: Bosna Hersek örneği. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 4 (1), 180-195.
• Aşçı, U. D. (2013). İngiltere’deki Türkçe konuşan toplumda iki dillilik (bilingualism) ve dil karışması (interference). Bengü Bitig, Ahmet Bican Ercilasun Armağanı, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü, 101-107.
• Aydın, G. & Gün, M. (2018). Çok uluslu aileye sahip iki dilli çocukların Türkçe sözlü dil becerilerinin yanlış çözümleme yöntemine göre incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6 (2), 325-342.
• Aydoğan, S. & Aydın, G. (2017). İngiltere’de yaşayan Türk çocuklarının Türkçe anlattıkları hikâyelerin incelenmesi. II. Uluslararası Çağdaş̧ Eğitim Araştırmaları Kongresi Tam Metin Bildiri Kitabı içinde (s. 275-281). Muğla: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi.
• Baker, C. (1995). A parents’ and teachers’ guide to bilingualism. Clevedon, Philadelphia, Adelaide: Multilingual Matters LTD.
• Bayat, A. (2016). İki dillilik bağlamında İngiltere’de yaşayan Türk çocuklarının ana dili Türkçeyi öğrenme durumları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bekir, H. & Aydın, R. (2018). Almanya’da yaşayan Türk ebeveynlerin ana dilin okul başarısına etkisine ilişkin görüşleri. Zeitschriftfürdie Welt der Türken Journal of World of Turks, 10 (1), 95-107.
• Belet, Ş. D. (2009). İki dilli Türk öğrencilerin ana dili Türkçeyi öğrenme durumlarına ilişkin öğrenci, veli ve öğretmen görüşleri (Fjell ilköğretim okulu örneği, Norveç). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21, 71-85.
• Bloomfield, L. (1933). Language. New York: H. Holt Co.
• Bölükbaş Kaya, F., Hançer, F. B. & Golynskaia, A. (2019). İki dillilik: Tanımı ve Türkleri üzerine kuramsal tartışmalar. International Journal of Language’s Education and Teaching, 7 (2), 98-113.
• Cengiz, K. & Türk, H. (2009). Hatay’da iki dillilik ve iki dillilikten kaynaklanan dil karışması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (12), 190-208.
• Cook, V. (1991). Second Language Learning and Language Teaching. London: Arnoid.
• Creswell, J. W. (2017). Eğitim Araştırmaları. İstanbul: Edam.
• Erdoğan, E. (2015). İngiltere’de yaşayan Türkçe ve İngilizce konuşucusu sıralı iki dilli çocukların dil gelişim performanslarının özgül dil bozukluğu riski açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Anadolu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Esenlikçi, A. C. & Engin, M. A. (2019). 1960’dan günümüze Avrupa Birliği ülkelerinde yaşayan Türk göçmenlerin sorunları. Hak-İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 8 (20), 59-77.
• Güleç, Ş. & Yaman, H. (2014). İki dillilere Türkçe dil bilgisi öğretiminin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi: İngiltere örneği. III. Sakarya’da Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s. 87-104), Sakarya: Sakarya Üniversitesi Yayınları.
• Günay, V. D. (2015). İki ya da çok dillilikte Avrupa toplumu. 21.03.2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/177709 adresinden alınmıştır.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kılıçoğlu, G., Acat, M. B. & Karadağ, E. (2015). İngiltere’deki Türk öğrencilerin kültürleşme tercihleri ve bu tercihlerin okula aidiyet duygusuyla ilişkisi. Sosyoloji Dergisi, 30 (1), 195-225.
• Londra MEB (2020). TC. Londra Büyükelçiliği Eğitim Müşavirliği Görev Bölgesindeki Türk http://londra.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2020_03/10185009_Site_Ycin_Turk_Dernek_OkullarY_Listesi__2019-2020.pdf Listesi. Erişim
• Adresi/: Okur, A. (2014). Language use of Turkish speaking communities in the United Kingdom (A case study according to the views of families, teachers, and students). International Online Journal of Educational Sciences, 6 (12), 292-306.
• Ortaköylü, S., Satılmış, S. & Eyüp B. (2020). Yurt dışında yaşayan Türk çocuklarına yönelik yapılan araştırmalar üzerine bir analiz çalışması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8 (1), 87-112.
• Özdemir, S. (2016). İskoçya’da yaşayan Türklerin dil kullanımları ve dil tercihlerinde bireysel etmenler. Turkish Studies, 11 (4), 761-782.
• Tatar Kırılmış, İ. & Çelebi, C. (2015). İngiltere’de anadil olarak Türkçe dersi alan öğrencilerin Türkçe kelime dağarcığı. Studies of The Ottoman Domain, 5 (8), 1-41.
• İsa, T. (2014). İngiltere’de azınlık gruplar ve eğitim: ‘Türkçe konuşan göçmenler’. Die Gaste, 30, 4.
• Uludüz, H. & Günbayı, İ. (2018). Yaratıcı dramanın iki dilli öğrencilerin Türkçe kitap okuma sevgi ve ilgisine etkisi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 7(2), 29-40.
• Uysal, A. (2015). Bir diaspora mekânı olarak Londra Türk Okulları. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8 (41), 756-768.
• Uysal, A. (2016). Londra’daki Türkiyeli çocukların ulusaşırı mekânlarda duygusal coğrafyaları. Göç Dergisi, 3 (1), 99-119.
• Uzun, L. (2003). Neden anadili öğretimi? Nasıl bir anadili öğretimi?. İçinde: Cumhuriyetimizin 80. Yılında Türkçemiz, s. 55-60. Ankara: ANAÇEV Yayını.
• Verhoeven, L. (1996). Turkish literacy and its acquisition in the Netherlands. International Journal of the Sociology of Language, 119, 87-108.
• Yılmaz, M. Y. (2014). İki dillilik olgusu ve Almanya’daki Türklerin iki dilli eğitim sorunu. Turkish Studies, 9 (3), 1641-1651.
• Yağmur, K. (2007). İkidilli çocukların dil becerilerinin ölçümü ve eşik kuramı. Dil Dergisi, 135, 60-76.
• Yaman, H. & Dağtaş, A. (2015). İngiltere’deki iki dilli Türkçe çocuklarına Türkçe öğreten öğretmenlerin ihtiyaç analizi: Swot analiz örneği. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (4), 47-82.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Yıldız, C. (2012). Yurt dışında yaşayan Türk çocuklarına türkçe öğretimi (Almanya örneği). Ankara: Başbakanlık Yurt Dışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı.
• Yıldız, C. (2013). Almanya’da ana dili olarak Türkçe öğretimine ilişkin öğrenci görüşleri. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi-Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 6 (11), 1083-1113.