Stratejik Yönetimde İnsan Kaynakları Planlamasının Önemi

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 4, 490 - 518, 31.10.2024

Ömer Emrah Acar

https://doi.org/10.33723/rs.1557606

Öz

Rekabet koşullarında meydana gelen değişimler, işletmeleri varlıklarını sürdürülebilmeleri ve başarılı olabilmeleri için yeni yetenekler geliştirmeye zorlamaktadır. Bu noktada işletmeler, yönetim anlayışlarını değiştirerek stratejik bir bakış açısı kazandırma çabası içine girmişlerdir. Stratejik yönetim olarak adlandırılan bu yaklaşım, işletme ile çevresi arasındaki ilişkileri düzenleyen ve rakiplere karşı üstünlük elde edebilmek veya farklılık yaratabilmek için işletmenin sahip olduğu kaynakların etkili bir şekilde kullanılmasını içermektedir. İşletmelerin sahip olduğu en önemli kaynak ise insan kaynağıdır. Stratejik yönetim anlayışının benimsenmesi ve uygulamaya başarılı bir şekilde koyulmasının en önemli anahtarı etkili bir insan gücüne sahip olmaktır. Stratejik bir insan kaynakları planlaması ile işletmeler, işletme stratejisi doğrultusunda çalışanların doğru zamanda, istenen niteliklere sahip olarak temin edilmesini ve doğru işlerde görevlendirilmesini sağlayabilecektir. Bu çalışmanın amacı, stratejik yönetim sürecinde insan kaynakları planlamasının rolü konusunda kavramsal bir çerçeve oluşturmaktır. Bu noktada literatürde yer alan stratejik yönetim, insan kaynakları yönetimi ve stratejik insan kaynakları yönetimi ile ilgili yapılmış çalışmalar ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Araştırma sonucunda stratejik insan kaynakları planlamasının, geniş kapsamlı ve uzun vadeli insan kaynakları stratejileri oluşturma ve bu stratejilerin uygulanması için gerekli olan planları, programları ve taktikleri geliştirme süreci olduğu ve bu süreci en iyi şekilde yöneten işletmelerin, fırsatları, tehditleri, üstünlüklerini ve zayıflıklarını tespit ederek rakiplerine karşı üstünlük kurabilecekleri sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Stratejik Yönetim, Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Stratejik İnsan Kaynakları Planlaması

THE IMPORTANCE OF HUMAN RESOURCES PLANNING IN STRATEGIC MANAGEMENT

Öz

Changes in competitive conditions force businesses to develop new capabilities in order to sustain their existence and be successful. At this point, businesses have made an effort to change their management approach and gain a strategic perspective. This approach, called strategic management, involves the effective use of the resources that the business has in order to regulate the relations between the business and its environment and to gain superiority over competitors or to make a difference. The most important resource that businesses have is human resources. The most important key to the adoption and successful implementation of the strategic management approach is to have an effective manpower. With a strategic human resources planning, businesses will be able to ensure that employees are provided at the right time, with the desired qualifications and assigned to the right jobs in line with the business strategy. The purpose of this study is to create a conceptual framework for the role of human resource planning in the strategic management process. At this point, the studies on strategic management, human resource management and strategic human resource management in the literature were examined in detail. As a result of the research, it was concluded that strategic human resources planning is the process of creating comprehensive and long-term human resources strategies and developing the plans, programs and tactics necessary for the implementation of these strategies, and that businesses that manage this process in the best way can establish superiority over their competitors by identifying opportunities, threats, advantages and weaknesses.

Anahtar Kelimeler

Strategic Management, Strategic Human Resources Management, Strategic Human Resources

Kaynakça

• Adeoye, A.O. & Lawrence, E.M. (2021). Organizational Downsizing and Survivors’ Performance: A Study of First Bank PLC. International Journal of Management and Administration, 5(9), 1-16.
• Afonina, A. & Chalupský, V. (2012). The Current Strategic Management Tools and Techniques: The Evidence From Czech Republic. Economics and Management, 17(4), 1535-1544.
• Aquinas, P. G. (2009). Human Resource Management-Principles and Practice. Vikas Publishing House.
• Aldemir, C., Ataol, A. & Budak, G. (2001). İnsan Kaynakları Yönetimi. 4th ed., İzmir: Barış Yayınları.
• Akgemci, T. (2008). Stratejik Yönetim. 2nd ed., Ankara: Gazi Kitabevi.
• Aktan, C. C. (1997). Değişim ve Yeni Global Yönetim. İstanbul: Şahinkaya matbaacılık.
• Aktan, C. C. (1999). Yönetimde Yeni Konseptler ve Yeni Teknikler. Yeni Türkiye, 59-68.
• Aktan, C. C. (2008). Stratejik Yönetim ve Stratejik Planlama. Çimento İşveren Dergisi, 22(4), 4-21.
• Akyüz, Ö. F. (2006). Değişim Rüzgarında Stratejik İnsan Kaynakları Planlaması. 2nd ed., İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• AlMutairi, A. N. M. (2015). The Effect of Using Brainstorming Strategy in Developing Creative Problem Solving Skills among Male Students in Kuwait: A Field Study on Saud Al-Kharji School in Kuwait City. Journal of Education and Practice, 6(3), 136-145.
• Armstrong, M. & Taylor, S. (2014). Armstrong's Handbook of Human Resource Management Practice. 13. Baskı, UK: Kogan Page Publishers.
• Arslan, M. L. (2012). İnsan Kaynakları Gereksinime Süreç Yaklaşımı: Stratejik İnsan Kaynakları Planlaması. Öneri Dergisi, 10(37), 89-101.
• Aykaç, B. (1999). İnsan Kaynakları Yönetimi ve İnsan Kaynaklarının Stratejik Planlaması. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Bagheri, J. (2016). Overlaps Between Human Resources’ Strategic Planning and Strategic Management Tools in Public Organizations. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 230, 430-438.
• Baransel, A. (1979). Çağdaş Yönetim Düşüncesinin Evrimi: Klasik ve Neo Klasik Yönetim ve Örgüt Teorileri. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Yayını. İstanbul.
• Barutçugil, İ. (2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. 1st ed., İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
• Baş, Y.N. (2021). Müşteri İlişkileri Yönetimi: Ulusal Yazının Bibliyometrik Analizi. Journal of Business Administration and Social Studies, 5(1), 25-32.
• Bayat, B.. (2008). İnsan Kaynakları Yönetiminin Stratejik Niteliği. Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 10(3), 67-91.
• Baykal, T. (2018). Örgütlerde Etkinlik ve Etkililik için Stratejik Yönetim ve Stratejik Planlama. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 7(2), 151-160.
• Bayrammuradov, S. (2009). İnsan Kaynakları Planlamasında Kullanılan Talep Tahmin Yöntemleri ve İnsan Kaynakları Maliyetleri Hesaplaması. [Master's Thesis, Marmara University, Institute of Social Sciences, İstanbul].
• Boon, C., Den Hartog, D.N. & Lepak, D.P. (2019). A Systematic Review of Human Resource Management Systems and Their Measurement. Journal of Management, 45(6), 2498-2537.
• Boselie, P. & van der Heijden, B. (2024). Strategic Human Resource Management. 3th ed., McGraw Hill.
• Brady, S. R. (2015). Utilizing and Adapting The Delphi Method For Use in Qualitative Research. International Journal of Qualitative Methods, 14(5), 1-6.
• Coulter, M. K. (1998). Strategic Management in Action, USA: Prentice Hall.
• Davis, Tim R. (1997). Open-Book Management: Its Promise and Pitfalls. Organizational Dynamics, 25(3), 7-20.
• DeCenzo, D.A. & Robbins, S.P. (2019). Supervision Today. New York: Pearson.
• DeNisi, A. S. & Griffin, R. W. (2001). Human Resource Management. USA, Boston: Houghton Mifflin.
• Dewitt, R. (1998). Firm, Industry and Strategy Influences on Choice of Downsizing Approach. Strategic Management Journal, 59-79.
• Dinçer, Ö. (2007). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. 8th ed., İstanbul: Alfa Yayınları.
• Efil, İ. (2004). İşletme Yönetimi: Yönetim Düşüncesi Fonksiyonları ve Yeni Yönetim Teknikleri. 1st ed., İstanbul: Aktüel Yayınları.
• Elapatha, V.W. & Jehan, S.N. (2020). An Analysis of the Implementation of Business Process Re-engineering in Public Services. Journal of Open Innovation: Technology, Market and Complexity, (6), 1-13.
• Erdoğmuş, N. (2003). Kariyer Geliştirme Kuram ve Uygulama. 1st ed., Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Eren, E. (1997). İşletmelerde Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Der Yayınları.
• Esmer, Y. (2020). Financial Strategic Analysis in SMEs: The Case of Amasya Province. Research of Financial Economic and Social Studies, 5(1), 82-88.
• Fabian, A.A., Uchechukwu, E.S., Ooye, C.C. & Okeke, N.M. (2023). Coroporate Outsourcing and Organizational Performance in Nigerian Investment Banks. Scholars Journals of Economics, Business and Management, 10(3), 46-57.
• Fuertes, G., Alfaro, M., Vargas, M., Gutierrez, S., Ternero, N. & Sabattin, J. (2020). Conceptual Framework for the Strategic Management: A Literature Review-Descriptive. Journal of Engineering, (1), 1-21.
• Galloway, I. D. (1990). Strategic Management in Public Sector Research Organisations: A Critical Review. International Journal of Public Sector Management, 5-24.
• Göral, R. (2014). Turizm İşletmelerinde Stratejik Yönetim. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Güner, S. (2008). Stratejik Yönetim Anlayışı ve Kamu Yönetimi. Türk İdare Dergisi, Retrieved March, 30, 2010, from http://www.sgb.gov.tr/StratejikYonetim/Stratejik%20Ynetim/Stratejik%20Planlama/Belgeler/Makaleler/Stratejik%20Yönetim%20Anlayışı%20ve%20Kamu%20Yönetimi.pdf.
• Harris, M. (1997). Human resource management: A practical approach. ABD: The Dryden Press.
• Henry, A.E. (2021). Understanding Strategic Management. 4th ed., United Kingdom: Oxford University Press.
• İbicioğlu, H. (2006). İnsan Kaynakları Yönetimi. 1st ed., Isparta: Fakülte Kitabevi Yayınları.
• Jauch, L. R. & Glueck, W. F. (1988). Business Policy and Strategic Management. 5th ed., New York: Mcgraw-Hill.
• Katsioloudes, M.I., (2006). Strategic Management: Global Cultural Perspectives for Profit and Non-Profit Organizations. 1st ed., USA: Butterworth-Heinemann.
• Ketchen Jr, D.J. & Craighead, C.W. (2020). Research at the Intersection of Entrepreneurship, Supply Chain Management, and Strategic Management: Opportunities Highlighted by COVID-19. Journal of Management, 46(8), 1330-1341.
• Köse, A. (2008). Stratejik Yönetim. 1st ed., İstanbul: Kum Saati Yayınları. Mahapatro, B.B. (2021). Human Resources Management. India: New Age International Publishers.
• Odabaş, Ç. (2004). Stratejik Yönetim ve E-devlet. Sayıştay Dergisi, 55, 83-93.
• Öğüt, A. (2009). Bilgi Çağında Yönetim. 4th ed., Konya: Çizgi Kitabevi.
• Öğüt, A., Akgemci, T. & Demirsel, T. (2004) Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Bağlamında Örgütlerde İşgören Motivasyonu Süreci. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (12), 277-290.
• Olsen, A.A., Wolcott, M.D., Haines, S.T., Janke, K.K. & McLaughlin, J.E. (2021). How to Use the Delphi Method to Aid in Desicion Making and Build Consensus in Pharmasy Education. Currents in Pharmcy Teaching and Learning, 13, 1376-1385.
• Özçelik, H. & Doğan, A. (2021). İnsan Kaynakları Yöneticilerinin Bakış Açısıyla Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi: Nitel Bir Araştırma. Electronic Journal of Social Sciences, (20)77, 289-312.
• Özkalp, E. (1991). Örgütlerde Grupların Karar Verme Teknikleri. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(1), 311-320.
• Robbins, S. P., Decenzo, David A., & Coulter, M. (2013). Fundamentals of Management, (Yönetimin Esasları). Trans. Ed.: A, Öğüt, Ankara: Nobel Yayınları.
• Rouhani, O., Azar, S.F. & Dizaji, M. (2024). The Impact of Competitive Intelligence on Quality of Servis Delivery: The Mediating Role of Open-Book Management in the Hotel Industry. International Journal of Nonlinear Analysis and Applications, 15(6), 313-325.
• Sabuncuoğlu, Z. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
• Saraç, O. (2005). Benchmarking ve Stratejik Yönetim. Sayıştay Dergisi, 56, s. 53-77.
• Stabell, C. B. & Fjeldstad, Ø. D. (1998). Configuring Value For Competitive Advantage: On Chains, Shops, and Networks. Strategic Management Journal, 19(5), 413-437.
• Şahin, Ç. (2005). Aktif Öğretim Yöntemlerinden Beyin Fırtınası Yöntemi ve Uygulaması. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 441-450.
• Şen, C. G. & Cenkçi, D. (2009). An Integrated Approach to Determination and Evaluation of Production Planning Performance Criteria. Journal of Engineering and Natural Sciences, Sigma, 27, 1-17.
• Şimşek, Ş. & Öge, S. (2007). Stratejik ve Uluslararası Boyutları ile İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Thoms, P. & Greenberger, D. B. (1998). A Test of Vision Training and Potential Antecedents to Leaders' Visioning Ability. Human Resource Development Quarterly, 9(1), 3-19.
• Tortop, N., Aykaç, B., Yayman, H., & Özer, A. (2006). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Ülgen, H. & Mirze, S. K. (2004). İşletmelerde Stratejik Yönetim. 1st ed., İstanbul: Literatür Yayınları.
• Wantanakomol, S. & Silpcharu, T. (2020). Strategy for Preventing Corruptions in Industrial Business Organizations With Delphi Technique. Academy of Strategic Management Journal, 19(3), 1-7.
• Yalçın, Y. (2006). Elektronik Veri Tabanlarında Maliyet-Fayda Analizi: Başkent Üniversitesi Kütüphanesi Uygulaması. [Master's Thesis, Hacettepe University, Institute of Social Sciences, Ankara).
• Zengin, B. & Ulama, Ş. (2015). Müşteri İlişkileri Yönetimi. In B., Kılıç & Z., Öter (Eds.), Turizm Pazarlamasında Güncel Yaklaşımlar, İstanbul: Beta Basım Yayım, 395-428.