Öz
Muhatabın zihnine metnin doğru bir şekilde iletilebilmesi için dillerin geliştirdiği bir takım teknikler vardır. Bu tekniklerin başında da noktalama işaretleri gelmektedir. Günümüzde hemen hemen bütün dillerde kullanılan noktalama işaretlerinin Kur’an terminolojisindeki ifadesi ise “ilmu’l-vakf ve’l-ibtidâ”dır. Doğru mananın ortaya konulması sağlıklı iletişim için olmazsa olmaz bir şarttır. Söz konusu Kur’an olunca durum daha da bir ehemmiyet arz etmektedir. Çünkü sahih bir itikadın belirlenmesi, hükümlerin doğru tespiti vakf ve ibtida sisteminin doğru işletilmesine bağlıdır. Elinizdeki söz konusu tercüme makalede de vakf konusu önemine binaen istifadeye sunulmuştur.
Kaynakça
- Ebû Ca‟fer en-Nehhâs, el-Kat‟ ve‟l-i‟tinâf, mhk. Ahmed Hattab el„Umer, Bağdat: Matbaatü‟l-„Ânî, 1978. Ebû Hayyan el-Endelûsî, Tefsirü‟l-bahru‟l-muhît, mhk. Adil Ahmed, Ali Muhammed, Beyrut: Daru‟l-Kütübi‟l-Ġlmiyye, 1993. Ebû‟l-Ferec Ġbnü‟l-Cevzî, Zâdü‟l-mesîr fî İlmi‟t-tefsîr, nĢr. Züheyr eĢ- ġavîĢ, Beyrut: el-Mektebü‟l-Ġslâmî, 1984, I-IX. Ebu‟l-Hilâl el-Hasen el-Askeri, Kitabü‟s-sınaateyn el-Kitabe ve‟ş-şi'r, mhk. Müfid Muhammed Kumeyha, Beyrut: Dâru'l-Kütübi‟lĠlmiyye, 1984. EĢmûnî, Ahmed b. Muhammed b. Abdulkerim Menâru‟l-hüdâ fî beyâni‟l-vakfi ve‟l-ibtidâ, Mısır (Cemâliye) 1889. Ġbn Kesir, Ebü'l-Fida Ġmadüddin Ġsmail b. Ömer, Tefsirü'l-Kur'âni'lAzim, Beyrut: Dâru'l-Ma‟rife, 1969, I-IV. Ġbnü‟l-Cezerî, en-Neşr fi‟l-kıraâti‟l-aşr, Beyrut: Dâru‟l-Kütübi‟lĠlmiyye, ts., I-II. Ġbnü‟l-Enbârî, Ebû Bekr Muhammed b. Kasım, Îzâhü‟l-vakf ve‟libtidâ, mhk. Muhyiddin Ramazan, DımeĢk 1971. Kurtûbî, el-Câmi' li-ahkâmi'l-Kur'ân, mhk. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Türkî, Beyrut: Müessesetü‟r-Risale, 2006. Mekkî b. Ebî Talib, Müşkilü i‟râbi‟l-Kur‟an, mhk. Yasin Muhammed es-Sevvad, DimeĢk: Dâru‟l-Mü‟min, ts, I-II. Suyûtî, Celâluddîn Abdurrahman, el-İtkân fî ulûmi‟l-Kur‟ân, mhk. Muhammed Ebü'l-Fazl Ġbrâhim, Kahire: Dâru't-Turâs, 1985. Taberî, Câmi‟u‟l-beyân „an te‟vîli âyi‟l-Kur‟an, mhk. Mahmud Muhammed ġakir, Kahire: Mektebe Ġbn Teymiyye, ts. Yakût, Ahmed Süleyman, Zahiretü‟l-i‟râb fi‟l-Kur‟an, Ġskenderiye: Dâru‟l-Ma‟rife, 1994. ZekeĢî, Bedruddin Muhammed b. Abdullah, el-Burhân fî ulûmi‟lKur‟an, mhk. Muhammed Ebu‟l-Fadl Ġbrahim, Kahire: Dâru‟tTurâs, 1984, I-IV. ZemahĢerî, Ebü'l-Kâsım Cârullah Mahmûd b. Ömer, el-Keşşaf an hakâiki ğavâmizi‟t-tenzil ve uyuni‟l-ekavil fî vucühi‟t-te‟vil, mhk. Adil Ahmed Abdülmevcud, Ali Muhammed Muavviz, Riyad: Mektebetü‟l-Ubeykan, 1998/1418, I-VI.
Öz
:
قد تؤدي الجمل التي ليس فيها النبر و الإملاء إلى ضياع المعنى وسوء الفهم للمتون.
جميع اللغات تختص بتقنيات محددة لتفادي هذه المشكلة وإبلاغ المعنى المقصود إلى ذهن
المخاطب بشكل صحيح. وتأتي علامات الترقيم في المرتبة الأولى من بين هذه التقنيات.
وهذه العلامات تسمى بعلمي «الوقف والابتداء» في مصطلحات علوم القرآن. ووضوح المعنى
من الشروط التي لابد منها وتزداد أهميته إذا كان الأمر متعلقا بالقرآن خاصة؛ لأن
تعيين الاعتقاد الصحيح وتثبيت الأحكام مرتبطٌ بتوظيف نظام الوقف والابتداء بشكل
صحيح. وهذا العلم يدخل في مجال الدراسات القرآنية والبحوث المستقلة منذ عصر صدر
الإسلام، كما نال اهتمامًا في علوم كثيرة مثل الكلام والفقه والنحو. هذه المقالة
المترجمة التي بين أيديكم تناقش موضوع الوقف وإظهار أهميته.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Ebû Ca‟fer en-Nehhâs, el-Kat‟ ve‟l-i‟tinâf, mhk. Ahmed Hattab el„Umer, Bağdat: Matbaatü‟l-„Ânî, 1978. Ebû Hayyan el-Endelûsî, Tefsirü‟l-bahru‟l-muhît, mhk. Adil Ahmed, Ali Muhammed, Beyrut: Daru‟l-Kütübi‟l-Ġlmiyye, 1993. Ebû‟l-Ferec Ġbnü‟l-Cevzî, Zâdü‟l-mesîr fî İlmi‟t-tefsîr, nĢr. Züheyr eĢ- ġavîĢ, Beyrut: el-Mektebü‟l-Ġslâmî, 1984, I-IX. Ebu‟l-Hilâl el-Hasen el-Askeri, Kitabü‟s-sınaateyn el-Kitabe ve‟ş-şi'r, mhk. Müfid Muhammed Kumeyha, Beyrut: Dâru'l-Kütübi‟lĠlmiyye, 1984. EĢmûnî, Ahmed b. Muhammed b. Abdulkerim Menâru‟l-hüdâ fî beyâni‟l-vakfi ve‟l-ibtidâ, Mısır (Cemâliye) 1889. Ġbn Kesir, Ebü'l-Fida Ġmadüddin Ġsmail b. Ömer, Tefsirü'l-Kur'âni'lAzim, Beyrut: Dâru'l-Ma‟rife, 1969, I-IV. Ġbnü‟l-Cezerî, en-Neşr fi‟l-kıraâti‟l-aşr, Beyrut: Dâru‟l-Kütübi‟lĠlmiyye, ts., I-II. Ġbnü‟l-Enbârî, Ebû Bekr Muhammed b. Kasım, Îzâhü‟l-vakf ve‟libtidâ, mhk. Muhyiddin Ramazan, DımeĢk 1971. Kurtûbî, el-Câmi' li-ahkâmi'l-Kur'ân, mhk. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Türkî, Beyrut: Müessesetü‟r-Risale, 2006. Mekkî b. Ebî Talib, Müşkilü i‟râbi‟l-Kur‟an, mhk. Yasin Muhammed es-Sevvad, DimeĢk: Dâru‟l-Mü‟min, ts, I-II. Suyûtî, Celâluddîn Abdurrahman, el-İtkân fî ulûmi‟l-Kur‟ân, mhk. Muhammed Ebü'l-Fazl Ġbrâhim, Kahire: Dâru't-Turâs, 1985. Taberî, Câmi‟u‟l-beyân „an te‟vîli âyi‟l-Kur‟an, mhk. Mahmud Muhammed ġakir, Kahire: Mektebe Ġbn Teymiyye, ts. Yakût, Ahmed Süleyman, Zahiretü‟l-i‟râb fi‟l-Kur‟an, Ġskenderiye: Dâru‟l-Ma‟rife, 1994. ZekeĢî, Bedruddin Muhammed b. Abdullah, el-Burhân fî ulûmi‟lKur‟an, mhk. Muhammed Ebu‟l-Fadl Ġbrahim, Kahire: Dâru‟tTurâs, 1984, I-IV. ZemahĢerî, Ebü'l-Kâsım Cârullah Mahmûd b. Ömer, el-Keşşaf an hakâiki ğavâmizi‟t-tenzil ve uyuni‟l-ekavil fî vucühi‟t-te‟vil, mhk. Adil Ahmed Abdülmevcud, Ali Muhammed Muavviz, Riyad: Mektebetü‟l-Ubeykan, 1998/1418, I-VI.
Öz
A sentence without a clear begin and end, without emphasize may
result in loss of meaning and misunderstanding. There are some different techniques
developed by languages in order to gain meaning in the readers mind
and prevent this misunderstanding and loss of meaning. Punctuation can be
stated as the first of these techniques. Punctuation as a common property of
languages corresponds to “Science of Waqf and ibtidâ” in the terminology of
Qur‟an. To state the he right meaning, is vital for a healthy communication. If
the subject is Qur‟an then this becomes more and more important. This stems
from the fact that: “Using the Waqf and ibtidâ system correctly has a high positive
correlation with establishing the belief properly, and determining the rules
without any mistake.” “Waqf and Ġbtida” is one of the subjects included in the
education of Qur‟an from the times of prophet till the date that is why it has
been a research subject in the area of theology, canon law and grammar. In this
translated article the “Waqf” subject is presented due to its importance.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Ebû Ca‟fer en-Nehhâs, el-Kat‟ ve‟l-i‟tinâf, mhk. Ahmed Hattab el„Umer, Bağdat: Matbaatü‟l-„Ânî, 1978. Ebû Hayyan el-Endelûsî, Tefsirü‟l-bahru‟l-muhît, mhk. Adil Ahmed, Ali Muhammed, Beyrut: Daru‟l-Kütübi‟l-Ġlmiyye, 1993. Ebû‟l-Ferec Ġbnü‟l-Cevzî, Zâdü‟l-mesîr fî İlmi‟t-tefsîr, nĢr. Züheyr eĢ- ġavîĢ, Beyrut: el-Mektebü‟l-Ġslâmî, 1984, I-IX. Ebu‟l-Hilâl el-Hasen el-Askeri, Kitabü‟s-sınaateyn el-Kitabe ve‟ş-şi'r, mhk. Müfid Muhammed Kumeyha, Beyrut: Dâru'l-Kütübi‟lĠlmiyye, 1984. EĢmûnî, Ahmed b. Muhammed b. Abdulkerim Menâru‟l-hüdâ fî beyâni‟l-vakfi ve‟l-ibtidâ, Mısır (Cemâliye) 1889. Ġbn Kesir, Ebü'l-Fida Ġmadüddin Ġsmail b. Ömer, Tefsirü'l-Kur'âni'lAzim, Beyrut: Dâru'l-Ma‟rife, 1969, I-IV. Ġbnü‟l-Cezerî, en-Neşr fi‟l-kıraâti‟l-aşr, Beyrut: Dâru‟l-Kütübi‟lĠlmiyye, ts., I-II. Ġbnü‟l-Enbârî, Ebû Bekr Muhammed b. Kasım, Îzâhü‟l-vakf ve‟libtidâ, mhk. Muhyiddin Ramazan, DımeĢk 1971. Kurtûbî, el-Câmi' li-ahkâmi'l-Kur'ân, mhk. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Türkî, Beyrut: Müessesetü‟r-Risale, 2006. Mekkî b. Ebî Talib, Müşkilü i‟râbi‟l-Kur‟an, mhk. Yasin Muhammed es-Sevvad, DimeĢk: Dâru‟l-Mü‟min, ts, I-II. Suyûtî, Celâluddîn Abdurrahman, el-İtkân fî ulûmi‟l-Kur‟ân, mhk. Muhammed Ebü'l-Fazl Ġbrâhim, Kahire: Dâru't-Turâs, 1985. Taberî, Câmi‟u‟l-beyân „an te‟vîli âyi‟l-Kur‟an, mhk. Mahmud Muhammed ġakir, Kahire: Mektebe Ġbn Teymiyye, ts. Yakût, Ahmed Süleyman, Zahiretü‟l-i‟râb fi‟l-Kur‟an, Ġskenderiye: Dâru‟l-Ma‟rife, 1994. ZekeĢî, Bedruddin Muhammed b. Abdullah, el-Burhân fî ulûmi‟lKur‟an, mhk. Muhammed Ebu‟l-Fadl Ġbrahim, Kahire: Dâru‟tTurâs, 1984, I-IV. ZemahĢerî, Ebü'l-Kâsım Cârullah Mahmûd b. Ömer, el-Keşşaf an hakâiki ğavâmizi‟t-tenzil ve uyuni‟l-ekavil fî vucühi‟t-te‟vil, mhk. Adil Ahmed Abdülmevcud, Ali Muhammed Muavviz, Riyad: Mektebetü‟l-Ubeykan, 1998/1418, I-VI.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Din Araştırmaları |
| Diğer ID | JA85ER63AT |
| Bölüm | Hakemli Çeviri Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2012 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Aralık 2012 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 1 Sayı: 2 |