In the history of Islam, Shiites and Sunnites are two groups that have been in constant struggle with each other due to a number of political and religious motives. The rivalry based on the conflict between Hashimi-Umayya before Islam. It evolved into a completely hostile-centered dimension due to some tragedy events during the post-Prophet Umayyad and Abbasid periods. While the struggle between the two sides took place in the east as the hegemony of the Sunni against the Shiites due to their possession of the political power, it took place in the west as a political and military confrontation with the Umayyad State of Andalusia in the IV / X century with the establishment of the Fatimids belonging to the Shi'ite / Ismaili sect. The Fatimids, who adopted the view of world domination in accordance with the Ismaili doctrine, saw the Andalusian Umayyads as an element that should be eliminated within this framework, and they strived for this goal until 362 (973), when they moved their state centers to Egypt from the moment they were founded. The fourth Caliph of the Fatimids, Mu‘izz-Lidînillâh, attracts attention by being the leader in this struggle against the Andalusian Umayyads. During his period, there were many military struggles between Andalusia and the two sides, mostly Maghrib-centered, during these struggles, the Fatimids both became threatening Andalusia and had the opportunity to consolidate their positions against the Andalusian Umayyads in Maghrib. The primary goal of this study, in which we will examine the most active period of the Fatimid-Andalusian Umayyad relations, which is not emphasized in our country, will be to try to take a photo of the period by addressing the rigors of bilateral political and military relations.
Fâtımîler Halife Mu'izz-LidînilLâh Mağrib Endülüs III. Abdurrahmân
في تاريخ الإسلام ، الشيعة والسنة مجموعتان كانتا في صراع مستمر مع بعضهما البعض بسبب عدد من الدوافع السياسية والدينية. التنافس على أساس الصراع بين الهاشمي الأمية قبل الإسلام. تطورت إلى بُعد متمحور حول العداء تمامًا بسبب بعض الأحداث المأساوية خلال فترة ما بعد النبي الأموي والعباسي. بينما كان الصراع بين الجانبين في الشرق هيمنة السنة على الشيعة بسبب حيازتهم للسلطة السياسية ، فقد حدث في الغرب كمواجهة سياسية وعسكرية مع دولة الأندلس الأموية في القرن الرابع / العاشر مع تأسيس الفاطميين للمذهب الشيعي / الإسماعيلي. رأى الفاطميون ، الذين تبنوا وجهة نظر الهيمنة على العالم وفقًا للعقيدة الإسماعيلية ، الأمويين الأندلسيين كعنصر يجب القضاء عليه في هذا الإطار ، وسعى جاهدين لتحقيق هذا الهدف حتى عام ٣٦٢ (٩٧٣) ، عندما نقلوا مراكز دولتهم. لمصر منذ لحظة تأسيسها. يجذب الخليفة الرابع للفاطميين ، المعز لدين الله ، الانتباه من خلال كونه الشخص الرائد في هذا الصراع ضد الأمويين الأندلسيين. خلال فترة حكمه ، كانت هناك العديد من المعارك العسكرية بين الأندلس والجانبين ، تركزت في الغالب على المغرب. الهدف الأساسي من هذه الدراسة ، والذي سوف ندرس فيه الفترة الأكثر نشاطًا للعلاقات الأموية الفاطمية الأندلسية ، والتي لم يتم التأكيد عليها في بلادنا ، سيكون محاولة التقاط صورة .لهذه الفترة من خلال معالجة قسوة العلاقات السياسية الثنائية. والعلاقات العسكرية
الفاطميون الخليفة المعز لدين الله المغرب الدولة الأموية الأندلسية الخليفة عبد الرحمن الثالث
İslâm Tarihinde Şiî ve Sunnîler siyasî ve dinî bir takım saikler sebebiyle birbirleriyle sürekli mücadele halinde olmuş iki fırkadır. İslâm öncesi Hâşimî-Emevî çekişmesine dayanan rekabet Hz. Peygamber sonrası Emevî ve Abbâsî dönemlerinde yaşanan bazı trajedik hâdiselerden ötürü tamamen hasmâne merkezli bir boyuta evrilmiştir. İki taraf arasındaki mücadele doğuda Sunnîliğin, siyasî erki ellerinde bulundurmalarından ötürü Şiîler’e karşı hegemonyası şeklinde cereyan ederken batıda IV/X asırda Şiî/İsmâîlî mezhebine mensup Fâtımîler’in kurulmasıyla Endülüs Emevî Devleti ile siyasî ve askerî olarak karşı karşıya gelmesi şeklinde cereyan etmiştir. İsmâîlî doktrin gereği dünya hâkimiyeti görüşünü benimseyen Fâtımîler bu çerçevede Endülüs Emevîleri’ni ortadan kaldırılması gereken bir unsur olarak görmüşler ve kuruldukları andan itibaren devlet merkezlerini Mısır’a taşıdıkları 362 (973) yılına kadar bu hedef için gayret etmişlerdir. Fâtımîler’in dördüncü Halifesi Mu‘izz-Lidînillâh Endülüs Emevîleri’ne karşı verilen bu mücadelede başı çeken kişi olmakla dikkatleri üstüne çekmektedir. Onun döneminde Endülüs ve daha çok Mağrib merkezli iki taraf arasında birçok askerî mücadele söz konusu olmuş bu mücadelelerde Fâtımîler, hem Endülüs’ü tehdit eder hale gelmişler hem de Mağrib’de Endülüs Emevîleri’ne karşı pozisyonlarını sağlamlaştırma imkânı yakalamışlardır. Ülkemizde üzerinde pek durulmayan Fâtımî-Endülüs Emevîleri ilişkilerinin en hareketli devresini inceleyeceğimiz bu çalışmanın öncelikli hedefi ikili siyasî ve askerî ilişkilerin serencamını ele alarak dönemin fotoğrafını çekmeye çalışmak olacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Haziran 2021 |
Gönderilme Tarihi | 26 Mart 2021 |
Kabul Tarihi | 11 Mayıs 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 19 |