Öz
ABSTRACT
Quran,
which was sent to be a guide to people, uses some terms that express praised
and condemned characteristics while explaining people how to behave and what to
avoid from. One of the worst condemned characteristics is “blarney”. In
this research, word and term meaning of “blarney”, its
usage in Quran and what is generally said about “blarney” in
Quran is studied. Quran`s wholeness and revelation term data are taken into
consideration in the research. “Blarney” term
does not take place in Quran, it is seen that,
this word`s root have the meanings of
“being soft and being few”. In Quran, it is seen that, “blarney” emerges
as the desire of interference to revelation the people who see themselves
superior and suppose themselves in the right way, and this characteristic is
strongly condemned. .
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Taberî, Ebû Cafer Muhammed b. Cerir b. Yezid: Câmiü'l-Beyân an Te’vîli Âyi’l Kur’an, Tahk. Ahmed Muhammed Şakir, 24 c., y.y., Müessetü’r-Risale, 1420/2000. Vâhidî, Ebu’l-Hasan Ali b. Ahmed b. Muhammed b. Ali: el- Vecîz fî Tefsîri Kitabî’l-Azîz, Tahk. Saffân Adnân Dâvûdî, Dımeşk, Daru’l-Kalem, 1415/1995. Zemahşerî, Ebu'l-Kasım Carullah Mahmûd b. Ömer b. Muhammed: el-Keşşâf an Hakâiki Ğavâmidi’t-Tenzîl ve Uyûni'l-Ekâvîl fî Vucûhi't-Te’vîl, 4 c., Beyrut, Dâru’l-Kitâb’l-Arabî, t.y
Öz
İnsanlara rehber olarak gönderilen Kur’an, onların nasıl olmalarını
ve nelerden kaçınmaları gerektiğini anlatırken övülen ve yerilen vasıfları
ifade eden bir takım kavramlar kullanmıştır. Yerilen vasıfların en kötülerinden
biri de “müdâhene”dir. Bu çalışmada “müdâhene”nin kelime ve terim anlamı,
Kur’an’da kullanımları ve bu konuda Kur’an’ın genel olarak ne dediği
incelenmiştir. Çalışmada Kur’an’ın bütünlüğü ve nüzul dönemi verileri dikkate
alınmıştır. Kur’an’da “müdâhene” kelimesi geçmemekle beraber bu kelimenin
kökünün “yağ” anlamına gelmekte olduğu ve bu kökten olan fiillerin Kur’an’da
“yumuşak olmak”, “az olmak” anlamlarını ihtiva ettiği görülmektedir. Kur’an’da
“müdâhene”nin, kendilerini üstün konumda görüp doğru yolda zannedenlerin vahye
müdahale arzusu olarak ortaya çıktığı ve bu vasfın şiddetle yerildiği
görülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Taberî, Ebû Cafer Muhammed b. Cerir b. Yezid: Câmiü'l-Beyân an Te’vîli Âyi’l Kur’an, Tahk. Ahmed Muhammed Şakir, 24 c., y.y., Müessetü’r-Risale, 1420/2000. Vâhidî, Ebu’l-Hasan Ali b. Ahmed b. Muhammed b. Ali: el- Vecîz fî Tefsîri Kitabî’l-Azîz, Tahk. Saffân Adnân Dâvûdî, Dımeşk, Daru’l-Kalem, 1415/1995. Zemahşerî, Ebu'l-Kasım Carullah Mahmûd b. Ömer b. Muhammed: el-Keşşâf an Hakâiki Ğavâmidi’t-Tenzîl ve Uyûni'l-Ekâvîl fî Vucûhi't-Te’vîl, 4 c., Beyrut, Dâru’l-Kitâb’l-Arabî, t.y
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Din Araştırmaları |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Nisan 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Ocak 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 1 |
