Bu çalışma, John Fowles’ın Fransız Teğmenin Kadını adlı romanının Türkçe çevirilerinin (Aslı Biçen’den Fransız Teğmenin Kadını ve Nihal Yeğinobalı’dan Askerin Kadını) karşılaştırmalı analiziyle birlikte bu çevirilerde göndermelerin (imaların) nasıl ele alındığına odaklanmaktadır. Bu bağlamda, metinlerarası referanslar arasında önemli bir yer tutan göndermeler bu çalışmanın odak noktası olacaktır. Romandan seçilen belirli göndermeler ve Türkçe’ye çevirileri, Ritva Leppihalme’nin göndermeler için önerdiği çeviri stratejileri ışığında, özellikle de Leppihalme’nin sınıflandırması (‘özel isim’ ve ‘anahtar ifade’) temelinde analiz edilecektir. Biçen ve Yeğinobalı’nın göndermelerin çevirisinde uyguladıkları stratejilerin, bu süreçte izlenebilecek iki farklı yöntemi temsil ettiği ortaya konulmuştur. Biçen kaynak metnin gönderme özelliklerini koruyarak metne olabildiğince sadık kalmaya çalışırken, Yeğinobalı bazen hedef kültüre oldukça yabancı gelen göndermeleri erek metinden çıkararak okur odaklı bir yaklaşımı tercih etmiştir. Leppihalme, göndermeleri çevirmek için ortaya koyduğu stratejilerinin her biri için bazı gerekçeler sunmaktadır. Leppihalme'nin görüşlerine dayalı olarak, bu çalışma, çevirmenin kullandığı strateji ne olursa olsun (“özel isim göndermesinin korunması” veya “anahtar kelime öbeğinde mümkün olan en az değişikliğin yapılması”), başarılı bir çevirinin, göndermeleri çevirmede en iyi stratejinin ne olacağına karar verirken hedef metin okuyucularının ihtiyaçlarını karşılamak gerektiğini göstermeyi amaçlamaktadır. Çevirmen kaynak metindeki göndermelerin çağrışımsal ve pragmatik anlamını aktarmayı başaramazsa, hedef okuyucu "kültür çarpışmaları" ile karşı karşıya kalır. Bu tür çeviriler hedef okuyucular için "şaşırtıcı ve anlaşılmaz" hale gelir ve onları okuma sürecine aktif olarak katılma şansından mahrum bırakır. Bu sorunu çözmek için, kaynak metindeki göndermelerin anlamını farklı bir kültürün okuyucusuna etkili bir şekilde iletmek amacıyla çeviride orta yol bulmaya yönelik bir çözüm yöntemi aranmalıdır.
özel isim göndermeleri anahtar ifade göndermeleri Leppihalme’nin çeviri stratejileri, metinlerarasılık ve çeviri kültür çarpışmaları.
This study is concerned with a comparative analysis of the Turkish translations of John Fowles’s novel, The French Lieutenant’s Woman, (Fransız Teğmenin Kadını by Aslı Biçen and Askerin Kadını by Nihal Yeğinobalı), with special focus on how allusions were handled in their translations. Within this context, as a major type of intertextuality, allusions will be the central focus of this study. Specific samples selected from the novel and their translations will be analyzed in the light of Ritva Leppihalme’s strategies for rendering allusions, particularly on the basis of her classification of proper-name and key-phrase allusions. It has been found that Biçen and Yeğinobalı’s strategies for translating allusions represent two different ways of rendering allusions. While Biçen tried to keep faithful to the source text as much as possible by retaining its allusive characteristics, Yeğinobalı favoured a target-oriented approach by sometimes omitting the allusions that sound quite foreign to the receptor culture. Leppihalme’s views offer some justification for each of her potential strategies for rendering alusions. Based on Leppihalme’s views, this study aims to show that, whatever strategy the translator uses (retention of proper-name allusion or minimum change of key-phrase allusion), a successful translation entails accommodating the needs of target-text readers when selecting the optimum strategy for rendering allusions. If a translator fails to convey the connotative and pragmatic meaning of allusions in the source text, the target reader is faced with “culture bumps”. Such translations turn out to be "puzzling and “impenetrable" for target readers, and deprive them of the chance to participate actively in the reading process. To resolve this problem, a midway solution must be found in translation in order to effectively convey the sense of allusions in the source text to the audience of a different culture.
Proper-name allusions key-phrase allusions Leppihalme’s translation strategies intertextuality and translation culture bumps
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Dilbilim |
Bölüm | Çevirilbilimi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 21 Mart 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 22 |