Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen A2 düzeyi öğrencilerinin dil yapılarını kullanma alışkanlıkları

Yıl 2021, Sayı: Ö9, 56 - 64, 21.08.2021

Önder Çangal Ali Kıribiş

https://doi.org/10.29000/rumelide.984723

Öz

Temel düzey (A1-A2), yabancı dil öğretiminde önemli bir eşiktir. Toplumsal işlevleri gösteren tanımlayıcıların çoğu bu düzeydedir. Yolculukta, yurt dışında ve günlük hayatta dilsel etkileşim için gerekli, temel ihtiyaçların giderilmesi için kazanılması gereken yeterliklere de bu düzeyde yer verilmektedir (TELC, 2013, s. 39). Dolayısıyla temel düzeyi bitiren bir yabancıdan kendisini hedef dilde rahatlıkla ifade etmesi ve günlük hayatını sorunsuz bir şekilde sürdürmesi beklenmektedir. Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin okuma, dinleme, konuşma ve yazma becerilerinin geliştirilmesi, süreçte becerilerle birlikte öğrencilere dil bilgisi yapılarının öğretilmesi hedeflenmektedir. Dil bilgisi ayrı bir beceri olarak değerlendirilmemektedir. Fakat özellikle üretici beceriler olarak adlandırılan konuşma ve yazmanın geliştirilmesinde dil bilgisi önemli bir yere sahiptir. Öğrenciler öğrendikleri dil yapılarını konuşarak ve yazarak deneyimleme imkânı bulmaktadır. Bu araştırmada Türkiye’de yabancı dil olarak Türkçe öğrenen A2 düzeyindeki öğrencilerin dil bilgisi yapılarını kullanma alışkanlıkları araştırılmıştır. Dil bilgisi yapılarının belirlenmesinde Türkiye Maarif Vakfı (2020) tarafından hazırlanan “Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi Programı” esas alınmış, öğrencilerin yazma kâğıtlarında bu yapılardan hangi sıklıkla yararlandıkları incelenmiştir. Araştırma A2 düzeyi öğrencilerinin en çok kullandıkları dil bilgisi yapılarını ortaya koyması açısından önem arz etmektedir. Türkçeyi yabancı dil olarak Türkiye’de öğrenen öğrencilerin en çok ihtiyaç duydukları ve kullandıkları dil bilgisi yapılarının tespit edilmesinin dil öğretim süreçlerinin planlanmasına ve öncelikli dil bilgisi yapılarının tespit edilmesine yardım etmesi beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi, yazma becerisi, dil bilgisi yapılarının kullanımı

The habits of using language of structures of A2 level students learning Turkish as a foreign language

Öz

The basic level (A1-A2) is an important threshold in foreign language teaching. Most descriptors of social functions are at this level. Competencies required for linguistic interaction in travel, abroad and in daily life and which must be acquired to meet basic needs are also included at this level (TELC, 2013, p. 39). Therefore, a foreigner who has completed the basic level is expected to express himself easily in the target language and to continue his daily life without any problems. It is aimed to develop the reading, listening, speaking and writing skills of those who learn Turkish as a foreign language, and to teach grammar structures together with the skills in the process. Grammar is not considered a separate skill. However, grammar has an important place in the development of speaking and writing, which are called productive skills. Students have the opportunity to experience the language structures they have learned by speaking and writing. In this study, the habits of using grammatical structures of A2 level students learning Turkish as a foreign language in Turkey were investigated. In determining the grammar structures, the "Teaching Turkish as a Foreign Language Program" prepared by the Turkish Maarif Foundation (2020) was taken as a basis, and it was examined how often the students benefited from these structures in their writing papers. The research is important in terms of revealing the grammar structures that A2 level students use most. It is expected that determining the grammatical structures that the students learning Turkish as a foreign language most need and use in Turkey will help to plan the language teaching processes and to determine the primary grammatical structures.

Anahtar Kelimeler

Teaching Turkish as a foreign language, writing skills, use of grammatical structures

Kaynakça

• Altuntaş, İ. G. (2020). An examination on mistakes of case suffixes’ usage in written expression of foreigners learning Turkish. Cypriot Journal of Educational Science. 15(6), 1659-1671.
• Ankara Üniversitesi TÖMER (2012). Yeni Hitit Yabancılar İçin Türkçe Ders Kitabı. Nadir Engin Uzun (Ed.). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. ISBN: 978-975-482-802-3
• Barcın, S. (2019). Kırgızlara Türkçe Öğretiminde Ad Durum Eklerinin Yeri. Aydın TÖMER Dil Dergisi, 4(1), 1-15. ISSN 2458-7818
• Corbin, J. & Strauss, A. (2008). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks: Sage.
• Çangal, Ö. ve Başar, U. (2018). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Ad Durum Eklerinin Yan İşlevlerinin Öğretilmesi, 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum-Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(19), 155-189, ISSN: 2147-0928.
• Gazi Üniversitesi TÖMER (2014). Yabancılar için Türkçe B2 orta düzey. Mustafa Kurt ve Nezir Temür (Ed.). Ankara: Kalkan Matbaası.
• İstanbul Üniversitesi Dil Merkezi (2016). İstanbul yabancılar için Türkçe ders kitabı B2. Fatma Bölükbaş ve Mehmet Yalçın Yılmaz (Ed.). İstanbul: Kültür Sanat Basımevi.
• Korkmaz, C. B. (2021). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde kullanılan temel seviye fiillerin istem (valenz) görünümleri. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(Özel Sayı), 91-107.
• TELC (2013). Diller İçin Avrupa Ortak Öneriler Çerçevesi-Öğrenim, Öğretim ve Değerlendirme. Germany: TELC GmbH.
• Türkiye Büyük Millet Meclisi. (2021, Temmuz). Avrupa Konseyi (AK). https://www.tbmm.gov.tr/ul_kom/akpm/genel_bilgi.htm
• Türkiye Maarif Vakfı (2020). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi programı. İstanbul. Web: https://www.turkiyemaarif.org/uploads/Turkcenin_Yabanci_Dil_Olarak_Ogretimi_Programi_2_Baski.pdf adresinden 23 Mayıs 2021 tarihinde alınmıştır.
• Wach, E. (2013). Learning about qualitative document analysis. Web: https://www.ids.ac.uk/publications/learning-about-qualitative-document-analysis/ adresinden 25 Mayıs 2021 tarihinde alınmıştır.
• Yunus Emre Enstitüsü (2016). Yedi iklim Türkçe öğretim seti ders kitabı. Erol Barın ve Cihan Özdemir (Ed.). Ankara: Yunus Emre Enstitüsü Yayınları. ISBN: 978-605-87010-2-1