Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster
Yıl 2024, Sayı: Ö14, 1051 - 1066, 21.03.2024
https://doi.org/10.29000/rumelide.1455590

Öz

Kaynakça

  • el-Askalânî, Ebu’l-Fadl Ahmed b. Hacer. (1995). El-İsâbe fî temyîzi’s-sahâbe. Beyrut: Dâru’l-kutubi’l-ilmiyye.
  • el-Bağdâdî, Abdulkadir b. Ömer. (t.y.). Hizânetu’l-edeb, thk. Abdusselâm Harun. Kahire: Mektebetu’l-hâncî.
  • el-Cumahî, İbn-i Sellâm. (t.y.). Tabakâtu fuhûli’ş-şu‘arâ. Beyrut: Dâru’l-kutubi’l-ilmiyye.
  • Dayf, Şevkî. (1991). Târîhu’l-edebi’l-Arabî el-asru’l-câhilî. Kahire: Dâru’l-meârif.
  • Dayf, Şevkî. (t.y.). Târîhu’l-edebi’l-Arabî el-asru’l-İslâmî. Kahire: Dâru’l-meârif.
  • Enîs, İbrâhim. (1965). Mûsika’ş-şi‘r. Kahire: Mektebetu Angelo Mısriyye.
  • el-Fâhûrî, Hannâ. (1986). El-Câmî‘ fî târîhi’l-edebi’l-Arabiyyi’l-kadîm. Beyrut: Dâru’l-ceyl.
  • İbn-i Fâris, Ahmed b. Zekeriya el-Kazvînî. (1979). Mekâyîsu’l-luga, thk. Abdusselâm Harun. Beyrut: Dâru’l-fikr.
  • İbni Kuteybe, Ebû Ahmed Abdullah. (1982). Eş-Şi‘r ve’ş-şu‘arâ, thk. Ahmed Muhammed şakir. Kahire: Dâru’l-meârif.
  • el-İsfehânî, Ebu’l-Ferec Ali b. el-Huseyn. (2002). Kitâbu’l-eğânî. Beyrut: Dâru Sâdır.
  • el-Merzûkî, Ebû Ali Ahmed b. Muhammed b. El-Hasen. (1991). Şerhu Dîvâni’l-hamâse li’ş-şâir ebî Temmâm. Beyrut: Dâru’l-ceyl.
  • es-Sâiğ, Abdu’l-ilah. (1987). Es-Sûretu’l-fenniyye mi‘yâran nakdiyyen. Bağdad: Dâru’ş-şuûni’s-sekâfiyye.
  • eş-Şemmâh b. Dırar. (1968). Dîvânu’ş-şâir Eş-Şemmâh b. Dırar ez-Zubyânî, thk. Selâhuddîn el-Hâdî. Kahire: Dâru’l-meârif.
  • et-Tirmânînî, Abdusselam. (1988). Ehdâsu’t-târîhi’l-İslâmî bi tertîbi’s-sinîn. Dımaşk: Mektebetu dâri talas.
  • ez-Zemahşerî, Ebu’l-Kâsım Cârullah. (t.y.). el-Fâik fî garîbi’l-hadîs ve’l-eser. Lübnan: Dâru’l-marife.

الوصف في قــــصيدة القوس للشاعر الشماخ بن ضرار

Yıl 2024, Sayı: Ö14, 1051 - 1066, 21.03.2024
https://doi.org/10.29000/rumelide.1455590

Öz

الشّماخ بن ضرار الذبياني من أحد الشعراء المخضرمين، أعطته بيئته البدوية بُعدًا في الوصف وجمالا في اللفظ فقد وصف الصحراء والأطلال والرحلات والمرأة وحمار الوحش والقوس والناقة وأيضا مدح وهجا وافتخر وتغزّل ونطق الحكمة في بعض شعره. استهلَّ الشّمّاخ قصيدته التي درست في هذا البحث بمقدّمة طلليّة كما هي عادة الشعراء الجاهليّين، كما إنه وصف بها القوس ب24 بيتا من أصل 56 بيتا وهذا يدل أن القصيدة إنما كتب بهدف وصف القوس بالدرجة الأولى ثم وصفه لحمار الوحش، فالقوس هي مادة تلك القصة المُحزنة التي أُفعمت بمعانٍ وحِكم، وقد تعدت عند الشمَّاخ حقيقة القوس المادية، فإن القوس التي هي رمز القوة والطراد وآلة الصيد والموت، أصبحت في استعمال الشمّاخ وسيلة للحزن والحسرة، ورمزًا للفقدان والأسى، وعلامة على الوفاء والولاء. فالقوس تُشبه الحبيبة الحيّة في نقائها وطهارتها، وتحاكي الصديق الوفي كما ظهر في مطلع القصيدة وقد اعتمدت الدراسة المنهج الوصفي التحليلي وعالجت شعر الشّماخ وسلطت الضوء بشكل خاص على قصيدة القوس وقد بدأت الدراسة بتمهيد شمل لمحة عن العصر الجاهلي والعصر الإسلامي اللذين عاش بهما الشاعر ثم تناول التعريف بالشاعر وحياته وشعره والأغراض الشعرية عنده وسمات شعره ثم دُرِست قصيدة الشاعر الثامنة من الديوان والتي وصف بها حمار الوحش والقوس ثم أتت خاتمة تبين النتائج التي توصلت إليها الدراسة.

Kaynakça

  • el-Askalânî, Ebu’l-Fadl Ahmed b. Hacer. (1995). El-İsâbe fî temyîzi’s-sahâbe. Beyrut: Dâru’l-kutubi’l-ilmiyye.
  • el-Bağdâdî, Abdulkadir b. Ömer. (t.y.). Hizânetu’l-edeb, thk. Abdusselâm Harun. Kahire: Mektebetu’l-hâncî.
  • el-Cumahî, İbn-i Sellâm. (t.y.). Tabakâtu fuhûli’ş-şu‘arâ. Beyrut: Dâru’l-kutubi’l-ilmiyye.
  • Dayf, Şevkî. (1991). Târîhu’l-edebi’l-Arabî el-asru’l-câhilî. Kahire: Dâru’l-meârif.
  • Dayf, Şevkî. (t.y.). Târîhu’l-edebi’l-Arabî el-asru’l-İslâmî. Kahire: Dâru’l-meârif.
  • Enîs, İbrâhim. (1965). Mûsika’ş-şi‘r. Kahire: Mektebetu Angelo Mısriyye.
  • el-Fâhûrî, Hannâ. (1986). El-Câmî‘ fî târîhi’l-edebi’l-Arabiyyi’l-kadîm. Beyrut: Dâru’l-ceyl.
  • İbn-i Fâris, Ahmed b. Zekeriya el-Kazvînî. (1979). Mekâyîsu’l-luga, thk. Abdusselâm Harun. Beyrut: Dâru’l-fikr.
  • İbni Kuteybe, Ebû Ahmed Abdullah. (1982). Eş-Şi‘r ve’ş-şu‘arâ, thk. Ahmed Muhammed şakir. Kahire: Dâru’l-meârif.
  • el-İsfehânî, Ebu’l-Ferec Ali b. el-Huseyn. (2002). Kitâbu’l-eğânî. Beyrut: Dâru Sâdır.
  • el-Merzûkî, Ebû Ali Ahmed b. Muhammed b. El-Hasen. (1991). Şerhu Dîvâni’l-hamâse li’ş-şâir ebî Temmâm. Beyrut: Dâru’l-ceyl.
  • es-Sâiğ, Abdu’l-ilah. (1987). Es-Sûretu’l-fenniyye mi‘yâran nakdiyyen. Bağdad: Dâru’ş-şuûni’s-sekâfiyye.
  • eş-Şemmâh b. Dırar. (1968). Dîvânu’ş-şâir Eş-Şemmâh b. Dırar ez-Zubyânî, thk. Selâhuddîn el-Hâdî. Kahire: Dâru’l-meârif.
  • et-Tirmânînî, Abdusselam. (1988). Ehdâsu’t-târîhi’l-İslâmî bi tertîbi’s-sinîn. Dımaşk: Mektebetu dâri talas.
  • ez-Zemahşerî, Ebu’l-Kâsım Cârullah. (t.y.). el-Fâik fî garîbi’l-hadîs ve’l-eser. Lübnan: Dâru’l-marife.
Toplam 15 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Arapça
Konular Arap Dili, Edebiyatı ve Kültürü
Bölüm Dünya dilleri ve edebiyatları
Yazarlar

Ahmed Saleh Alnhaar Bu kişi benim 0009-0008-2251-253X

Muhammet Bilal Tolan 0000-0003-1513-7651

Yayımlanma Tarihi 21 Mart 2024
Gönderilme Tarihi 29 Aralık 2023
Kabul Tarihi 20 Mart 2024
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024 Sayı: Ö14

Kaynak Göster

APA Alnhaar, A. S., & Tolan, M. B. (2024). الوصف في قــــصيدة القوس للشاعر الشماخ بن ضرار. RumeliDE Dil Ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi(Ö14), 1051-1066. https://doi.org/10.29000/rumelide.1455590

RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.