Duygu durum bozukluğu: Kısa bir gözden geçirme

Yıl 2024, , 157 - 163, 31.03.2024

Ahmet Özbay , Ceyda İş Vardarlı

https://doi.org/10.52880/sagakaderg.1331282

Öz

Duygudurum (mood), kişilerin karşı tarafa verdikleri yanıtlardır. Duygudurum bozuklukları ruhsal bozukluklar arasında en yaygın olanlardan biridir. Duygudurum bozuklukları ;majör depresyon, distimi, bipolar bozukluk gibi önemli halk sağlığı problemi olup, ülkemizde de sıklıkla görülen geniş tanı aralığına sahip bir bozukluktur. Duygudurum bozukluğu klinik olarak tanısı zor olsa da tedavisi mümkün olan ve tedavi edildiğinde bireylerin yaşam kalitesini arttırdığı yapılan çalışmalarda görülmektedir. Duygudurum bozukluğuna kuramsal açıdan farklı bakış açıları mevcuttur. Bu bozukluğun tanısı konduktan sonra tedavisi ilaçla, EKT (elektro konvülsif tedavi) ve psikoterapi yöntemleriyle eş zamanlı yapılması hastalığın gidişatını etkilemektedir. Bu makalede duygudurum bozukluğuna kuramsal olarak bakılmış, etiyolojisi incelenmiş ve tedavi yöntemleri güncel olarak ele alınmıştır.

KAYNAKÇA

Angst, J. (1992). Epidemiology of depression. Psychopharmacology, 106(1), 71-74.
Amerikan Psikiyatri Birliği (2013) Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, Beşinci Baskı (DSM-5) (Çev. ed.: E Köroğlu). Ankara, Hekimler Yayın Birliği.
Berrios,G. E.(1996). The History of Mental Symptoms, Descritive Psychopathology Since the Nineteenth Century. CambrigeUniversityPress.
Ersan, E. ve Abay, E. (2001). Depresyonun genetik nedenleri. Duygudurum dizisi, (6), 277-282.
Gerring, J.R. ve Zimbardo, P. G. (2020). Psychology life. 19th edition. Pearson Education, 454-455.
Healy, D. (2019). From mania to bipolar disorder. Bipolar Disorder, L.N Yatham and M.Maj, WilwyBlackwell, (1) 5-7.
Işik E., Işik U. ve Taner Y. (2013). Çocuk, ergen, erişkin ve yaşlılarda depresif ve bipolar bozukluklar. Ziraat Gurup Matbaacılık.
Johnson, S. L. ve Kring, A. M. (2019). Anormal Psikoloji. Nobel Yayıncılık.
Kafes, A. Y. (2021). Depresyon ve anksiyete bozuklukları üzerine bir bakış. Humanistic Perspective, 3(1), 186-194.
Karaca, E. ve Karaaziz, M. (2023). Majör Depresif Bozukluğun Bilişsel Davranışçı Terapi ile Tedavisi: Bir Olgu Sunumu. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Dergisi, 6(2), 279-292.
Karadağ, H. K. (2022). Üniversite öğrencilerinde sosyal medya kullanımı ile depresyon arasındaki ilişkinin incelenmesi (Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü).
Karamustafalıoğlu, N. ve İzci, F. (2022). Duygudurum değişiklikleri. Öğrenci,(7), 30-33.
Kelsey, J. E. (2002) Treatment strategies in achieving remission in major depressive disorder. Acta Psychiatry Scand, 106, 18-25.
Kendler, K. S., Gardner, C. O. ve Gatz, M. (2007) The sources ofco-morbidity between majordepression and generalized anxiety disorder in a Swedish national twin sample. PsycholMed, (37), 453-462.
Kırımça, K. C. (2022). Sınav günü duygudurumun akademik başarı ile ilişkisi .(Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü)
Kimyonşan, M., & Karaaziz, M. (2023). Depresif Bozuklukta Bilişsel Davranışçı Terapi Yaklaşımı ile Tedavi: Olgu Sunumu. IJSS, 7(28), 423-430.
Kleist K (1953) Die Gliederung der neuropsychischen Erkrankungen. Monatsschr Psychiatr Neurol, 125: 526-554.
Köroğlu, E. (2014). DSM-5 Tanı Ölçütleri Başvuru kitabı . HYB yayıncılık.
Kupfer, D. J., Frank, E. ve Phillips, M. L. (2012). Majordepressive disorder: newclinical, neurobiological, andtreatmentperspectives. TheLancet, 379(9820), 1045-1055.
Leonhard K (1979) The Classification of endogenous psychosis. Ed 5 (Ed. E Robins) London Irvington, s. 25-39.
Medeni, İ., İlhan, M. N. ve Medeni, V. (2020). Bir İlçede Yaşayan 15 Yaş ve Üzeri Kişilerde Depresyon Sıklığı ve İlişkili Risk Etmenleri. Kriz Dergisi, 28(3), 125-134.
Miller, J. N. ve Black, D. W. (2020). Bipolar disorder and suicide: a review. Current Psychiatryreports (22), 1-10.
Morrison, J. (2019). Klinisyenler için Tanı Rehberi (DSM-5 i kolaylaştıran). Nobel yayınları
McIntosh, E., Gillanders, D. ve Rodgers, S. (2010). Rumination, goallinking, dailyhasslesand life events in majordepression. Clinical Psychology & Psychotherapy: An International Journal of Theory & Practice, 17(1), 33-43.
Najafova, K. (2023). Melatoninin major depresif bozukluk tedavisinde prognostik değeri/Prognosticvalue of melatonin in thetreatment of majordepressive disorder. (Bezmi Alem University-master thesis).
Öztürk, O. ve Uluşahin, A. (2020). Ruh Sağlığı ve Bozuklukları. Bayt yayınları.
Townsend, M. C. (2016).Duygudurum-bipolar ve ilgili bozukluklar (Çev. G. Keskin). Current Ruh Sağlığı ve Psikiyatri Hemşireliğinin Temelleri Kanıta Dayalı Uygulama Bakım Kavramları. Akademisyen Tıp Kitabevi.
Taylor ,D. ve Richardson, P. (2005). The psychoanalytic / psychodynamic approach to depressive disorders. Oxford textbook of psychotherapy, 127-136.
Sağduyu, A. (2020). Birinci basamak sağlık hizmetlerinde depresyon. Türk Psikiyatri Dergisi, (3), 7-10.
Türkçapar, H. (2020). Depresyon. İstanbul: Epsilon yayıncılık .

Anahtar Kelimeler

duygu durum bozukluğu, etiyolojisi, tedavisi

Mood disorder: A brief review

Öz

Mood; responses to the other party. Mood disorders are one of the most common mental disorders. Mood disordersare an important public health problem such as major depression, dysthymia, and bipolar disorder, and are a disorder with a wide diagnostic range, which is also frequently seen in our country. Although the diagnosis of mood disorder is clinically difficult, it is possible to treat and when treated, it increases the quality of life of individuals. After the diagnosis of this disorder, simultaneous treatment with medication, ECT (electro-convulsive therapy) and psychotherapy methods affects the prognosis. In this article, mood disorder is examined theoretically, its etiology and treatment methods are also discussed and summarized.

REFERENCES

Angst, J. (1992). Epidemiology of depression. Psychopharmacology, 106(1), 71-74.
Amerikan Psikiyatri Birliği (2013) Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, Beşinci Baskı (DSM-5) (Çev. ed.: E Köroğlu). Ankara, Hekimler Yayın Birliği.
Berrios,G. E.(1996). The History of Mental Symptoms, Descritive Psychopathology Since the Nineteenth Century. CambrigeUniversityPress.
Ersan, E. ve Abay, E. (2001). Depresyonun genetik nedenleri. Duygudurum dizisi, (6), 277-282.
Gerring, J.R. ve Zimbardo, P. G. (2020). Psychology life. 19th edition. Pearson Education, 454-455.
Healy, D. (2019). From mania to bipolar disorder. Bipolar Disorder, L.N Yatham and M.Maj, WilwyBlackwell, (1) 5-7.
Işik E., Işik U. ve Taner Y. (2013). Çocuk, ergen, erişkin ve yaşlılarda depresif ve bipolar bozukluklar. Ziraat Gurup Matbaacılık.
Johnson, S. L. ve Kring, A. M. (2019). Anormal Psikoloji. Nobel Yayıncılık.
Kafes, A. Y. (2021). Depresyon ve anksiyete bozuklukları üzerine bir bakış. Humanistic Perspective, 3(1), 186-194.
Karaca, E. ve Karaaziz, M. (2023). Majör Depresif Bozukluğun Bilişsel Davranışçı Terapi ile Tedavisi: Bir Olgu Sunumu. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Dergisi, 6(2), 279-292.
Karadağ, H. K. (2022). Üniversite öğrencilerinde sosyal medya kullanımı ile depresyon arasındaki ilişkinin incelenmesi (Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü).
Karamustafalıoğlu, N. ve İzci, F. (2022). Duygudurum değişiklikleri. Öğrenci,(7), 30-33.
Kelsey, J. E. (2002) Treatment strategies in achieving remission in major depressive disorder. Acta Psychiatry Scand, 106, 18-25.
Kendler, K. S., Gardner, C. O. ve Gatz, M. (2007) The sources ofco-morbidity between majordepression and generalized anxiety disorder in a Swedish national twin sample. PsycholMed, (37), 453-462.
Kırımça, K. C. (2022). Sınav günü duygudurumun akademik başarı ile ilişkisi .(Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü)
Kimyonşan, M., & Karaaziz, M. (2023). Depresif Bozuklukta Bilişsel Davranışçı Terapi Yaklaşımı ile Tedavi: Olgu Sunumu. IJSS, 7(28), 423-430.
Kleist K (1953) Die Gliederung der neuropsychischen Erkrankungen. Monatsschr Psychiatr Neurol, 125: 526-554.
Köroğlu, E. (2014). DSM-5 Tanı Ölçütleri Başvuru kitabı . HYB yayıncılık.
Kupfer, D. J., Frank, E. ve Phillips, M. L. (2012). Majordepressive disorder: newclinical, neurobiological, andtreatmentperspectives. TheLancet, 379(9820), 1045-1055.
Leonhard K (1979) The Classification of endogenous psychosis. Ed 5 (Ed. E Robins) London Irvington, s. 25-39.
Medeni, İ., İlhan, M. N. ve Medeni, V. (2020). Bir İlçede Yaşayan 15 Yaş ve Üzeri Kişilerde Depresyon Sıklığı ve İlişkili Risk Etmenleri. Kriz Dergisi, 28(3), 125-134.
Miller, J. N. ve Black, D. W. (2020). Bipolar disorder and suicide: a review. Current Psychiatryreports (22), 1-10.
Morrison, J. (2019). Klinisyenler için Tanı Rehberi (DSM-5 i kolaylaştıran). Nobel yayınları
McIntosh, E., Gillanders, D. ve Rodgers, S. (2010). Rumination, goallinking, dailyhasslesand life events in majordepression. Clinical Psychology & Psychotherapy: An International Journal of Theory & Practice, 17(1), 33-43.
Najafova, K. (2023). Melatoninin major depresif bozukluk tedavisinde prognostik değeri/Prognosticvalue of melatonin in thetreatment of majordepressive disorder. (Bezmi Alem University-master thesis).
Öztürk, O. ve Uluşahin, A. (2020). Ruh Sağlığı ve Bozuklukları. Bayt yayınları.
Townsend, M. C. (2016).Duygudurum-bipolar ve ilgili bozukluklar (Çev. G. Keskin). Current Ruh Sağlığı ve Psikiyatri Hemşireliğinin Temelleri Kanıta Dayalı Uygulama Bakım Kavramları. Akademisyen Tıp Kitabevi.
Taylor ,D. ve Richardson, P. (2005). The psychoanalytic / psychodynamic approach to depressive disorders. Oxford textbook of psychotherapy, 127-136.
Sağduyu, A. (2020). Birinci basamak sağlık hizmetlerinde depresyon. Türk Psikiyatri Dergisi, (3), 7-10.
Türkçapar, H. (2020). Depresyon. İstanbul: Epsilon yayıncılık .

Anahtar Kelimeler

mood disorder, etiology, treatment

Kaynakça

• Angst, J. (1992). Epidemiology of depression. Psychopharmacology, 106(1), 71-74.
• Amerikan Psikiyatri Birliği (2013) Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, Beşinci Baskı (DSM-5) (Çev. ed.: E Köroğlu). Ankara, Hekimler Yayın Birliği.
• Berrios,G. E.(1996). The History of Mental Symptoms, Descritive Psychopathology Since the Nineteenth Century. CambrigeUniversityPress.
• Ersan, E. ve Abay, E. (2001). Depresyonun genetik nedenleri. Duygudurum dizisi, (6), 277-282.
• Gerring, J.R. ve Zimbardo, P. G. (2020). Psychology life. 19th edition. Pearson Education, 454-455.
• Healy, D. (2019). From mania to bipolar disorder. Bipolar Disorder, L.N Yatham and M.Maj, WilwyBlackwell, (1) 5-7.
• Işik E., Işik U. ve Taner Y. (2013). Çocuk, ergen, erişkin ve yaşlılarda depresif ve bipolar bozukluklar. Ziraat Gurup Matbaacılık.
• Johnson, S. L. ve Kring, A. M. (2019). Anormal Psikoloji. Nobel Yayıncılık.
• Kafes, A. Y. (2021). Depresyon ve anksiyete bozuklukları üzerine bir bakış. Humanistic Perspective, 3(1), 186-194.
• Karaca, E. ve Karaaziz, M. (2023). Majör Depresif Bozukluğun Bilişsel Davranışçı Terapi ile Tedavisi: Bir Olgu Sunumu. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Dergisi, 6(2), 279-292.
• Karadağ, H. K. (2022). Üniversite öğrencilerinde sosyal medya kullanımı ile depresyon arasındaki ilişkinin incelenmesi (Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü).
• Karamustafalıoğlu, N. ve İzci, F. (2022). Duygudurum değişiklikleri. Öğrenci,(7), 30-33.
• Kelsey, J. E. (2002) Treatment strategies in achieving remission in major depressive disorder. Acta Psychiatry Scand, 106, 18-25.
• Kendler, K. S., Gardner, C. O. ve Gatz, M. (2007) The sources ofco-morbidity between majordepression and generalized anxiety disorder in a Swedish national twin sample. PsycholMed, (37), 453-462.
• Kırımça, K. C. (2022). Sınav günü duygudurumun akademik başarı ile ilişkisi .(Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü)
• Kimyonşan, M., & Karaaziz, M. (2023). Depresif Bozuklukta Bilişsel Davranışçı Terapi Yaklaşımı ile Tedavi: Olgu Sunumu. IJSS, 7(28), 423-430.
• Kleist K (1953) Die Gliederung der neuropsychischen Erkrankungen. Monatsschr Psychiatr Neurol, 125: 526-554. Köroğlu, E. (2014). DSM-5 Tanı Ölçütleri Başvuru kitabı. HYB yayıncılık.
• Kupfer, D. J., Frank, E. ve Phillips, M. L. (2012). Majordepressive disorder: newclinical, neurobiological, andtreatmentperspectives. TheLancet, 379(9820), 1045-1055.
• Leonhard K (1979) The Classification of endogenous psychosis. Ed 5 (Ed. E Robins) London Irvington, s. 25-39.
• Medeni, İ., İlhan, M. N. ve Medeni, V. (2020). Bir İlçede Yaşayan 15 Yaş ve Üzeri Kişilerde Depresyon Sıklığı ve İlişkili Risk Etmenleri. Kriz Dergisi, 28(3), 125-134.
• Miller, J. N. ve Black, D. W. (2020). Bipolar disorder and suicide: a review. Current Psychiatryreports (22), 1-10.
• Morrison, J. (2019). Klinisyenler için Tanı Rehberi (DSM-5 i kolaylaştıran). Nobel yayınları
• McIntosh, E., Gillanders, D. ve Rodgers, S. (2010). Rumination, goallinking, dailyhasslesand life events in majordepression. Clinical Psychology & Psychotherapy: An International Journal of Theory & Practice, 17(1), 33-43.
• Najafova, K. (2023). Melatoninin major depresif bozukluk tedavisinde prognostik değeri/Prognosticvalue of melatonin in thetreatment of majordepressive disorder. (Bezmi Alem University-master thesis).
• Öztürk, O. ve Uluşahin, A. (2020). Ruh Sağlığı ve Bozuklukları. Bayt yayınları.
• Townsend, M. C. (2016).Duygudurum-bipolar ve ilgili bozukluklar (Çev. G. Keskin). Current Ruh Sağlığı ve Psikiyatri Hemşireliğinin Temelleri Kanıta Dayalı Uygulama Bakım Kavramları. Akademisyen Tıp Kitabevi.
• Taylor, D. ve Richardson, P. (2005). The psychoanalytic / psychodynamic approach to depressive disorders. Oxford textbook of psychotherapy, 127-136.
• Sağduyu, A. (2020). Birinci basamak sağlık hizmetlerinde depresyon. Türk Psikiyatri Dergisi, (3), 7-10.
• Türkçapar, H. (2020). Depresyon. İstanbul: Epsilon yayıncılık .
• Uher, R., Farmer, A., Maier, W., Rietschel, M., Hauser, J., Marusic, A. ve Aitchison, K. J. (2008). Measuring depression: comparison and integration of three scales in the GENDEP study. Psychologicalmedicine, 38(2), 289-300.
• Uluşahin, A., Başoğlu, M. ve Paykel, E. S. (1994). Across-cultural comparative study of depressive symptoms in Biritish and Turkish clinical samples. Social Psychhiatry Psychiatr Epidemiology,(29) ,31-39.
• World Health Organization (WHO). (2020). Depression and othermentaldisorders. Erişim adresi: Erişim adresi: https://apps.who.int/iris/bitstream/ha ndle/10665/254610/WHO-MSD-MER-2020.2-eng.