Midwifery Education from Past to Present

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 3, 217 - 222, 28.09.2020

Nuran Mumcu Betül Uzun Özer

Öz

Introduction and purpose: Midwifery is one of the oldest professions in history, including pregnancy, childbirth, postpartum period and neonatal care, as well as caring for a woman throughout her life. As it is the case, midwives are expected to play an active role in the protection and promotion of mother and child health as well as in the training of midwives to serve in this field. Nowadays, a good health system and qualified midwife training programs can provide the adequacy of midwifery practices. It is possible for a profession to make changes in its own field and contribute to social development through the presence of undergraduate and graduate education programs. The midwifery profession in our country started formal education in 1800s and in 1982 started high school education. In 1992, associate degree midwifery education started. In the 1997 and 1998 academic years, health colleges were established and midwifery undergraduate education was started within these schools. Nowadays, 37 state universities and 12 foundation universities offer undergraduate midwifery education. In our country, graduate education programs are carried out by institutes established under the rectorate of the university. Nowadays, there are 16 state and 3 foundation universities and 18 master's programs in the midwifery department. At the same time, there are doctoral programs in 8 state universities within the Department of Midwifery. Materials and Methods: In this study, the historical development of midwifery vocational education was examined in this study which was prepared based on literature. Conclusion: As a result of this study, it can be said that midwifery education which is given at undergraduate, graduate and doctorate levels has experienced progress and decline in the past.

Anahtar Kelimeler

Midwifery, Midwifery education

Geçmişten günümüze ebelik eğitimi

Öz

Giriş ve amaç: Gebelik, doğum, doğum sonu dönem ve yenidoğan bakımı ile birlikte kadına tüm yaşamı boyunca bakım vermeyi kapsayan ebelik, tarihin en eski mesleklerinden biridir. Her dönem olduğu gibi günümüzde de ebelerden, anne ve çocuk sağlığının korunması ve geliştirilmesinin yanı sıra bu alanda hizmet verecek ebelerin yetiştirilmesinde aktif rol almaları beklenmektedir. Günümüzde iyi bir sağlık sistemi ve nitelikli ebe eğitim programları ile ebelik uygulamalarının yeterliliği sağlanabilir. Bir mesleğin, kendi alanında değişim yapması ve toplumsal gelişime katkıda bulunması lisans ve lisansüstü eğitim programlarının varlığı ile mümkündür. Ülkemizde ebelik mesleği 1800’lü yıllarda formal eğitime başlamış ve 1982 yılında lise düzeyinde eğitime başlamıştır. 1992 yılında ön lisans ebelik eğitimi başlamıştır. 1997 ve 1998 eğitim öğretim yılında ise sağlık yüksekokulları kurularak, bu okullar bünyesinde ebelik lisans eğitimine başlanmıştır. Günümüzde 37 devlet üniversitesi ve 12 vakıf üniversitesinde lisans düzeyinde ebelik eğitimini mevcuttur. Ülkemizde lisansüstü eğitim programları üniversite rektörlüklerine bağlı kurulan enstitüler tarafından yürütülmektedir. Günümüzde 16 devlet ve 3 vakıf üniversitesi olmak üzere 18 üniversitede Ebelik Anabilim Dalı bünyesinde yüksek lisans programı mevcuttur. Aynı zamanda 8 devlet üniversitesinde de Ebelik Anabilim Dalı bünyesinde doktora programı mevcuttur. Gereç ve Yöntem: Bu kapsamda literatüre dayalı olarak hazırlanan bu çalışmada ebelik mesleki eğitiminin tarihi gelişimi incelenmiştir. Sonuç: Çalışma sonucunda günümüzde lisans, yüksek lisans ve doktora düzeylerinde verilmekte olan ebelik eğitiminin geçmişte ilerleme ve gerileme dönemleri yaşadığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Ebelik, Ebelik eğitimi, Mesleki süreç

Kaynakça

• 1. Ejder Apay, S. (2014). Geçmişten günümüze ebelik: tarihi bir inceleme. Lokman Hekim Dergisi, 4(2), 13-20.
• 2. Beydağ, K.D., Arslan, H. (2008). Kadın doğum kliniklerinde çalışan ebe ve hemşirelerin profesyonelliklerini etkileyen faktörler. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 3(7), 75-53.
• 3. Çakır Koçak, Y., Öztürk Can, H., Yücel, U., Demirelöz Akyüz, M., Çeber Turfan, Esin. (2017). Türkiye’de ebelik bölümlerinin akademik ve fiziki profili. HSP Dergisi, 4(2), 88-97. DOI: 10.17681
• 4. Kaya, D., Yurdakul, M. (2007). Türkiye ‘de ve dünya’da ebelik eğitimi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 23 (2), 233-241.
• 5. Yıldırım, G., Koçkanat, P., Duran, Ö. (2014). Ulusal ebelik kodları ve meslek değerleri. National codes of midwifery and professional values. STED, 23(4), 148-154.
• 6. Karayaman, M., Akçiçek, E. (2012). Anadolu halk ebeliği. Cyprus International University, 18(71), 83-95.
• 7. Korkmaz Yıldız, N. (2008). Yeni Zelanda’da ebelik. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 1(2), 77-80.
• 8. Sağlık Meslek Mensupları İle Sağlık Hizmetlerinde Çalışan Diğer Meslek Mensuplarının İş ve Görev Tanımlarına Dair Yönetmelik. (2014). T.C. Resmi Gazete, 29007, 22 Mayıs 2014.
• 9. Ebeler Derneği. “Ebeliğin tarihçesi.” Erişim:http://www.turkebelerdernegi.com/index.php?option=com_content&task=view&id=27&Itemid=0 Erişim Tarihi: 26.02.2018.
• 10. ICM. “Definition of Midwife.” Erişim: https://internationalmidwives.org Erişim Tarihi: 03.06.2018.
• 11. WHO. “Midwifery.” Erişim: http://www.who.int/topics/midwifery/en/ Erişim Tarihi: 03.06.2018.
• 12. Ejder Apay, S., Kanbur, A., Özdemir, F., Pasinlioğlu, T. (2012). Midwifery education in Turkey. CoU. Antropol, 36 ( 4), 1453-1456.
• 13. Bakır A., Erbil N. (2009). Meslekte profesyonel tutum envanterinin geliştirilmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6 (1): 291-302.
• 14. Karaçam, Z. (2016). Türkiye’de profesyonel bir disiplin olarak ebelik mesleğinin durumu: yasal düzenlemeler, eğitim ve araştırma. The state of the midwifery as a professional career in turkey: legal regulations, education and research. Lokman Hekim Dergisi, 6(3), 128-136.
• 15. Kömürcü, N., Gençalp, N.S. (2002). Geçmişten günümüze doğuma yardım. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 5(1), 78-82.
• 16. Yörük, S. (2016). Dünya’da ebelik eğitimi. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6(1), 46-50.
• 17. Soğukpınar, N., Karaca Saydam, B., Bozkurt, Ö., Öztürk, H., Pelik, A. (2007). Past and present midwifery education in Turkey. Midwifery, 23, 433–442.
• 18. Yükseköğretim Kurumları Sınavı (YKS) (2018). Yükseköğretim programları ve kontenjanları kılavuzu. s. 14-446. Erişim Adresi: https:// www.osym.gov.tr
• 19. Karaman, E.Ö., Okumuş, H. (2015). Ebelik öğrencilerinin görev tanımları ve yeterlilik alanlarına göre kendilerini değerlendirmeleri. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 18 (3), 189-195.
• 20. Doktorluk, Hemşirelik, Ebelik, Diş Hekimliği, Veterinerlik, Eczacılık ve Mimarlık Eğitim Programlarının Asgari Eğitim Koşullarının Belirlenmesine Dair Yönetmelik. (2008). T.C. Resmî Gazete, 26775, 02 Şubat 2008.
• 21. Demir Dikmen, Y., Yönder, M., Yorgun, S., Yıldırım Usta, Y., Umur, S., Aytekin, A. (2014). Hemşirelerin profesyonel tutumları ile bunu etkileyen faktörlerin incelenmesi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 17 (3), 158-163.
• 22. Yücel, U., Ekşioğlu, A., Demirelöz, M., Baykal Akmeşe, Z., Çakır Koçak, Y., Soğukpınar, N. (2013). Türkiye’de ebelik lisansüstü eğitim profilinin incelenmesi. International Journal of Human Sciences, 10(1), 1342-1354.