SAĞLIK HİZMETLERİNDE İNSAN KAYNAKLARI PLANLAMASI: TÜRKİYE DEĞERLENDİRMESİ

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 2, 13 - 24, 20.11.2017

Doğancan Çavmak

Öz

Sağlık hizmetlerinde insan kaynakları yönetimi süreçlerin aktif olarak
işleyişi ve hizmetlerin sürdürülebilirliği için büyük öneme sahiptir. Dünya
Sağlık Örgütü’ne göre sağlık insan gücü planlaması; önceden belirlenmiş sağlık
hedef ve amaçlarını başarmak için gerekli tutum, beceri ve bilgiye sahip insan
gücü sayısını tahmin etme sürecidir. Bu tahmin sürecinde hizmetin gerektirdiği
nicelik ve nitelikte insan gücünü planlamak ve istihdam etmek çok önemlidir.
Türkiye sağlık insan gücü bağlamında değerlendirildiğinde, 2000’li yıllar
boyunca iyi bir mesafe kat ettiği görülmektedir. Ekonomik şartlardan kaynaklı
olarak birtakım farklı istihdam ve planlama şekillerinin mevcudiyeti göze
çarpmaktadır. Bu makalede, sağlık insan gücü planlama yaklaşımları, Dünya
Sağlık Örgütü’nün bu alandaki fikirleri ve Türkiye’nin mevcut durumu
tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sağlık hizmetleri, İnsan kaynakları, Planlama, Türkiye

Kaynakça

• Akgün, S, Al-Assaf, A.F. (2014). Building Sustainable Healthcare Systems: Health Human Resources Planning. Sağlık Akademisyenleri Dergisi, 1, 1-10.
• Ataay, İ., Tüzüner, L., Dündar, G., Uyargil, C. ve diğerleri (2015) İnsan Kaynakları Yönetimi. Beta, İstanbul
• Dreesch, N., Dolea, C., Poz,M., Goubarev, A., Adams, O., Aregawı, M., Bergstrom ve diğerleri.(2005). An Approach to Estimating Human Resource Requirements to Achieve the Millenium Development Goals. The London School of Hygiene and Tropical Medicine, Oxford University.
• Görmüş, A.(2011). Sağlık Sistemindeki Neoliberal Dönüşümün Sağlık İnsan Gücü Üzerinde Etkisi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi Bilim Dalı Doktora Tezi.
• http://www.saglik.gov.tr/SBWEBUYGULAMA/belge/1-32682/ikys.html: Erişim Tarihi: 20.09.2017
• Kaptanoğlu, A. (2013). Sağlık İşletmelerinde Depo, Maliyet ve Envanter Yönetimi. Beşir Kitapevi, İstanbul
• Matrix Study(2012). EU Level Colloboration on Forecasting Health Workforce Needs, Workforce Planning and Health Worforce Trends- A Feasibilty Study. European Comission Revised Final Report.
• Murphy, G., Mackeinze, A, Rigby, J. ve diğerleri.(2013). Service Based Human Reosurces Planning for Older Adults. Jamda, 14, 611-615.
• OECD(2013). Directorate for Employment, Labour and Social Affairs Health Commitee. OECD Health Working Paper No.62.
• Özkan, Ş., Uydacı, M.(2014). İşyüküne Dayalı Sağlık İnsan Kaynakları İhtiyacı Belirlenmesi: Kocaeli İli Radyoloji Teknisyenleri Üzerine Bir Araştırma. Marmara Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, Cilt XXXVI, Sayı. II, 237-250.
• Sağlık Bakanlığı Güvenlik Raporlama Sistemi. (http://grs.saglik.gov.tr/Stats.aspx; Erişim Tarihi: 23.10.2017)
• SB(2003). Sağlıkta Dönüşüm. http://www.saglik.gov.tr/TR/belge/1-2906/saglikta-donusum-programi.html
• SB, Hıfzısıhha Mektebi Müdürlüğü (2011). Sağlıkta İnsan Kaynakları 2023 Vizyonu. SB Yayın No. 851.
• SB, Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü.( 2016). Sağlık İstatistikleri Yıllığı 2015. Sağlık Bakanlığı Yayın No.1010, Ankara.
• SB, YÖK, DPT (2010) Türkiye Sağlık İnsan gücü Durum Raporu, Yök Yayın No:2010/1 ISBN 978- 975-7912-37-8, Ankara.
• Sur, H.(2012). İnsan Kaynakları Yönetimi İçinde. Sur. H., Palteki, T.(Editör). Hastane Yönetimi. Nobel Tıp Kitapevi.
• Şantaş, F., Özer, Ö., Çıraklı, Ü. (2012). Türk Kalkınma Planlarında Sağlık İnsan Gücü Planlaması. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt.2, Sayı.2, 45-49.
• WHO (2010). Models and Tools for Health Workforce Planning and Projections. Human Resources for Health Observer, İssue No.3.