THE INVESTİGATİON OF NURSE’S KNOWLEDGE LEVEL AND APPROACH TOWARDS CHİLD ABUSE AND NEGLECT

Yıl 2019, , 78 - 89, 01.08.2019

Burcu Yılmaz , Deniz Çalışkan

https://doi.org/10.25279/sak.404187

Cited By: 3

Öz

The aim of this study is to research the knowledge of the nurses that participate in a hospital on about child abuse and neglect and their approaches. 565 nurses who worked in Gulhane  Training and Research Hospital has formed the universe of the research is planned as a descriptive study and reached 91% of the universe (n=436). Personal information forms and “Recognition of the Child Abuse and Neglect’ s Signs and Risks Intended for Scale" were formed by UYSAL will be used for data collection and data collection will be performed by the investigators by face to face method. Collected data will be evaluated by Statistical Package for Social Science (SPSS) Programme. The association between dependent and independent variables will be evaluated by one-way non-parametric (chi-square) and parametric (student t-test, ANOVA ) tests. The statistical significance level is accepted as p<0.05.

Child abuse and neglect signs and risks of diagnostic information overall scale mean score was found to be 3.9 ± 0.4. The determinants which increase the child abuse and neglect general, knowledge scores increased of education, child neglect, and abuse encounter cases during the study period with the case, institution / unit held on child abuse and neglect forms / procedures existence, suspected child abuse and neglect to report a case statement and the marital status was found to be decisive for reducing the child abuse and neglect score. These findings show that the nurse's knowledge is moderate about child abuse and neglect. It saw the education that increasing the level of nurses knowledge about child abuse and neglect.Therefore, ıt should be given especially including undergraduate education and then post-graduate education about child abuse and neglect.

Child abuse, Child Neglect, Knowledge

Anahtar Kelimeler

Child Abuse, Child Neglect, Knowledge

Bir Hastanede Çalışan Hemşirelerin Çocuk İhmal ve İstismarına Yönelik Bilgi ve Yaklaşımlarının incelenmesi

Öz

Bu çalışmanın amacı bir
hastanede çalışan hemşirelerin çocuk ihmal ve istismarına yönelik bilgi ve
yaklaşımlarının belirlenmesidir. Tanımlayıcı tipte planlanan araştırmanın
evrenini Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesinde görev yapan 565 hemşire
oluşturmuş ve evrenin %91’ine ulaşılmıştır (n= 436). Verilerin toplanmasında;
kişisel bilgi formu ve Uysal tarafından geliştirilen “Çocuk İhmali ve
İstismarının Belirti ve Risklerinin Tanılanmasına Yönelik Ölçek” kullanılmış ve
yüz-yüze yöntemle araştırmacı tarafından uygulanmıştır. Elde edilen veriler
bilgisayarda Statiscal Package for Social Sciences (SPSS) 20.0 programı ile
değerlendirilmiştir. Sayısal verilerin iki kategorili gruplar arasındaki
karşılaştırmalarında bağımsız örneklemlerde t testi, 3 kategorili gruplar
arasındaki karşılaştırmalarında ANOVA testi kullanılmıştır. Kategorik verilerin
karşılaştırılmasında Ki-Kare ve Fisher’in Kesin Ki-Kare testi kullanılmıştır. İstatistiksel
anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak kabul edilmiştir. Çocuk ihmali ve
istismarının belirti ve risklerinin tanılanmasına yönelik ölçeğin bilgi puan
ortalaması 3,9±0,4 olarak bulunmuştur. Eğitim durumunun artması, çalışma süresi
boyunca çocuk ihmali ve istismarı olgusu ile karşılaşma durumu,
kurumunda/biriminde çocuk ihmali ve istismarına yönelik düzenlenen form/ prosedür
varlığı, çocuk ihmali ve istismarı şüpheli bir durumda bildirim yapma durumu çocuk
ihmal ve istismarı genel bilgi puanını arttıran, medeni durumun bekar olması
ise çocuk ihmal ve istismarı puanını azaltan belirleyiciler olarak
saptanmıştır. Bu bulgular ışığında çocuk ihmal ve istismarı konusunda genel
olarak hemşirelerin bilgileri orta düzeydedir. Eğitimin, hemşirelerin çocuk
ihmal ve istismarına yaklaşımlarında, bilgi düzeyini belirgin düzeyde
arttırdığı görülmektedir. Bu nedenle özellikle mezuniyet öncesi olmak üzere
mezuniyet sonrası eğitime de öncelik verilmelidir.

Bilgi düzeyi, Çocuk
İhmali, Çocuk İstismarı

Anahtar Kelimeler

Bilgi düzeyi, Çocuk ihmali, Çocuk istismarı

Kaynakça

• 1. ACEHAN S., BİLEN A., AY M., GÜLEN M., AVA A., İÇME F. (2013). Çocuk İstismar ve İhmalinin Değerlendirilmesi. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 22(4):591-614.
• 2. ALTINSU B. (2004). Çocuklara Bakım Veren Hemşirenin Çocuk İstismar ve İhmalini Tanıyabilmeleri, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• 3. ARIKAN D., YAMAN S.,ÇELEBİOĞLU A. (1999). Çocuk İstismar ve İhmali Konusunda Hemşirelik Bilgileri. VII. Ulusal Hemşirelik Kongresi Kitabı, 409-414.
• 4. BAHÇEÇİK N. (1993). Toplumumuzda Kötü Davranılan ve İhmal Edilen Çocukların Erken Tanı ve Tedavisinde Hemşirenin Eğitici Rolünün Değerlendirilmesi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.
• 5. BAŞBAKAL Z, BAYSAN L. (2004). Çocuk İstismarı ve İhmali Konusuna İlişkin Polislerin Bilgi Düzeylerinin ve Düşüncelerinin İncelenmesi. Çocuk Forumu Dergisi, 65-70.
• 6. ÇATIK E., ÇAM O. (2006). Hemşire ve Ebelerin Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanıma Düzeylerinin Saptanması. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 22 (2): 103-119.
• 7. CHEN Y., HUANG J., (2015). Clinical Competency in Child Maltreatment for Community Nurses in Taiwan. İnternational Journal of Nursing Practice, 21:21-26.
• 8. Çocuklara Yönelik Ticari Cinsel Sömürü Hakkında Sorular ve Cevaplar. Uluslararası ECPAT Bilgi Kitapçığı, 2007. (Erişim Tarihi: 14.02.15).
• 9. DERMAN O. (2014). Çocuk İstismarına ve İhmaline Yaklaşım Temel Bilgiler, Çocuk İstismarını ve İhmalini Önleme Derneği, Akademisyen Tıp Kitabevi.
• 10. KOCAER Ü. (2006). Hekim ve Hemşirelerin Çocuk İstismarı ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, İstanbul.
• 11. KÜRKLÜ A. (2011). Öğretmenlerin Çocuk İstismar ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Afyon.
• 12. ÖZCEBE H. (2009). Halk Sağlığı Bakış Açısıyla İstismar Bildirimi ve Karşılaşılan Güçlükler. Çocuk İstismarı ve İhmalini Önleme Kongresi, Ankara.
• 13. PARADISE E.J., ROSE L., SLEEPER A.L., NAHANSON M., (1994). Behavior, Family Function, School Performance and Prediction of Persistant Disturbance in Sexually Abused Children, Pediatrics, 93:3, 452-459.
• 14. POLAT O. (2003). Çocuk İstismarı ve İhmali isimli yayınlanmamış ders notları.
• 15. TUGAY D. (2008). Öğretmenlerin Çocuk İstismar ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• 16. UYSAL A. (1998). Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılamada Hemşire ve Ebelerin Bilgi Düzeylerinin Saptanması, Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• 17. YALÇIN N. (2011). Türkiye’de Çocuk İstismarı ve Çözüm Önerileri. Yüksek Lisans Projesi İstanbul.
• 18. YEHUDA Y.,SCHAWARTZ S., ZİVA.,JEDWAB M., BENBENİSTHY R. (2010) .Child Abuseand Neglect: Reporting by Health Professionals and Their Need For Training. IMAJ.