KAHRAMANMARAŞ İLİNDEKİ RİSK GRUPLARINDA Coxiella burnetii’ ye KARŞI OLUŞAN FAZ II IgG ANTİKORLARININ SEROLOJİK OLARAK İNCELENMESİ

Yıl 2019, , 90 - 97, 01.08.2019

Ekrem Kireçci , Metin Tansu Uğuz

https://doi.org/10.25279/sak.506991

Cited By: 2

Öz

Q humması dünyada birçok ülkede görülen, Gram negatif,  zorunlu hücre içi, bir bakteri olan Coxiella
burnetii’nin neden olduğu zoonotik bulaşıcı bir enfeksiyon hastalığıdır. Bu çalışmanın amacı, Kahramanmaraş ilinde risk gruplarında C.burnetii ve Q ateşi seropozitifliğinin
araştırılmasıdır. Çalışmaya, Kahramanmaraş ilinde çalışan veteriner hekim,
celep ve mezbaha kasabı gibi meslek gruplarından toplam 40 gönüllü birey (20-60
yaş aralığında; 34’ü erkek, 6’sı kadın) katılmıştır. Çalışma grubuna ait serumlarda,
ELISA
yöntemiyle C.burnetii Faz
II IgG antikorları araştırılmıştır. Sonuç olarak, örneklerin 4 (%10 )’ünde C.burnetii seropozitifliği belirlenmiştir. C.burnetii seropozitif
bireylerin tamamı (n:4) erkek (bir veteriner hekim, üç celep) idi. Bu
araştırmanın sonuçları, ilimizde C.burnetii ve Q ateşi seroprevalansının
düşük olduğunu göstermiştir. Enfekte hayvanlardan insanlara bulaşabilen
C.burnetii, insanlarda zatürre,
hepatit ve endokardite yol açabildiği için halk sağlığı açısından büyük önem
taşımaktadır.  

Anahtar Kelimeler

Coxiella burnetii, Q ateşi, Seroloji

Serological Investigation Of Phase II IgG Antibodies Against To Coxiella burnetii In Risk Groups In Kahramanmaraş City

Öz

Q fever which is seen in most countries throughout the world, is a zoonotic disease

caused by Coxiella burnetii a bacteria of Gram negative, obligate intracellular. The purpose of

this study was to search the seroprevalence of C.burnetii and Q fever in risk groups in

Kahramanmaraş city, Turkey. A total of 40 voluntary individuals (34 male, 6 female;

age range, 20-60years) including veterinarians, cattle-dealers, and butchers working

in Kahramanmaraş city were included in the study. C.burnetii phase III

mmunoglobulin G (lgG) antibodies were investigated by, Enzyme-Linked Immuno

Sorbent Assay method in the sera samples of the study group. As a result, C.burnetii

seropositivity was determined in four (10%) of the samples. All positive samples (n=4)

are male (one veterinarian, three cattle-dealers). These results of the study showed that

the seroprevalence of C.burnetii and Q fever was low in the city. C.burnetii, which can

be transmitted from infected animals to humans, is of great importance for public

health as it can cause pneumonia, hepatitis and endocarditis in humans.

Anahtar Kelimeler

Coxiella burnetii, Q Fever, Serology, ELISA

Kaynakça

• 1.Angelakis, E., & Raoult, D. (2011). Emergence of Q fever. Iranian Journal of Public Health, 40 (3), 1-18.
• 2.Aslan, M,H. (2008). Erzurum, Kars ve Ardahan illerindeki süt ve süt ürünleri üreticilerinde Q Humması Seroprevalansı, Uzmanlık Tezi, Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• 3.Bozkurt, H., Çiftçi, İ.H., Güdücüoğlu, H., Özbay, B., Andiç, Ş., & Berktaş, M. (2007). Pnömoni tanılı erişkin hastalarda kültür ve floresan antikor yöntemleriyle etkenlerin araştırılması. Van Tıp Dergisi, 14 (2), 41-45.
• 4.Eldin, C., Mélenotte, C., Mediannikov, O., Ghigo, E., Million, M., Edouard, S., Mege, J.L, Maurin, M., & Raoult, D. (2017). From Q Fever to Coxiella burnetii Infection: a Paradigm Change. Clinical Microbiology Reviews, 30 (1), 115-190.
• 5.Eyigör, M., Kırkan, Ş., Gültekin, B.,Yaman, S.,Tekbıyık, S., & Neriman, A. (2006). Q humması için risk gruplarında Coxıella burnetıı’ye karşı oluşan antikorların ELİSA ve IFA testleri ile saptanması. İnfeksiyon Dergisi, 20 (1), 31-36.
• 6.Kılıç, S., Aslantaş, Ö., Çelebi, B., Pınar, D., & Babür, C. (2007). Hatay İlinde risk gruplarında Q Ateşi, bruselloz ve toksoplazmoz seroprevalansının araştırılması. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 1, 16-21.
• 7.Kılıç, S., Komiya, T., Çelebi, B., Aydın, N., Saito, J., Toriniwa, H., Karatepe, B., & Babür, C. (2008). Seroprevalence of Coxiella burnetii in stray cats in Central Anatolia Region. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 32 (1), 483-486.
• 8.Mobarez, A.M., Amiri, F.B., Bagheri, F., & Esmaeili, S.(2017). Seroprevalence of Q fever among human and animal in Iran; A systematic review and meta-analysis. PLOS Neglected Tropical Diseases, 11 (4), 1-15.
• 9.Mori, M, & Roest, H.J. (2018). Farming, Q fever and public health: agricultural practices and beyond. Archives Public Health, 76, 2-9.
• 10.Parker, N.R, Barralet, J.H., & Bell, A.M. (2006). Q fever. Lancet, 367 (9511), 679-88.
• 11.Özbey, G., Kalender, H., & Muz, A. (2009). Q humması’nın epidemiyolojisi ve teşhisi. Sağlık Bilimleri Dergisi, 18 (2), 100-110.
• 12.Sertpolat, M., & Karakartal, G. (2005). İzmir ve çevresindeki sağlıklı kan vericilerinde Coxiella burnetii seroprevansının indirekt immünfloresan antikor testi ile araştırılması. İnfeksiyon Dergisi, 4, 419-423.
• 13.Seyitlioğlu, Ş., Özkurt, Z., Dünler, U., & Okumuş, B. (2006). The Seroprevalence of Coxiellosis in Farmers and Cattle in Erzurum District in Turkey. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 30 (1), 71-75.
• 14.Skultety, L., Toman, R., & Patoprsty, V. (1998). A comparative study of lipopolysaccharides from two Coxiella burnetii strains considered to be associates with acute and chronic Q fever. Carbohydrate Polymers, 35 (3),189-194.
• 15.TC Sağlık Bakanlığı, (2016). Q Ateşinin (Coxiella burnetii enfeksiyonunun) Mikrobiyolojik Tanısı [İnternet]. Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı [erişim 7 Temmuz]. http://mikrobiyoloji.thsk.saglik.gov.tr/Dosya/tani-rehberi/bakteriyoloji/UMS-BMT-22-Q-atesi.pdf.
• 16.Van Schaik., E.J., & Samuel, J.E. (2012). Phylogenetic diversity, virulnece and comparative genomics. In Toman, R., Heinzen, R.A, Samuel, J.E., & Mege, J.L. (Eds.), Coxiella burnetii: Recent advances and new perpectives of the Q fever bacterium (2nd ed., pp. 14-33). New York, US: Springer.