Çocuk İstismarı- İhmali Vakalarıyla Karşılaşan Hemşirelerin Görüş ve Uygulamaları

Yıl 2016, Cilt: 1 Sayı: 1, 39 - 55, 28.12.2016

Canan Kaş Güner Hafize Özge Yavuz Zeynep Dörtbudak

https://doi.org/10.25279/sak.204994

Cited By: 2

Öz

Amaç: Bu
çalışma, pediatri bölümlerinde çalışan hemşirelerinin çocuk istismar-ihmal vakalarını
tanılama yöntemleri, tedavi ve rehabilitasyonuyla ilgili bilgi düzeylerini ve
istismar ve ihmal vakaları ile karşılaştıklarında yaklaşımlarını belirlemek
amacıyla yapılmıştır.

Gereç ve Yöntemler: Araştırma
özel bir hastanenin çocuk ve acil servislerinde çalışan araştırmaya katılmaya
gönüllü 25 pediatri hemşiresi ile gerçekleştirildi. Olgulardan daha kapsamlı
bir görüşmeye katılmaya istekli, ses kaydı kullanılmasını kabul eden beş
kişiyle  ayrıca yarı yapılandırılmış
kalitatif görüşmeler yapılmıştır. Verilerin analizinde; SPSS 16 programı ve
basit tematik analiz kullanılmıştır. Bulgular:
Olguların 23’ü meslek yaşamlarında duygusal, fiziksel, cinsel istismar ve
çocuk ihmali özelliklerinin tümünü taşıyan vakalarla karşılaşmalarına rağmen
olguların üçü bu tip vakalarla karşılaşıldığında uygulanacak prosedür hakkında bilgilerinin
olduğunu, 9’u istismar ve ihmal konusunda daha önce eğitim aldığını, 21’i
eğitimin gerekli olduğunu belirtmiştir.

Sonuç: Hemşirelerin
aldıkları eğitimi istismar ve ihmal vakalarını tanılamak için kullanmadıkları,
ancak istismar vakası ile karşılaştıklarında bu durumu doktora ve polise
bildirdikleri bulunmuştur. Kalitatif görüşmelerde hemşireler istismarı
tanılamada sorumlu olduklarını; ancak iş yoğunluğu nedeniyle bu sorumluluğu
yerine getiremediklerini ayrıca bu vakalarla karşılaştıklarında diğer hastalara
göre daha duygusal yaklaştıklarını ifade etmişlerdir. 

Anahtar Kelimeler

çocuk istismarı, çocuk ihlal, hemşirelik, hastane acil servisi

Opinions and practices of the nurses facing with cases of child abuse- neglect: Pilot Study

Öz

Aim:  This study has been carried out in order to
determine the diagnosis methods of the nurses working in pediatrics department
for child abuse – neglect cases as well as their level of knowledge about
treatment and rehabilitation and their approaches when they encounter with
abuse and neglect cases.

Tools and Methods: Research
has been carried out by including 25 pediatrics nurses working in child and
emergency services of a hospital and who are voluntary to participate in the
research. Also, semi-structured qualitative interviews
have been carried out with five people who want to participate in a more
exclusive interview than the facts and who accept the usage of voice recording.
In the analysis of data, SPSS 16 program and simple thematic analysis have been
used.

Findings: 23
of the facts have encountered with the cases having all the characteristics of
emotional, physical, sexual abuse and child neglect in their working lives
while three of the facts have stated that they have knowledge about the procedure
to be applied when they encounter with such cases; 9 of them have stated that
they have previously been trained about the issues of abuse and neglect and 21
of them have stated that training is required.

Conclusion: It
has been realized that nurses do not use this training to diagnose abuse and
neglect cases but they inform the doctors or polices of these cases when they
encounter with abuse cases. In qualitative interviews, nurses have stated that
they are responsible from diagnosing abuse but they cannot fulfill this
responsibility because of their workload and they approach towards these cases
in a more emotional manner compared to the other patients. 

Anahtar Kelimeler

child abuse, child neglect, nursing, hospital emergency service

Kaynakça

• 1. Arıkan D, Yaman S, Çelebioğlu A. Çocuk İstismarı ve İhmali konusunda Hemşirelerin Bilgileri. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2000; 3(2): 29-35.
• 2. Bahar G, Savaş H A, Bahar A. Çocuk İstismarı ve İhmali: Bir Gözden Geçirme, Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi 2009;4(12):51-65.
• 3. Can M, Tırtıl L, Dokgöz H. Çocuk İstismarı Olgularında Hekim Sorumluluğu. Klinik Gelişim 2009; 22(14):89-94.
• 4. Elmalı F, Erten Kaya Z, Zincir H, Özen B, Balcı E. Hemşire Ve Ebelerin Aile İçi Fiziksel Şiddete Bakış Açıları Maruziyetleri. Sağlık Bilimleri Dergisi (Journal of Health Sciences) 2011; 20(1): 39-47.
• 5. Güner İ Ş, Güner S, Şahan M H. Çocuklarda Sosyal ve Medikal Bir Problem; İstismar, Van Tıp Dergisi 2010; 17 ( 3): 108-113.
• 6. Kazez A. Çocuklarda Travma. Türk Pediyatri Arşivi 2010; 45 Özel Sayı 1: 12-16.
• 7. Krug E G, Dahlberg L L, Mercy J A, Zwi A B, Lozano R.World report on violence and health, World Health Organization 2002 (İnternet), Ulaşım adresi: http://whqlibdoc.who.int/hq/2002/9241545615.pdf (Ulaşım tarihi: 10/10/2013).
• 8. Pelendecioğlu B, Bulut S. Çocuğa Yönelik Aile İçi Fiziksel İstismar. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi 2009;9(1): 50-62.
• 9. Türk Ceza Kanunu, Kanun Numarası: 5237, Kabul Tarihi: 26/09/2004, Yayımladığı Resmi Gazete Tarih: 12/10/2004, Yayımladığı Resmi Gazete Sayısı: 25611.
• 10. Zoroğlu S S, Tüzün Ü, Sar V, Öztürk M, Eröcal Kora M, Alyanak B. Çocukluk Dönemi İstismar ve İhmalinin Olası Sonuçları, Anadolu Psikiyatri Dergisi 2001; 2(2): 69-78.
• Türkiye’de Çocukların Durumu Raporu- Unicef Türkiye Temsilciliği Yayını, Ankara, 2011: 110-117. http://www.unicef.org/turkey/hm/_hm1.html. Erişim Tarihi: 12/10/2014