YOĞUN BAKIM ÜNİTELERİNDE OLUŞAN HASTANE ENFEKSİYONLARI BULUNMA ORANLARININ KARŞILAŞTIRILMASI

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 2, 158 - 169, 01.08.2020

Rabia Çelik , Filiz Özel

https://doi.org/10.25279/sak.335045

Cited By: 2

Öz

Hastaneye başvuru sırasında herhangi bir inkübasyon bulunmayan hastada, hastaneye
başvurusundan en az 48 saat sonra gelişen enfeksiyonlar hastane enfeksiyonu olarak
adlandırılmaktadır. Hastane enfeksiyonları, hastaların hastanede yatış sürelerinin uzamasına
ve sağlık bakım maliyetlerinin artmasına neden olmaktadır. Ayrıca hastane enfeksiyonları
günümüzde önemli bir morbidite ve mortalite sebebi olarak değerlendirilmektedir. Hastane
enfeksiyonlarının oranı, yataklı hizmet kurumlarının hizmet kalitesinin bir göstergesi olarak
görülmesi nedeniyle önemlidir. Hastane enfeksiyonlarının diğer kliniklere oranla yoğun bakım
ünitelerinde daha fazla meydana geldiği bilinmektedir. En sık görülen hastane
enfeksiyonlarına bakıldığında ise üriner sistem enfeksiyonları, pnömoniler, bakteriyemi,
kateter enfeksiyonları ve cerrahi yara enfeksiyonları görülmektedir. Literatüre bakıldığında
yoğun bakım ve hastane enfeksiyonları üzerine birçok çalışma bulunmaktadır. Bu makalede
literatürde ulaşılan yoğun bakım ünitelerinde oluşan hastane enfeksiyonları gelişme
oranlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla hastane enfeksiyonu, üriner sistem
enfeksiyonları, pnömoniler, bakteriyemi, kateter enfeksiyonları ve cerrahi yara
enfeksiyonlarına yönelik literatür taranmış ve ulaşılabilen makaleler incelenmiştir.
Değerlendirilen çalışmalarda, hastanelerin yoğun bakım ünitelerinde meydana gelen hastane
enfeksiyonlarının sıklığı ve çeşitleri değerlendirilmiştir. En sık görülen hastane enfeksiyonları
sıralamasında genellikle kan dolaşımı enfeksiyonları, pnömoni, üriner sistem enfeksiyonları ve
cerrahi alan enfeksiyonları izlemektedir. Bunlardan yola çıkılarak, hastane enfeksiyonlarının
önlenmesinde hastane personelinin bilinçlendirilmesi, hastanelerin yoğun bakım ünitelerinde
enfeksiyon kontrolü üzerinde çalışılması ve buna yönelik politikaların geliştirilmesi önerilebilir.

Anahtar Kelimeler

yoğun bakım ünitesi, enfeksiyon, hastane enfeksiyonu

A Comparison of the Development of Nozocomial Infections Occurring in Intensive Care Units in Turkey

Öz

Hospital infections are infections that develop at least 48 hours after hospital admission in
patients who do not have any incubation during the time of hospital admission. Hospital
infections cause prolonged hospital stay and health care costs. Additionally, hospital
infections nowadays are considered as a major cause of morbidity and mortality. The rate of
hospital infections are important as it is seen as an indicator of service quality of inpatient
institutions. It is known that nosoinfections occur more in intensive care units than other
clinics. When looking at the most common hospital infections; urinary system infections,
pneumonias, bacteremia, catheter infections and surgical wound infections are seen. There
are many studies on intensive care and hospital infections in literature. In this article, it is aimed to compare the rates of development of hospital infections occurring in the intensive care units

reached in the literature. For this purpose, the literature on hospital infections, urinary
infections, pneumonia, bacteremia, catheter infections and surgical wound infections were
scanned and available articles were examined. In the studies, the frequency and types of
hospital infections occurring in the intensive care units of the hospitals were evaluated. The
most common hospital infections are usually followed by bloodstream infections, pneumonia,
urinary system infections and surgical site infections. Based on these, it can be recommended
to raise the awareness of hospital personnel in the prevention of hospital infections, to work
on infection control in the intensive care units of the hospitals and to develop policies for this.

Anahtar Kelimeler

Intensive care unit, infection, hospital infection

Kaynakça

• Acar, A., & Öncül, O. (2007). Toplum Kökenli Pnömoniler. Klimik Dergisi, 20(1), 3-16. Acar, A., & Öncül, O. (2007). Toplum Kökenli Pnömoniler. Klimik Dergisi, 20(1), 3-16. Atalan, N., Fazlıoğulları, O., Şitilci, T., & Başaran, C. (2012). Yoğun bakım ünitesinde saptanan hastane infeksiyonu etkenleri ve direnç profilinin değerlendirilmesi. GKD Anest Yoğ Bak Dern Derg, 18(2), 46-51. doi:10.5222/GKDAD.2012.046 Aygen, B., Kayabaş, Ü., Güven, M., Doğanay, M., Sümerkan, B., & Yıldız, O. (2001). Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Yoğun Bakım Üniteleri Nozokomiyal İnfeksiyonları Sürveyansı: Epidemiyoloji, Risk Faktörleri ve Prognozu Etkileyen Faktörler. Yoğun Bakım Dergisi, 1(2), 122-130. Ceylan, E. (2006). Hastane Kökenli Pnömoniler Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 3(2), 53-61. Çelik, S. (2017). Üniversite Hastanesinin Yoğun Bakım Ünitelerinde Yatan Hastaların Özellikleri: 2009-2013 Yılları Arası Geriye Dönük Analizi. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 20(2), 71-77. Ersoy, Y., Fırat, M., Kuzucu, Ç., Bayındır, Y., Karaaslan, Ş., Bilişik, G., & But, A. D. (2003). İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Hastane İnfeksiyonları. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 10(3), 133-137. Ertek, M. (1997). Hastane Enfeksiyonları. AÜTD, 29, 507-511. Ertek, M. (2008). Hastane Enfeksiyonları: Türkiye Verileri. Paper presented at the Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri, İstanbul. Ertürk, A., Çiçek, A. Ç., Köksal, E., Köksal, Z. Ş., & Özyurt, S. (2012). Yoğun Bakım Ünitesinde Yatan Hastaların Çeşitli Klinik Örneklerinden İzole Edilen Mikroorganizmalar ve Antibiyotik Duyarlılıkları. ANKEM Derg, 26(1), 1-9. Genç, Y., Gürkan, Y., Mumcuoğlu, İ., Kanyılmaz, D., Aksoy, A., & Aksu, N. (2016). Yoğun Bakım Hastalarında Hastane Kaynaklı Pnömoni Olgularının Değerlendirilmesi ve Sık Görülen Bakteriyel Etkenlerin Antimikrobiyallere Dirençlerinin Araştırılması. Turk Hij Den Biyol Derg., 73(4), 355 - 364. doi:10.5505/TurkHijyen.2016.84755 İlgün, S., & Ovayolu, N. (2005). Yoğun Bakım Ünitelerinde Görülen Hastane Enfeksiyonları ve Alınması Gereken Önlemler. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 9(1), 14-19. İnan, D., Saba, R., Keskİn, S., Öğünç, D., Çiftçİ, C., Günseren, F., . . . Gültekİn, M. (2002). Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Yoğun Bakım Ünitelerinde Hastane İnfeksiyonları. Yoğun Bakım Dergisi, 2(2), 129-135. Kölgelier, S., Küçük, A., Demir, N. A., Özçimen, S., & Demir, L. S. (2012). Yoğun Bakımlardaki Hastane Enfeksiyonları: Etiyoloji ve Predispozan Faktörler. Kafkas tıp bilimleri dergisi, 2(1), 1–5. doi:doi.10.5505/kjms.2011.36036 Orucu, M., & Geyİk, M. F. (2008). Yoğun Bakım Ünitesinde Sık Görülen Enfeksiyonlar Düzce Tıp Fakültesi Dergisi, 1, 40-43. Özçetin, M., Saz, E. U., Karapınar, B., Özen, S., Aydemir, Ş., & Vardar, F. (2009). Çocuk Hastane Enfeksiyonları Sıklık Riskler Çocuk EnfDerg, 3, 49-53. Palabıyıkoğlu, İ., Tulunay, M., Oral, M., & Bengisun, J. S. (2000). Bir Reanimasyon Ünitesinde Gözlenen Hastane İnfeksiyonları: Risk Faktörleri, Etkenler ve Antibiyotik Direnci. Hastane İnfeksiyonları Dergisi, 4(3), 150-156. Saçar, S., Kavas, S. T., Asan, A., Cevahİr, N., Serin, S., & Turgut, H. (2008). Pamukkale ÜniversitesİiHastanesi’nde Hastane İnfeksiyonları Sürveyansı: Üç Yıllık Analİz İnfeksiyon Dergisi, 22(1), 15-21. Uçan, E. S. (2009). Türk Toraks Derneği Erişkinlerde Hastanede Gelişen Pnömonİ Tanı Ve Tedavi Uzlaşı Raporu. Türk Toraks Dergisi, 10(6), 3-24. Uzun, B., Güngör, S., Yurtsever, S. G., Afşar, İ., & Demİrcİ, M. (2012). Yoğun Bakım Hastalarının Kan Kültürlerinden İzole Edilen Pseudomonas Aeruginosa Ve Acinetobacter Baumannii Suşlarının Çeşitlİ Antibiyotİklere Direnç Durumları. ANKEM Derg, 26(2), 55-60. Uzun, K., Güdücüoğlu, H., Berktaş, M., & Uzun, K. (2014). Bir Yıllık Yoğun Bakım Enfeksiyonlarından Elde Edilen İzolatlarda Antibiyotik Direnci Eur J Basic Med Sci, 4(3), 58-65. Yosunkaya, A., Tuncer, S., Reİslİ, R., Uzun, S., & Ökeslİ, S. (2002). Reanimasyon Ünitemizde 1999-2000 Y›llar› Arasında Gözlenen Hastane İnfeksiyonları. Hastane İnfeksiyonları Dergisi, 6(2), 92-97.