FİZYOTERAPİ ÖĞRENCİLERİNİN FİZİKSEL AKTİVİTE DÜZEYLERİ İLE SAĞLIKLI YAŞAM BİÇİMİ DAVRANIŞLARININ İLİŞKİLENDİRİLMESİ

Yıl 2022, Cilt: 7 Sayı: 3, 481 - 493, 01.12.2022

Menekşe Şafak , Zülal (yılmaz) Bekar Zeliha Başkurt , Ferdi Başkurt

https://doi.org/10.25279/sak.550984

Cited By: 2

Öz

Giriş:
Çalışmanın
amacı, Süleyman Demirel Üniversitesi Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü’nde
öğrenim gören öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyleri ve sağlıklı yaşam biçimi
davranışlarının belirlenmesi ve ilişkilendirilmesidir.

Gereç
ve Yöntemler: Çalışmaya Süleyman Demirel
Üniversitesi’nde öğrenim gören toplam 220 (kadın:149, erkek:71 ) fizyoterapi
öğrencisi gönüllü olarak katılmıştır. Öğrencilerin fiziksel aktivite
düzeylerini belirlemede “Uluslararası Fiziksel Aktivite Değerlendirme Anketi”
(inaktif, minimum aktif ve aktif olarak MET yöntemiyle belirlenmiştir) kısa
formu kullanılırken, sağlıklı yaşam davranışlarının belirlenmesinde “Sağlıklı
Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği II” kullanılmıştır. Sağlıklı Yaşam Biçimi
Davranışları Ölçeği alt parametreleri; sağlık sorumluluğu (SS), fiziksel
aktivite (FA), beslenme (B), manevi gelişim (MG), kişilerarası ilişkiler (Kİ),
stres yönetimi (SY) olarak belirlenmiştir.

Bulgular:
İstatiksel
analizde tüm veriler için tanımlayıcı istatistik (ortalama ve standart
sapma)uygulanmış ve anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak belirlenmiştir. Fizyoterapi
öğrencileri toplam fiziksel aktivite düzeyi açısından minimum aktif olanlar
grubunda yer alırken (2102,34±1932,78), sağlıklı yaşam biçimi toplam puan
açısından da yüksek sayılabilecek bir puana (126,13±17,22) sahip oldukları bulunmuştur.
Yapılan Pearson Çarpımlar Moment Korelasyon analizi sonucunda araştırmaya
katılan öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyi ile Sağlıklı Yaşam Biçimi
Davranışları Ölçeği’nin alt parametresi olan sağlık sorumluluğu (r=.094,
p=.165), beslenme(r=.118, p=.082), manevi gelişim (r=.125, p=.064),
kişilerarası ilişkiler (r=.051, p=.448) ve stres yönetimi (r=.075, p=.267)
arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Fiziksel aktivite düzeyi ile
Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği’nin alt parametresi olan fiziksel
aktivite (r=.368, p=.000) ve sağlıklı yaşam biçimi davranışı(r=.205, p=.002)
arasında anlamlı pozitif bir ilişki belirlenmiştir.

Sonuç:
Çalışmadaki
bulgular Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Fizyoterapi
ve Rehabilitasyon Bölümü öğrencilerinin sağlıklı yaşam davranışlarının fiziksel
aktivite düzeyini belirlemede etkin olduğu söylenilebilir.

Anahtar Kelimeler

Fizyoterapi Öğrencileri, Sağlıklı Yaşam Davranışı, Fiziksel Aktivite

Kaynakça

• Bahar Z., Beşer A., Gördes N., Ersin F. & Kıssal A. (2008). “Sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği II’ nin geçerlik ve güvenirlik çalışması”, Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi,12(1)
• Bauman AE. (2004). “Updating the evidence that physical activity is good for health: an epidemiological review”, J Sci Med Sport.;7(suppl 1):6 –19
• Bernardine M. Pinto PhD & Dr Bess H. Marcus. (1995). “A Stages of Change Approach to Understanding College Students' Physical Activity”, J Am Coll Health;44(1):27-31
• Bozkuş T.; Türkmen M.; Kul M.; Özkan A.; Öz Ü. & Cengiz C. (2013). “Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu’nda Öğrenim Gören Öğrencilerin Fiziksel Aktivite Düzeyleri İle Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışlarının Belirlenmesi ve İlişkilendirilmesi”, International Journal of Science Culture and Sport (IntJSCS); 1(3)
• Caspersen, J.C., Powell, K.E. & Chrıstenseon, G.M. (1985). “ Physical activity, exercise, and physical fitness: definitions and distinctions for health related research”, Public Health Rep., 100, 2, 126-131
• Ceylan A. (2016). “Tıp Fakültesi Öğrencilerinde Sağlıklı Yaşam Davranışları ve Tıp Eğitimi İle İlişkisi”, Uzmanlık Tezi, Uludağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Bursa
• Cürcani M., Tan M. & Özdelikara A. (2010). “Hemşirelerin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları ve Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi”, TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni;9(5): 487-92
• Çimen S. (2003). “15-18 Yaş Grubu Gençlerde Riskli Sağlık Davranışları Ölçeğinin Geliştirilmesi”, Yayımlanmamış Doktora Tezi
• Dąbrowska-Galas M., Plinta R., Dąbrowska J. & Skrzypulec-Plinta V. (2013). “Physical Activity in Students of the Medical University of Silesia in Poland”, Author Notes Physical Therapy, Volume 93, Issue 3, 1 March 2013, Pages 384–392
• Garrett NA., Brasure M., Schmitz KH. & et al. (2004). “Physical inactivity: direct cost to a health plan”, Am J Prev Med.;27:304 –309.
• Haskell WL., Lee I., Pate RR. & et al. (2007). “Physical activity and public health: updated recommendations for adults from the American College of Sport Medicine and the American Heart Association”, Med Sci Sports Exerc.;39:1423–1434.
• Korn L., Gonen E., Shaked Y. & Golan M. (2013). “ Health Perceptions, Self and Body Image, Physical Activity and Nutrition among Undergraduate Students in Israel”, PLoS ONE 8(3): e58543
• Likus W. , Milka D., Bajor G., Jachacz-Lopata M. & Dorzak B. (2013). “Dietary habits and physical activity in students from the Medical University of Silesia in Poland”, Roczniki Państwowego Zakładu Higieny;64:4
• Öztürk M. (2005). “Üniversitede Eğitim-Öğretim Gören Öğrencilerde Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketinin Geçerliliği Ve Güvenirliği Ve Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Belirlenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara
• Özüdoğru E. (2013). “Üniversite Personelinin Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Öğretimi Programı, Burdur
• Sanci LA., Coffey CM., Veit FC., Carr-Gregg M., Patton GC. & Day N. (2000). ”Evaluation of the effectiveness of an educational intervention for general practitioners in adolescent health care: randomized controlled trial”, BMJ; 320: 224-30
• Shirley D., van der Ploeg HP. & Bauman AE. (2010). “Physical activity promotion in the physical therapy setting: perspectives from practitioners and students. Phys Ther.;90:1311–1322
• Speck B.J.(2002). “From Exercise To Physical Activity”, Holistictic Nursing Practice: 16 (5), 24-31.
• Taşbilek Yoncalıklı M., Aslan E. & Yaka M. (2017). “Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Alan Hastaların Fiziksel Aktivite Düzeyleri ile Sağlıklı Yaşam Davranışı Biçimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Gaziantep Üni Spor Bil Der / Gaziantep Uni J Sport Sci 2(3): 57-68
• Tuygar Ş.F. & Arslan M. (2015). “Sağlık hizmetleri meslek yüksekokulu öğrencilerinin sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının incelenmesi”. SDÜ Sağlık Bilimleri Dergisi, 6(2): 59-66
• Vural, Ö. (2010). ”Masa başı çalışanlarda fiziksel aktivite düzeyi ve yaşam kalitesi ilişkisi”, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Ankara
• Yalçınkaya M., Özer F.G. & Kahramanoğlu A.Y. (2007). “Sağlık Çalışanlarında Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışlarının Değerlendirilmesi”, TSK Koruyucu Hekimlik Bilgisi:6(6), 409-420.,
• Ziglio E.&Currie C. (2004). “The WHO cross-national study of health behavior in school-aged children from 35 countries: Findings from 2001-2002”, J Sch Health; 74: 204-6
• Wainwright P., Thomas J. & Jones M. (2000) “Health promotion and the role of the school nurse: a systematic review”, J Adv Nurs; 32: 1083-91
• Walker SN., Kerr MJ., Pender NJ. & Sechrist KR. (1990). “A Spanish language version of the Health Promoting Lifestyle Profile”, Nursing Research, 39 (5): 268-273.
• Walker SN. & Hill-Polerecky DM. (1996). “Psychometric evaluation of the Health Promoting Lifestyle Profile II”, Unpublished manuscript, University of Nebraska Medical Center
• Whitehead D. (2005). “Health Promoting Hospitals: The Role and Function of Nursing”, Journal of Clinical Nursing;14(1): 20-7
• WHO Health Topics: Health Promotion. Erişim:http://www.who.int/topics/health_promotion/en/ (Erişim Tarihi:09.07.2018)
• Word Health Organisation, (2009). “ Global HealthRisks”