Birbiri ardına sıralanan tümcelerin birleşerek anlamlı bir bütün oluşturabilmesi, tümceler arasında bağdaşıklık ve tutarlılık ağlarının iyi inşa edilmesini gerektirmektedir. Onursal (2003), bu bağlamdan hareket ile metni ipliklerden dokunan bir kumaşa benzetmekte ve metnin dokuma sürecinde ortaya çıkan bir yapı olduğunun altını çizmektedir. Balyemez (2010) ise, bağdaşıklık kavramını; “bir metni meydana getiren cümle veya yargılar arasındaki anlam bağlantısının dil ögeleri ve dil kuralları aracılığıyla sağlanması” olarak tanımlamaktadır. Hengirmen (2009), metin dil bilimini; dili cümleler arası bağlantıları temel alarak inceleyen, dil kullanımını metin üretme olarak gören, metinleri bir bütünlük içinde ele alan dil bilimi dalı olarak, ifade etmektedir. Bu incelemede; Memduh Şevket Esendal'ın yazdığı “Mendil Altında” adlı hikâyenin bağdaşıklık görünümlerini yansıtan küçük yapısı Metin dil biliminin ilkeleri ve yaklaşımları ışığında ele alınarak ortaya konmaya çalışılmıştır.
In order for successive sentences to form a meaningful whole by combining together, it is necessary to build good coherence and consistency between sentences. Within this context, Onursal (2003) compares text with woven fabric and highlights that text is a structure arising in the process of weaving. Balyemez (2010), on the other hand, describes coherence as ''to constitute relevance between sentences and judgements that forms a text by language items and language rules''. Hengirmen (2009), expresses textual linguistics that analyzes language based on the connection between sentences, regards language usage as text generation and deals text in a body. In this study, a small structure that represents the coherence aspect of the story named ''Mendil Altında'', written by Memduh Şevket Esendal, is aimed to be presented in the light of textual linguistics principles and approaches.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2016 |
Gönderilme Tarihi | 17 Mayıs 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 32 |