An Evaluation of the Effectiveness of New Primary Religious Culture and Ethical Knowledge Curriculum in Practice

Yıl 2010, Cilt: 12 Sayı: 22, 121 - 160, 30.04.2010

Mahmut Zengin

Öz

In this study, the opinions of teachers have been evaluated regarding the implementation and effectiveness of
new primary Religious Culture and Ethical Knowledge Curriculum which was put into practice in the 2006-2007
academic years. The data obtained from 20 teachers working in state schools in Istanbul through interviews
were analyzed through qualitative research methods. The findings of study have been presented within the
frame of some dimensions. According to the findings of the study, we can briefly mention the following as a
conclusion about the effectiveness of the new curriculum: Although the teachers generally have positive
attitudes toward curriculum, they mention some issues regarding its practice. The teachers’ minds are not clear
about the applicability of the constructivist approach in these lessons and the curriculum does not provide a
satisfactory point of view. The claim of theological approach in the curriculum is not completely applicable.
Although objectives and attainments have been seen adequate by teachers, they have indicated partial success
in practice. There are some topics and units which do not respond to students’ interest, needs and levels. The
teachers generally have satisfaction of teaching-learning process of the curriculum, but materials and activity
samples are not seen adequate by them. Alternative measurement and assessment methods have been
considered significant, but in practice, they have not been preferred by most teachers. 

Anahtar Kelimeler

Primary, Religion, Education, Curriculum, Constructivism, Instruction, Evaluation, Practice

YENİ İLKÖĞRETİM DKAB ÖĞRETİM PROGRAMININ UYGULAMADAKİ ETKİLİLİĞİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Bu araştırmada, 2006-2007 eğitim öğretim yılında uygulamaya konulan yeni İlköğretim DKAB Öğretim Progra-mının uygulamadaki etkililiğine ilişkin öğretmen görüşleri değerlendirilmektedir.  İstanbul'da 20 öğretmenle yapılan görüşmelerden elde edilen veriler, nitel araştırma yöntemleri uygulanarak analiz edilmiştir. Araştırma bulguları, öğretmenlerin genel olarak program algılaması ve hizmet içi eğitimler, temele alınan yaklaşım/lar, amaç ve kazanımlar, içerik, öğrenme öğretme süreci ile ölçme değerlendirme boyutları çerçevesinde sunulmuş-tur. Araştırmadan elde edilen verilere göre, öğretmenler yeni  İlköğretim DKAB Öğretim Programını genel an-lamda olumlu karşılamakta, bununla birlikte programın farklı boyutları kapsamında uygulamada bazı problemle-re de işaret etmektedirler. Temele alınan yaklaşımlardan yapılandırmacılığın DKAB derslerinde uygulanabilirliği-ne dair soru işaretleri ve bu konuda programın tatmin edici bir bakış açısı ortaya koyamadığı, dinbilimsel yakla-şımın temel iddiasının tam olarak gerçekleşmediği, amaç ve kazanımların genel olarak yeterli görülmesine rağmen uygulamada kısmi bir başarının elde edilebildiği, içerikte öğrenci seviyesi, ilgi ve ihtiyaçları açısından sorun oluşturan ve yetersiz kalan ünite ve konuların olduğu, öğrenme öğretme sürecine dair genel bir memnu-niyet olmakla birlikte programın özellikle etkinlik ve materyaller konusunda yetersiz kaldığı, yeni programdaki alternatif ölçme değerlendirme yöntem ve tekniklerinin, önemli görülmekle birlikte uygulamada fazla tercih edilmediği tespit edilen temel hususlardan bazılarıdır.

Anahtar Kelimeler

İlköğretim, Din, Eğitim, Program, Yapılandırmacılık, Öğretim, Değerlendirme, Uygulama

Kaynakça

• Altaş, N. (2008). İlköğretim Öğrencilerinin Din Öğretimi Sürecinde İlgi Duydukları Konular (Ankara İli Örneğinde 6, 7 ve 8. Sınıf Öğrencileri Üzerinde Karşılaştır- malı Bir Analiz). AÜİFD, XLIX, sayı II, 103-120.
• Aydın, H. (2007). Felsefi Temelleri Işığında Yapılandırmacılık. Ankara: Nobel Yayınları.
• Aydın, M. Ş. (2005). Cumhuriyet Döneminde Din Eğitimi Öğretmeni. İstanbul: DEM Yayınları.
• Coşkun, E. (2005). İlköğretim Dördüncü ve Beşinci Sınıf Öğretmen ve Öğrencilerinin Yeni Türkçe Dersi Öğretim Programı’yla İlgili Görüşleri Üzerine Nitel bir Araş- tırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5 (2), 421-476.
• Demirel, Ö. (2003). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Gömleksiz, M. N. (2005). Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5 (2), 339-384.
• Gülpınar, M.A. (2005). Beyin/Zihin Temelli Öğrenme İlkeleri ve Eğitimde Yapılan- dırmacı Modeller. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5 (2), 271-306.
• Hanley, S. (1994). On Constructivism. http://www.towson.edu/csme/mctp/ Essays/ Constructivism.txt (25.08.2007).
• Kaymakcan, R. (2009). Öğretmenlerine Göre Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersleri, Yeni Eğilimler: Çoğulculuk ve Yapılandırmacılık. İstanbul: DEM Yay.
• Kılıç, G. B. (2001). Oluşturmacı Fen Öğretimi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1 (1), 7-22.
• Matthews, M. R. (1992). Old Wine in New Bottles: A Problem With Constructivist Epistemology.http://www.ed.uiuc.edu/EPS/PESYearbook/ 92docs/Matthews.HTM. (26.07.2007).
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2006). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4,5,6,7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara.
• Perkins, D. (1999). Many Faces of Constructivism. Educational Leadership. November, 6-11.
• Yıldırım, A. (1994). Temel Program Geliştirme Modelleri ve Ülkemizdeki Program Geliştirme Çalışmalarına Etkileri. I. Eğitim Bilimleri Kongresi-Bildiriler İçinde. c.1, 157-165. Adana: Çukurova Üniversitesi Yayınları.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.