Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

KUŞEYRÎ’NİN NAHİV İLMİNE DAİR TASAVVUFÎ YORUMU

Yıl 2009, Cilt: 11 Sayı: 20, 65 - 76, 15.12.2009

Öz

Qushayri is one of the important Sufis of 11th century. He wrote a number of books aboutSufism including Risalah and Lataif al-isharat, the last of which has been seen as one of thegreat esoteric commentaries of the Holy Qur'an. There is another treatise of his, called Nahval-Qulûb (or al-Nahv al-muawwal), in which he interprets the rules of Arabic grammar from aSufi perspective. This interesting treatise is like a bridge between Sufism and the Arabicphilology. It is a well-known fact that the basic sciences of Islam ('ulum ash-shar'iyya) includingSufism were closely knit together. However, the relationship of Sufism to Arabic philology isnot very well documented by both classical and contemporary writers. This treatise, whichseems to be early work in this respect, focuses on this particular subject. This paper shallanalyze the content of this treatise and try to explain some of the concepts used in it.

Kaynakça

  • Akkuş, Süleyman, Kuşeyrî’nin Hayatı, Eserleri ve Kelâmî Görüşleri, (Basılmamış Doktora Tezi), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya 1997.
  • Cebecioğlu, Ethem, Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü, Anka Yayınları, İstanbul 2004.
  • Cürcânî, Seyyid Şerif, Kitâbü’t-Ta‘rîfât, Beyrut 1983.
  • Durmuş, İsmail, “Nahiv”, DİA, XXXII (İstanbul 2006), s. 300–306.
  • Göztepe, Yüksel, Abdulkerim el-Kuşeyrî’de Haller ve Makamlar, (Basılmamış Doktora Tezi), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 2006.
  • Hekimoğlu, Muhammet, “Dilbilgisi-Tasavvuf Sentezi Bir Risale: Nahvu’l-Kulûb”, Nüsha Şarkiyat Araştırmaları Dergisi, Yıl: VII, Sayı: 25, 2007/II, ss. 21-36.
  • İbn Hişâm, Ebû Muhammed Abdullah Cemâlüddin el-Ensârî, Şerhu Katri’n-nedâ ve Belli’s-sadâ, Arslan Yayınları, İstanbul ts.
  • Kara, Mustafa, “İbn Acîbe”, DİA, XIX (İstanbul 1999), s. 294-295.
  • Kâşânî, Abdürrezzâk, Letâifü’l-a‘lâm fî işârâti ehli’l-ilhâm: Tasavvuf Sözlüğü, (çev. Ekrem Demirli), İz Yayıncılık, İstanbul 2004.
  • Kâtip Çelebi, Hacı Halife, Keşfü’z-zünûn, I-II, İstanbul 1943.
  • Kılıç, Hulûsî, “İbn Âcurrûm”, DİA, XIX (İstanbul 1999), s. 95–96.
  • Kuşeyrî, Abdülkerim b. Hevâzin, en-Nahvu’l-müevvel (Te'vîlü Istılahâti'n-Nahv bi-meâni's-sufiyye), Süleymaniye Ktp. Hacı Mahmud Efendi, nr. 2040.
  • er-Risâle: Tasavvuf İlmine Dair Kuşeyrî Risâlesi, (haz. Süleyman Uludağ), İstanbul 1991.
  • Nahvu’l-kulûbi’l-kebîr, (tahkik ve şerh: İbrahim Beysûnî - Ahmed Alemü’d-dîn el-Cendî), Kahire 1994.
  • Uludağ, Süleyman, “Abdal”, DİA, I (İstanbul 1988), ss. 59–61.
  • “Kuşeyrî, Abdülkerim b. Hevâzin”, DİA, XXVI (Ankara 2002), s. 473–475.
  • Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, İstanbul 1991.

Qushayri’s Esoteric Commentary about rural of Arabic Grammar

Yıl 2009, Cilt: 11 Sayı: 20, 65 - 76, 15.12.2009

Öz

Qushayri is one of the important Sufis of 11th century. He wrote a number of books about
Sufism including Risâlah and Latâif al-ishârât, the last of which has been seen as one of the
great esoteric commentaries of the Holy Qur’an. There is another treatise of his, called Nahv
al-Qulūb (or al-Nahv al-muawwal), in which he interprets the rules of Arabic grammar from a
Sufi perspective. This interesting treatise is like a bridge between Sufism and the Arabic
philology. It is a well-known fact that the basic sciences of Islam (‘ulum ash-shar‘iyya) including
Sufism were closely knit together. However, the relationship of Sufism to Arabic philology is
not very well documented by both classical and contemporary writers. This treatise, which
seems to be early work in this respect, focuses on this particular subject. This paper shall
analyze the content of this treatise and try to explain some of the concepts used in it.

Kaynakça

  • Akkuş, Süleyman, Kuşeyrî’nin Hayatı, Eserleri ve Kelâmî Görüşleri, (Basılmamış Doktora Tezi), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya 1997.
  • Cebecioğlu, Ethem, Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü, Anka Yayınları, İstanbul 2004.
  • Cürcânî, Seyyid Şerif, Kitâbü’t-Ta‘rîfât, Beyrut 1983.
  • Durmuş, İsmail, “Nahiv”, DİA, XXXII (İstanbul 2006), s. 300–306.
  • Göztepe, Yüksel, Abdulkerim el-Kuşeyrî’de Haller ve Makamlar, (Basılmamış Doktora Tezi), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 2006.
  • Hekimoğlu, Muhammet, “Dilbilgisi-Tasavvuf Sentezi Bir Risale: Nahvu’l-Kulûb”, Nüsha Şarkiyat Araştırmaları Dergisi, Yıl: VII, Sayı: 25, 2007/II, ss. 21-36.
  • İbn Hişâm, Ebû Muhammed Abdullah Cemâlüddin el-Ensârî, Şerhu Katri’n-nedâ ve Belli’s-sadâ, Arslan Yayınları, İstanbul ts.
  • Kara, Mustafa, “İbn Acîbe”, DİA, XIX (İstanbul 1999), s. 294-295.
  • Kâşânî, Abdürrezzâk, Letâifü’l-a‘lâm fî işârâti ehli’l-ilhâm: Tasavvuf Sözlüğü, (çev. Ekrem Demirli), İz Yayıncılık, İstanbul 2004.
  • Kâtip Çelebi, Hacı Halife, Keşfü’z-zünûn, I-II, İstanbul 1943.
  • Kılıç, Hulûsî, “İbn Âcurrûm”, DİA, XIX (İstanbul 1999), s. 95–96.
  • Kuşeyrî, Abdülkerim b. Hevâzin, en-Nahvu’l-müevvel (Te'vîlü Istılahâti'n-Nahv bi-meâni's-sufiyye), Süleymaniye Ktp. Hacı Mahmud Efendi, nr. 2040.
  • er-Risâle: Tasavvuf İlmine Dair Kuşeyrî Risâlesi, (haz. Süleyman Uludağ), İstanbul 1991.
  • Nahvu’l-kulûbi’l-kebîr, (tahkik ve şerh: İbrahim Beysûnî - Ahmed Alemü’d-dîn el-Cendî), Kahire 1994.
  • Uludağ, Süleyman, “Abdal”, DİA, I (İstanbul 1988), ss. 59–61.
  • “Kuşeyrî, Abdülkerim b. Hevâzin”, DİA, XXVI (Ankara 2002), s. 473–475.
  • Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, İstanbul 1991.
Toplam 17 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ramazan Muslu

Yayımlanma Tarihi 15 Aralık 2009
Yayımlandığı Sayı Yıl 2009 Cilt: 11 Sayı: 20

Kaynak Göster

ISNAD Muslu, Ramazan. “KUŞEYRÎ’NİN NAHİV İLMİNE DAİR TASAVVUFÎ YORUMU”. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 11/20 (Aralık 2009), 65-76. https://doi.org/10.17335/suifd.07525.

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.

SAUIFD bilginin yayılması ve zenginleşmesi için Açık Erişim Politikasına uymaktadır.