ART IN PARTNERSHIP WITH HUMAN AND ARTIFICIAL INTELLIGENCE: CREATIVITY AND ALGORITHM

Yıl 2024, , 335 - 352, 28.06.2024

Özgül Öztürk , Yüksel Balaban

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.1506086

Öz

Art has been the most creative form of humans’ self-expression since time immemorial and
has taken many different forms over the years. Furthermore, digitalization in all aspects of
life has foreshadowed radical changes in art in accordance with the opportunities provided
by technology. In this study, the possibility of transferring all the characteristics of an artist
defining his art to artificial intelligence (AI) has been discussed, and whether the re-evaluation
of art production with the developments in AI and the artist’s being alive for the
continuity of his art are essential or not has been examined. With the distinguished group
study carried out in this scope, it has been aimed to explore beyond traditional approaches,
putting people at the centre of the creative process, and has greatly benefited from the expertise
of three contemporary artists working at the meeting point of art and AI in Istanbul,
Turkey. In this context, the in-depth interview method as a qualitative research method
has been conducted in the study, the opinions of the interviewed artists on the topic have
been evaluated, and the related questions of the arguments have been analysed. All things
considered, two conclusions have been drawn: an artist’s work or a particular section of an
art movement might be reproduced using possibilities created by digital art, and given the
current opportunities and conditions of this age, AI systems are unlikely to replace artists
and generate art instead of them.

Anahtar Kelimeler

Artificial intelligence, Algorithm, Digital art, Human and ai partnership, Digitalization.

İNSAN VE YAPAY ZEKA ORTAKLIĞINDA SANAT: YARATICILIK VE ALGORİTMA

Öz

Eski çağlardan bu yana, insanın kendisini ifade etme yöntemlerinin en yaratıcı hali olan
sanat; yıllar içerisinde çok farklı şekillere bürünmüş, teknolojinin getirdiği imkanlar doğrultusunda,
hayatın her alanında yaşanan dijitalleşme sanatta da köklü değişimlerin habercisi
olmuştur. Bu çalışma kapsamında, bir sanatçının sanatını tanımlayan tüm özelliklerinin
yapay zekaya aktarılma olasılığı tartışılmış, yapay zeka alanındaki gelişmelerle
sanat üretiminin yeniden değerlendirilmesi ve sanatçının sanatının devamlılığı için hayatta
olmasının gerekli olup olmadığı sorgulanmıştır. Bu kapsamda gerçekleştirilen bu seçkin
grup çalışmasıyla birlikte, yaratıcı süreçte insanı merkeze alan geleneksel yaklaşımların
ötesini keşfetmek amaçlanmış ve İstanbul’da sanat ile yapay zekanın buluşma noktasında
çalışan üç çağdaş sanatçının uzmanlığından yararlanılmıştır. Bu bağlamda, çalışmada nitel
bir araştırma yöntemi olan derinlemesine görüşme yöntemine başvurularak, görüşme
yapılan sanatçıların konuya ilişkin görüşleri değerlendirilmiş ve söz konusu sorulara ışık
tutulmaya çalışılmıştır. Dijital sanatın yarattığı imkanlarla bir sanatçının eserinin ya da
bir sanat akımının belirli bir kesitinin yeniden üretilebileceği ancak içinde bulunulan çağın
imkan ve koşulları göz önüne alındığında, yapay zeka sistemlerinin sanatçının yerine
geçebilme ve onun yerine sanat yapabilme ihtimalinin bulunmadığı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yapay zeka, Algoritma, Dijital sanat, İnsan ve yapay zeka işbirliği, Dijitalleşme.

Kaynakça

• Ballı,Ö. (2020). Yapay Zekâ ve Sanat Uygulamaları Üzerine Güncel Bir Değerlendirme. Sanat ve Tasarım Dergisi, 277-306.
• Baştürk, S., and Taştepe, M. (2013). Evren ve Örneklem. S. Baştürk (Ed.), Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Vize Yayıncılık.
• Benko, A., and Lanyi, C. S. (2009). History of Artificial Intelligence. In Encyclopedia of Information Science and Technology, (2nd ed.). IGI Global, 1759-1762.
• Bibel, W. (2014). Artificial Intelligence in a Historical Perspective. AI Communications, 27(1), 87-102.
• Boden, M. A. (2016). AI: Its Nature and Future. Oxford University Press.
• Cohen, H. (1995). The Further Exploits of AARON, Painter. Stanford Humanities Review, 4(2), 141-158.
• Durham, M. G., and Kellner, D. M. (2005). Media and Cultural Studies: Keyworks, Revised ed. Blackwell Publishing.
• Haenlein, M., and Kaplan, A. (2019). A Brief History of Artificial Intelligence: On The Past, Present, And Future Of Artificial Intelligence. California Management Review, 61(4), 5-14.
• Halevy, A., Norvig, P., and Pereira, F. (2009). The Unreasonable Effectiveness of Data. IEEE Intelligent Systems, 24(2), 8-12.
• Havenstein, H. (2005). Spring Comes to AI winter. Computer World, 14, 28-28.
• Hays, J., and Efros, A. A. (2007). Scene Completion Using Millions of Photographs. ACM Transactions on Graphics (ToG), 26(3), 4-es.
• Hertzmann, A. (2018). Can Computers Create Art? Arts, Vol. 7, No. 2, p. 18. MDPI
• İslamoğlu, A.H. (2011). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, (2nd ed.). İstanbul: Beta Yayınları.
• Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Mazzone, M., and Elgammal, A. (2019). Art, Creativity, and The Potential of Artificial Intelligence. In Arts, Vol. 8, No. 1, p. 26. MDPI
• Russell, S., and Norvig, P. (2021). Artificial Intelligence: A Modern Approach, Fourth Edition. Pearson.
• Stebbins, R. A. (2001). Exploratory Research in the Social Sciences. Sage Publications.
• Tecuci, G. (2012). Artificial Intelligence. WIREs Comput Stat 2012, 4:168–180
• Turing, A.M. (1950). “Computing Machinery and Intelligence,” Mind, Volume LIX, Issue 236, October, Pages 433–460
• Valery, P. (1964). The Conquest of Ubiquity. Aesthetics. New York: Bolligen, 225-228.
• Yıldırım, A., and Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (8th ed.). Ankara: Seçkin Yayınları.