HOME-MADE AUTOBIOGRAPHY: AS I REMEMBER DIGITAL ART APPLICATION

Yıl 2024, , 454 - 474, 23.12.2024

Cansu Karaman Cengiz

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.1602960

Öz

As I Remember is a digital memory application consisting of two independent parts. The first part of the application, the album, contains digital illustrations made via photo-painting technique on family photographs; the second part, the display cabinet, contains of 3D silhouettes of various objects and their digital versions made via watercolor. The study utilizes ‘image-based research’ through photography, illustration and an informal interview as a ‘qualitative research’ technique. In addition to the visuals, the application, whose outputs are merged in Unity, includes ‘interactivity’ that allows photos to be turned and cabinet doors/drawers to be opened, and ‘auditory elements’ that are activated by the sound of the parents and television. This approach collects the material culture of household objects into a curated selection, embodying the connotation of a 'mini-museum'. Thus, performative memories—recreated through speaking and observing—are established in a space open to continuous experience, offering alternative ways of knowing and remembering. In this context, this two-layered application project, As I Remember is a digital autobiography experiment presented to feed the same collective memory with the narrative that created from different elements such as the sound/silent components, photographs/display cabinet objects and the other ethnic, class, gender and religious identities encompassing the family.

Anahtar Kelimeler

Collective memory, Digital art, Material culture, Family photographs, Gender

EV YAPIMI OTOBİYOGRAFİ: HATIRLADIĞIM KADARIYLA DİJİTAL SANAT UYGULAMASI

Öz

Hatırladığım Kadarıyla, birbirinden bağımsız iki bölümden oluşan dijital bellek uygulamasıdır. Uygulamanın ilk kısmı olan albüm, aile fotoğrafları üzerine foto-pentür tekniğiyle yapılmış dijital illüstrasyonları; ikinci kısmı olan vitrin ise, çeşitli nesnelerin üç boyutlu siluetlerini ve sulu boyayla yapılmış dijital versiyonlarını içermektedir. Çalışmada, fotoğraf ve illüstrasyon ile yapılan ‘görüntü temelli araştırma’ ve enformel sohbet ile yapılan ‘nitel araştırma’ yöntemleri kullanılmıştır. Çıktılarının Unity’de birleştirildiği uygulama, görsellerin yanı sıra, fotoğrafların çevrilmesi ve dolap/çekmece kapaklarının açılmasına izin veren ‘etkileşimi’; ebeveynlerin ve televizyonun sesiyle beraber devreye giren ‘işitsel unsurları’ da barındırır. Bu haliyle ev ve merkezindeki eşyaların sahip olduğu maddi kültür hali bir seçki içinde toplanmış, evin ‘mini müze’ çağrışımı somutlanmıştır. Böylece sadece konuşulduğu ve bakıldığı için yeniden üretilebilen edimsel anılar, alternatif bir bilme ve hatırlama yolu ile sürekli deneyimlemeye açık bir alanda kurulmuştur. Bu kapsamda iki katmanlı uygulama projesi olan Hatırladığım Kadarıyla çalışması, fotoğraflardan/vitrin içi nesnelerden aileye, aileden etnik, sınıfsal, cinsiyet, dinsel kimliklere ve genişleyen tüm aidiyet gruplarına kadar, sesli/sessiz unsurlarla inşa edilen bireysel anlatıyı, yine aynı kolektif belleği beslemek üzere dönüştüren bir dijital otobiyografi denemesinden ibarettir.

Anahtar Kelimeler

Kolektif bellek, Dijital sanat, Maddi kültür, Aile fotoğrafı, Toplumsal cinsiyet.

Kaynakça

• Assman, J. (1997/2015). Kültürel bellek eski yüksek kültürlerde yazı, hatırlama ve politik kimlik (A. Tekin, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
• Berger, A. A. (2014). What objects mean. An introduction to material culture. Routledge.
• Chambers, D. (2003). Family as place: Family photograph albums and the domestication of public and private space. J. M. Schwartz ve J. R. Ryan (Ed.), Picturing place. Photography and the geographical imagination içinde, 96-114. Routledge.
• Chambers, D. (2016). Changing media, homes and households. Cultures, technologies and meanings. Routledge.
• Douglas, M. (1991). The idea of a home: A kind of space. Social Research, 58(1), 287- 307.
• Dönmez, İ. (2021). Fotoğraf, bellek ve gerçekliğin temsili üçgeninde Gerhard Richter’in ‘foto resim’leri. Sanat ve Tasarım Dergisi, 27, s. 171-195.
• Erkonan, Ş. (2014). Aile fotoğrafları: Aile belleğinin kurgulanmasında fotoğrafın rolünü etnografik yöntemle incelemek. Moment Dergi, 1(2), 122-147.
• Erll, A. (2011). Locating family in cultural memory studies. Journal of Comparative Family Studies, 42(3), 303-318.
• Gillis, R. J. (1997). A world of their own making. Myth, ritual, and the quest for family values. Harvard University Press.
• Grønstad, A. (2019). Invisibility and the ethics of erasure: Khaled Barakeh’s the untitled images. A. Grønstad ve Ø. Vågnes (Eds), Invisibility in visual and material culture içinde, 111-125. Palgrave Macmillan.
• Halbwachs, M. (1925/2016). Hafızanın toplumsal çerçeveleri (B. Uçar, Çev.). Heretik Yayıncılık.
• Hirsch, M. (1997). Family frames. Photography, narrative and postmemory. Harvard University Press.
• Hirsch, M ve Spitzer, L. (2006). Testimonial objects: Memory, gender, and transmission. Poetics Today, 27(2), 353-38.
• Holland, P. (2021). ‘Sweet it is to scan…’: Personal photographs and popular photography. L. Wells, (Ed.) Photography a critical introduction içinde, 239-312. Routledge.
• Hoskins, A. (2017). Digital memory studies. Media pasts in transition. Routledge.
• Hurdley, R. (2013). Home, materiality, memory and belonging. Keeping culture. Palgrave Macmillan.
• Kuhn, A. ve McAllister, K. E. (Ed.). (2006). Locating memory: Photographic acts- An introduction. A. Kuhn ve K. E. McAllister (Ed.), Locating memory: Photographic acts içinde, 1-17. Berghahn Books.
• Langford, M. (2006). Speaking the album: An application of the oral-photographic framework. A. Kuhn ve K. E. McAllister (Ed.), Locating memory: Photographic acts içinde, 223-246. Berghahn Books.
• Prosser, J. (Ed.). (1998). Image-based research. A sourcebook for qualitative researchers. Routledge.
• Rinehart, R. ve Ippolito, J. (2014). Re-collection. Art, new media, and social memory. The MIT Press.
• Rothberg, M. (2009). Multidirectional memory: Remembering the Holocaust in the age of decolonization. Stanford University Press.
• Rose, G. (2010). Doing family photography. The domestic, the public and the politics of sentiment. Ashgate.
• Sandbye, M. (2014). Looking at the family photo album: A resumed theoretical discussion of why and how. Journal of Aesthetics & Culture, 6(1), 1-17.
• Švaríčková-Slabáková, R. (2021). Family memory. Practices, transmissions and uses in a global perspective. Routledge.
• Tuncer, S. (2017). Fotoğrafın gör dediği: Aile fotoğrafları üzerine bir analiz denemesi. Fe Dergi, 9(1), 1-11.
• Zytaruk, M. (2011). Cabinets of curiosities and the organization of knowledge. University of Toronto Quarterly, 80(1), 1-23.
• İnternet Kaynakları:
• http 1. http://www.eperjesi.hu/recycled/csaladi-album-family-album?id=51 (Erişim tarihi: 25.05.2021)
• http 2. https://www.gezginfoto.com.tr/makale/405-fotograf-sanatinda-sahin-kaygun. html (Erişim tarihi: 26.06.2021)
• http 3. https://iart.ch/en/work/kunstmuseum-basel (Erişim tarihi: 25.05.2021)
• http 4. https://www.youtube.com/watch?v=80E4FsQfTTA (Erişim tarihi: 25.05.2021)
• http 5. https://www.youtube.com/watch?v=_1uJjT4bRKI (Erişim tarihi: 25.05.2021)
• http 6. https://www.designboom.com/art/chino-otsuka-inserts-her-adult-self-intophotos-from-her-youth-01-13-2014/ (Erişim tarihi: 25.05.2021)