Land Art And New Orientation: Eco Art

Yıl 2020, , 42 - 50, 30.06.2020

Berna Okan

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.830532

Öz

The tendency to make formal contributions to the natural environments that deteriorated after the Industrial Revolution is developing, curative and solution-oriented. With these environmental contributions, artists consider nature a living creature, not a thing, and communicate with it accordingly. The aim here is to emphasize the importance of simple and natural arrangements rather than the efforts to change the nature. Since the 1960s, with the change of basic concerns and expectations about sculpture, alternative techniques and materials have been used in painting and sculpture. Instead of bronze, artists have worked with natural materials and trash. On top of everything, artwork is a designed thing. Artwork is not being aesthetic by itself. For instance, a rock on the road is not an art but if a rock is in the museum, it turns into an artwork with its colour and texture. These artistic efforts make the nature meaningful. A plain and hardly recognized object has won value with art. These artistic efforts make environment meaningful, which at the same time is a symbol of precautions taken against the damage on the nature.

Anahtar Kelimeler

Nature, Earth, Soil, Environment, Art

Land Art'da Yeni Yönelimler: Eco Art

Öz

Endüstri devrimi sonrasında bozulan doğal-kırsal ortamlara biçimsel katkılarda bulunma eğilimi, iyileştirici, dikkat çekici, çözüm bulmaya yöneliktir. Bu çevresel katkılarda sanatçı doğa’ya bir nesne gibi değil yaşayan bir canlıymış gibi yaklaşarak diyalog kurar. Burada amaç, doğayı değiştirme çabalarından çok sade, basit, doğal düzenlemelerle fikrin önemini vurgulamaktı. 1960’lı yıllardan beri heykele ilişkin temel kaygılar ve beklentilerin değişmesiyle resim ve heykel yapımında alternatif teknik ve malzemeler kullanılmıştır. Bronzun yerini çer çöp ve doğal malzemeler almıştır.
Bir sanat yapıtı her şeyden önce tasarlanmış olan şeydir. Kendiliğinden estetikleşmiş bir nesne yoktur. Bir taş bir yolun üzerinde durduğu sürece genellikle bir sanat yapıtı değildir ama izlenmek üzere müzede sergilendiğinde bir sanat yapıtı haline gelebilir. Müzeye konduğunda sahip olduğu bazı özellikleri öne çıkarılmış olur. Varlığının farkına varılmayan obje, sanat yoluyla varlık kazanır. Bu şekilde sanatçının müdahaleleri ile anlamlanan çevresel çabalar, insanın Evren’in tahribine karşı aldığı önlemleri de aynı zamanda bir simgesidir.

Anahtar Kelimeler

Doğa, Yeryüzü, Toprak, Çevre, Sanat

Kaynakça

• Antmen, A. (2008) ‘Post Modern Dönemde Heykel Ve Nesneler’, ‘Sanatçılardan Yazılar Ve Açıklamalarla:20.Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar. İstanbul: Sel Yay.
• Akay, A. – Zeytinoğlu, E.(1998). Kavramın Sınırlarında, Bağlam Yayınları.
• Genette, G. (1992). Sanatı Tanımlamak, Estetik Ve Poetika İçinde, Seuil
• Gelburd, G.(2009). ‘Veiled Art And Politics’
• Goodman, N. (1992). Manieres de faire des Mondes ,Jacqueline Chambon ,Nimes
• Heiddegger, M. (2011) Sanat Eserinin Kökeni, Ankara,2.Basım
• Judıth, C. (2007) ‘Post-Pop Objects’ , Sculpture Today.London:Phaidon Press
• Krauss, R. E. (1983). ‘Sculpture İn The Expanded Field’Hal Foster.The Anti-Aesthetic:essays on post modern culture.s.l.:Port Townsend,Wash.:Bay Press
• Lenoir, B.(2003). Sanat Yapıtı, Çev. Aykut Derman, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul
• Sarup, M. (1993). Post-Yapısalcılık ve Postmodernizm ,Çev. A.Baki Güçlü,Bilim ve Sanat Yay./ARK: Ankara
• Yasa, Y, Z.(2000). ‘‘Modernizmin Alternatifleri:1970’lerde Sanat’’, Plastik Sanatlar Dergisi Ark, sayı6-7,Çağdaş Heykeltıraşlar Derneği yay: Ankara