Peter Kogler'ın Dijital Mekânları

Firdevs Sağlam

doi:10.20488/sanattasarim.830550

Araştırma Makalesi

Peter Kogler's Digital Spaces

Yıl 2020, , 52 - 67, 30.06.2020

Firdevs Sağlam

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.830550

Cited By: 1

Öz

When we think of the objective existence of the art work, there must be a space where we can position the work of art or the object of art that has to be constructed in a space. Therefore, the space is one of the indispensable elements in the creation process of artworks. The change in perception of reality in time has differentiated the use of the space and its place in the artworks. With the help of developing technology, space-related artworks have been shaped by today’s understanding. While the space is an element used in artworks in past times, today it has become a work of art itself or it has been a concept that has been questioned independently by the artists. Peter Kogler is one of the artists who have used the space in this way and placed it in their works. Kogler helps us experience the space by creating new spaces within the space and he makes it by using today’s technology. The aim of this study is to examine the present-day space concept that has emerged with the developing technology through Peter Kroger’s digital space works. In this study, what the space is, the historical processes of its using in artworks and the effect of the today technology on the questioning of the space have been examined. In the direction of these findings, digital space works by Peter Kogler have been evaluated.

Anahtar Kelimeler

DigitalArt, Space, PeterKogler

Kaynakça

Akçadoğan, I. İ., ve Ünver, N. (2006). Temel sanat eğitimi ve dijital ortam. İstanbul: Eplison Yayınevi.
Albayrak, A. (2015). Dijital Sanatı Anlamak: Miguel Chevalier, Peter Kogler ve NOHlab’ın İşleri Üzerinden Bir Değerlendirme. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Bodrum Güzel Sanatlar Fakültesi Uluslararası Sanat Sempozyumu “Sanat, Gerçeklik ve Paradoks, 21. Uluslararası Sanat Sempozyumu” Muğla: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, 19-29.
Altan, İ. (1993). Mimarlıkta Mekân Kavramı. İstanbul Üniversitesi Psikoloji Çalışmaları Dergisi, 19(1), 78-88.
Atan A., Uçan B. ve Bilsel Ç. (2015). Dijital Sanat Uygulamaları Üzerine Bir İnceleme. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 7 (26), 1-14.
Aydınlı, S. (1986). Mekânsal Değerlendirmede Algısal Yargılara Dayalı Bir Model. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
Bayrı, D. (2011). Gözün Egemenliği Tarihin Sonu mu. Özne: Baudrillard Sayısı, 14, 93-104.
Çavaş, B., Çavaş, P. H., ve Can, B. T. (2004). Eğitimde Sanal Gerçeklik. TOJET: The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(4), 110-116.
Catanese, R. (2013). International Archives of the Photogrammetry, Remote Sensing and Spatial Information Sciences, XL-5/ W2, XXIV International CIPA Symposium, Fransa, 165-169.
Christiane, P. (2003). Digital Art. UK; Thames&Hudson Publishers.
Çokokumuş, B. (2012). Dijital Ortamda Kültür ve Sanat. International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Edu- cation (IJTASE), 1 (3), 51-66.
Ferhat, S. (2016). Dijital Dünyanın Gerçekliği, Gerçek Dünyanın Sanallığı Bir Dijital Medya Ürünü Olarak Sanal Gerçeklik. TRT Akademi Dergisi, 1 (2), 724-746.
Foster, H. (2013). Sanat Mimarlık Kompleksi Küreselleşme Çağında Sanat, Mimarlık ve Tasarımın Birliği (Çev: S. Özaloğlu). İstanbul: İletişim Yayınları.
Fuchs, R. (2009). Peter Kogler (Çev: O. N. Çelikbilek). İstanbul: Amerikan Hastanesi Yayınları.
Gezer, H. (2012). Mekanı Kavrama Sürecinde Algılama Bileşenleri. İstanbul Tet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (21), 1-10.
Gezgin, Ü. (2007). Mekan, Nesne ve Estetik Gerçeklik. Artist Dergisi, 81, 86-87.
Harvey, D. (1999). Postmodernliğin Durumu (Çev: S. Savran). İstanbul: Metis Yayınları.
Kaplanoğlu, L. (2011). Resimde Zaman ve Eşzamanlılık. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat/e-dergi, (19), 65-74.
Karacan, N. (2014). Heykel, Kaide ve Kütle. Anadolu Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, 7(7), 75-93.
Kurtar, S. (2012). Mekanı Yaşamak: Lefebvre ve Mekanın Diyalektik Oluşumu. Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi, TÜCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu, 349-356.
O’Doherty, B. (2010). Beyaz Küpün İçinde: Galeri Mekânının İdeolojisi (Çev: A. Antmen). İstanbul: Sel Yayıncılık.
Özel, Z. (2007). Op Sanat ve Dijital Teknolojinin Kullanımı. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (2), 395-418.
Petrov G. (1979). Olaylar İçinde Büyük Sanatçılar ve Üstün Yapıtları (Çev: H. A. Aytuna). İstanbul: İnkılap ve Aka Yayınları.
Manzelli, P. (2008). “Quantum-Bio–Physics” of Energy Conversions in Science & Art, http://www.edscuola.it/archivio/lre/tri- adic_quantum%20_energy.pdf, Erişim Tarihi: 19.10.2019.
Sağlamtimur Özel, Z. (2010). Dijital Sanat. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (3 ), 213–238.
San, İ. (2010). Sanat Eğitimi Kuramları. Ankara: Ütopya.
Sözen, M. ve Tanyeli, U. (2003). Sanat Kavram ve Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Taşçıoğlu, M. (2013). Bir Görsel İletişim Platformu Olarak Mekân, İstanbul: YEM Yayınları.
Wands, B. (2006). Dijital Çağın Sanatı (Çev: O. Akınay). İstanbul: Akbank Kültür ve Sanat Dizisi.
Zariņa, S. (2011). Computer Scientists as Early Digital Artists Scientific Papers, Computer Science and Information Technolo- gies içinde(Ed. Jānis Bārzdiņš). Letonya: Letonya Üniversitesi yayınları, 112–123.

Peter Kogler'ın Dijital Mekânları

Yıl 2020, , 52 - 67, 30.06.2020

Firdevs Sağlam

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.830550

Cited By: 1

Öz

Sanat eserinin nesnel varlığı düşünüldüğünde, onu konumlandıracağımız bir mekân olması ya da sanat nesnesinin bir mekânda kurgulanması gerekir. Bu yüzden mekân, sanat eseri oluşturma sürecinde vazgeçilmez elemanlardan biridir. Mekânın kullanımı ve çalışmadaki yeri, zamanla gerçeklik algısındaki oluşan değişimle birlikte farklılaşmış ve gelişen teknolojinin de yardımıyla yeniden şekillenmiştir. Böylelikle mekân, sanat eseri oluşturulmasında ya da konumlandırılmasında kullanılan bir elemanken, başlı başına sanat eserinin kendisi ya da sanatçının tek başına sorguladığı bir kavram olma yolunda ilerlemiştir. Mekânı bu biçimde ele alıp çalışmalarında yer veren sanatçılardan biri Peter Kogler’dır. Kogler mekân içinde yeni mekânlar üreterek, mekânı deneyimlememize yardımcı olur ve bunu teknolojinin getirilerini kullanarak yapar. Bu çalışmanın amacı, gelişen teknoloji ile birlikte değişen mekân kavramını, Peter Kogler’ın mekânı sorgulayan dijital mekân çalışmaları üzerinden incelemektir. Bu bağlamda, mekânın ne olduğuna, sanat eseri oluşturma sürecindeki yerine ve bu süreçte gelişen teknolojinin nerede durduğuna bakılmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda Peter Kogler’ın dijital mekân çalışmaları değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Sanat, Mekân, Peter Kogler

Kaynakça

Akçadoğan, I. İ., ve Ünver, N. (2006). Temel sanat eğitimi ve dijital ortam. İstanbul: Eplison Yayınevi.
Albayrak, A. (2015). Dijital Sanatı Anlamak: Miguel Chevalier, Peter Kogler ve NOHlab’ın İşleri Üzerinden Bir Değerlendirme. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Bodrum Güzel Sanatlar Fakültesi Uluslararası Sanat Sempozyumu “Sanat, Gerçeklik ve Paradoks, 21. Uluslararası Sanat Sempozyumu” Muğla: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, 19-29.
Altan, İ. (1993). Mimarlıkta Mekân Kavramı. İstanbul Üniversitesi Psikoloji Çalışmaları Dergisi, 19(1), 78-88.
Atan A., Uçan B. ve Bilsel Ç. (2015). Dijital Sanat Uygulamaları Üzerine Bir İnceleme. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 7 (26), 1-14.
Aydınlı, S. (1986). Mekânsal Değerlendirmede Algısal Yargılara Dayalı Bir Model. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
Bayrı, D. (2011). Gözün Egemenliği Tarihin Sonu mu. Özne: Baudrillard Sayısı, 14, 93-104.
Çavaş, B., Çavaş, P. H., ve Can, B. T. (2004). Eğitimde Sanal Gerçeklik. TOJET: The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(4), 110-116.
Catanese, R. (2013). International Archives of the Photogrammetry, Remote Sensing and Spatial Information Sciences, XL-5/ W2, XXIV International CIPA Symposium, Fransa, 165-169.
Christiane, P. (2003). Digital Art. UK; Thames&Hudson Publishers.
Çokokumuş, B. (2012). Dijital Ortamda Kültür ve Sanat. International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Edu- cation (IJTASE), 1 (3), 51-66.
Ferhat, S. (2016). Dijital Dünyanın Gerçekliği, Gerçek Dünyanın Sanallığı Bir Dijital Medya Ürünü Olarak Sanal Gerçeklik. TRT Akademi Dergisi, 1 (2), 724-746.
Foster, H. (2013). Sanat Mimarlık Kompleksi Küreselleşme Çağında Sanat, Mimarlık ve Tasarımın Birliği (Çev: S. Özaloğlu). İstanbul: İletişim Yayınları.
Fuchs, R. (2009). Peter Kogler (Çev: O. N. Çelikbilek). İstanbul: Amerikan Hastanesi Yayınları.
Gezer, H. (2012). Mekanı Kavrama Sürecinde Algılama Bileşenleri. İstanbul Tet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (21), 1-10.
Gezgin, Ü. (2007). Mekan, Nesne ve Estetik Gerçeklik. Artist Dergisi, 81, 86-87.
Harvey, D. (1999). Postmodernliğin Durumu (Çev: S. Savran). İstanbul: Metis Yayınları.
Kaplanoğlu, L. (2011). Resimde Zaman ve Eşzamanlılık. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat/e-dergi, (19), 65-74.
Karacan, N. (2014). Heykel, Kaide ve Kütle. Anadolu Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, 7(7), 75-93.
Kurtar, S. (2012). Mekanı Yaşamak: Lefebvre ve Mekanın Diyalektik Oluşumu. Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi, TÜCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu, 349-356.
O’Doherty, B. (2010). Beyaz Küpün İçinde: Galeri Mekânının İdeolojisi (Çev: A. Antmen). İstanbul: Sel Yayıncılık.
Özel, Z. (2007). Op Sanat ve Dijital Teknolojinin Kullanımı. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (2), 395-418.
Petrov G. (1979). Olaylar İçinde Büyük Sanatçılar ve Üstün Yapıtları (Çev: H. A. Aytuna). İstanbul: İnkılap ve Aka Yayınları.
Manzelli, P. (2008). “Quantum-Bio–Physics” of Energy Conversions in Science & Art, http://www.edscuola.it/archivio/lre/tri- adic_quantum%20_energy.pdf, Erişim Tarihi: 19.10.2019.
Sağlamtimur Özel, Z. (2010). Dijital Sanat. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (3 ), 213–238.
San, İ. (2010). Sanat Eğitimi Kuramları. Ankara: Ütopya.
Sözen, M. ve Tanyeli, U. (2003). Sanat Kavram ve Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Taşçıoğlu, M. (2013). Bir Görsel İletişim Platformu Olarak Mekân, İstanbul: YEM Yayınları.
Wands, B. (2006). Dijital Çağın Sanatı (Çev: O. Akınay). İstanbul: Akbank Kültür ve Sanat Dizisi.
Zariņa, S. (2011). Computer Scientists as Early Digital Artists Scientific Papers, Computer Science and Information Technolo- gies içinde(Ed. Jānis Bārzdiņš). Letonya: Letonya Üniversitesi yayınları, 112–123.

Toplam 29 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Firdevs Sağlam Bu kişi benim 0000-0002-1284-0424
Yayımlanma Tarihi	30 Haziran 2020
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2020

Kaynak Göster

APA	Sağlam, F. (2020). Peter Kogler’ın Dijital Mekânları. Sanat Ve Tasarım Dergisi, 10(1), 52-67. https://doi.org/10.20488/sanattasarim.830550

Cited By

‘Yapısöküme’ Uğramış Mekân: Dijital Sanat ve Teknoloji Bağlamında Geleceğin Kentleri

Mevzu – Sosyal Bilimler Dergisi

https://doi.org/10.56720/mevzu.1317677

Makale Dosyaları

Tam Metin