Dijital Oyunların Sanatsal Gücü; Konsept Tasarımı Süreci

Yıl 2019, Sayı: 23, 315 - 327, 19.06.2019

Seza Soyluçiçek

Öz

Oyunun, tamamen biyolojik veya fiziksel bir faaliyetin sınırlarını aştığını, anlam bakımından zengin bir

işlevi olduğunu, oyunda yaşamın doğrudan gereksinimlerini aşan ve eyleme anlam katan bağımsız bir

unsurun ‘oynamak olduğunu’ savunan Johan Huizinga’ya göre oyun kültürden daha eskidir. Huizinga’nın

oyun oynayan insan olarak adlandırdığı Homo Ludens varoluşundan beri hayatın gereklerine

hazırlanmak, hayatın talep ettiği ciddi faaliyetlere hazırlık antrenmanı yapmak veya gevşeme ihtiyacını

gidermek için oyun oynadığını savunur.

Günümüze gelindiğinde oyunun varlığını farklı şekillerde sürdürdüğünü, 1960’lardan itibaren teknolojiyle

beslenerek dijital olarak evrimleşmiştir. Dijital oyunlar doğaları gereği katılımcısı (kullanıcı/

oyuncu) olan, belirli kurallar ve hedefler doğrultusunda yönetilen, sanatsal gücünü ortaya koyabilen

farklı dijital platformlarda çalışan etkileşimli uygulamalardır. İnterdisipliner bir çalışmayla ortaya çıkan,

pek çok alanı içinde barındıran dijital oyunlar, özellikle sanatsal gücünü kullanıcıların karşılaştığı

oyunun görsel yüzü (arayüzü) aracılığıyla gösterebilmektedir. Bu çalışmada, dijital oyunların sanat

olup olmadığı ve oyun konsept tasarımı sürecinin estetik değer açısından önemi irdelenmekte, sanat

dünyasındaki yeriyle rolünü keşfetme üzerine tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kültür, Sanat, Beşeriyet, Toplumsal İlişkiler

Kaynakça

• Clarke, A. ve Mitchell, G. (2007). Video Games and Art. USA: Cromwell Press.
• Denizel, D. (2012). “Sanatın Yeni Evresi Olarak Bilgisayar Oyunları”, Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 13,107-143.
• Freeland, C. (2008). Sanat Kuramı. (Çev. Füsun Demir.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
• Gavin, E. (2014). Press Start: Video Games and Art, Valley Humanities Review, Spring.
• Goodman, N. (1968). Languages of Art. USA: The Bobbs-Merrill Company, Inc.
• Huizinga, J. (2006). Homo Ludens. (M. A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayıncılık.
• Martin, B. (2007). Should Videogames be Viewed as Art?, A. Clarke & G. Mitchell (Ed.), Videogames and Art. (s. 201-210). Bristol, UK: Intellect Ltd.
• Melissinos, C. ve O’Rourke, P. (2012). The Art of Video Games: From Pac-Man to Mass Effect. New York: Welcome Books.
• Mitchell, L. B. (2012). Game Design Essetials. Canada: John Wiley & Sons Inc.
• McGuire, M. ve Jenkins, O.C. (2009). Creating Games: Mechanics, Content, and Technology. Wellesley, MA: AK Peters Ltd.
• Omernick, M. (2004). Creating the Art of the Game. Berkeley: New Riders Publishing.
• Pardew, L. (2005). Beginning Illustration and Storyboarding for Games. Boston, MA: Thomson Course Technology.
• Sezen, D. (2013). “Bir Sanatsal İfade Aracı Olarak Dijital Oyunlar”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Hakemli Dergisi. 45, 129-147.
• Solarski, C. (2012). Drawing Basics and Video Game Art: Classic to Cutting-Edge Art Techniques for Winning Video Game Design. New York: Watson-Guptill Publications.
• Tolstoy, L. N. (2015). Sanat Nedir?. (Çev. Mazlum Beyhan.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları. . Görsel Kaynakları
• Görsel 1: Solarski, C. (2012). Drawing Basics and Video Game Art: Classic to Cutting- Edge Art Techniques for Winning Video Game Design. (s. 12). Watson-Guptill Publications.
• Görsel 2: Solarski, C. (2012). Drawing Basics and Video Game Art: Classic to Cutting- Edge Art Techniques for Winning Video Game Design. (s. 13). Watson-Guptill Publications.
• Görsel 3: https://goo.gl/43hWW6 adresinden 30 Eylül 2018’de alınmıştır.
• Görsel 4: https://goo.gl/jn1b7b adresinden 2 Ekim 2018’de alınmıştır.
• Görsel 5: https://goo.gl/hmCKsL adresinden 3 Ekim 2018’de alınmıştır.
• Görsel 6: https://goo.gl/wKfd9Z adresinden 3 Ekim 2018’de alınmıştır.