The Relationship Between Modern Art and Children's Painting in the Context of the New Visual Perception Theory

Yıl 2023, Sayı: 41, 71 - 81, 31.03.2023

Oğuz Dilmaç , Sehran Dilmaç

https://doi.org/10.5152/AI.2023.221342

Öz

Art has been the only shelter for artists against the alienation that came with Modernism, which
covers a hundred-year period between 1860 and 1960. In modern art, instead of classical art rules,
it is seen that the surface, form, and color are given importance in painting with the desire to reach
the new, and basic forms gain value in line with the desire to reach the essence. However, children's
pictures have broken these rules as an innate feature. However, children's pictures have broken
these rules as an innate feature. Recognizing that children paint objects as they perceive them,
not as a representational reality, and that they follow a very original way while doing this caused
children's paintings to be a source of modern art. Along with modern art, Manet deferred form by
chasing light in the open air and did not refrain from deforming Cezanne forms with the help of
geometric forms. The forms used in modern art, where the depth is reduced to two dimensions on
the surface, are no longer imitating nature. For painters who chose the path of conveying their spiritual
experiences and pure emotional intensities by moving away from the reality of the world seen
in modern art, children's paintings included a unique and rich visual language that took them to a
metaphysical universe. The aim of this research is to emphasize the effect of children's paintings on
modern art by revealing similarities between children's paintings and the works of artists such as
Gris, Kandinsky, Klee, Cezanne, and Chirico, who are among the important names of modern art.

Anahtar Kelimeler

Art education, children, Cubism, modern art, visual perception

Yeni Görsel Algılama Teorisi Bağlamında Modern Sanat ve Çocuk Resimleri Arasındaki İlişki

Öz

1860–1960 yılları arasında yüz yıllık bir dönemi kapsayan Modernizm ile gelen yabancılaşmaya
karşı sanatçıların tek sığınak alanı sanat olmuştur. Modern sanatta klasik sanat kuralları yerine,
yeniye ulaşma arzusuyla resimde yüzeyin, biçimin ve rengin önemsendiği ve öze varma isteği
doğrultusunda temel formların değer kazandığı görülmektedir. Oysa çocuk resimleri bu kuralları
doğuştan gelen bir özellik olarak bozmuştur. Çocukların nesneleri temsili bir gerçeklik gibi değil
algıladığı gibi resmetmesi bunu yaparken de son derece özgün bir yol izlediğinin farkına varılması,
çocuk resimlerinin modern sanata kaynak olmasına neden olmuştur. Modern sanatla birlikte
Manet açık havada ışığın peşine düşerek biçimin ötelemiş, Cezanne biçimlerini geometrik form
yardımıyla deforme etmekten kaçınmamıştır. Yüzeyde derinliğin iki boyuta indirgendiği modern
sanatta kullanılan biçimler artık doğa taklidinden uzaktır. Modern sanat içinde görülen dünyanın
gerçekliğinden uzaklaşarak sanatçılar ruhsal deneyimlerini, saf duygu yoğunluklarını aktarma
yolunu seçen ressamlar için çocuk resimleri onları metafizik bir evrene götüren eşsiz ve zengin bir
görsel dili içermekteydi. Bu araştırmanın amacı çocuk resimleri ile Modern Sanatın önemli isimlerinden
olan Gris, Kandinsky, Klee, Cezanne, Chirico gibi sanatçıların çalışmaları arasında benzerlikleri
ortaya koyarak çocuk resminin modern sanata olan etkisi üzerinde durmaktır.

Anahtar Kelimeler

Çocuk resimleri, modern sanat, görsel algı, sanat eğitimi, Kübizm