“Kömürcünün
imanı” ifadesi Batı kaynaklı bir kullanım olup kökleri Martin Luther’e kadar
gitmektedir. Batı’daki kullanımlarına bakıldığında, herhangi bir şeye, yeterli
delil olmaksızın, otoritelere dayanarak inanmanın kastedildiği görülmektedir. Zaman
içerisinde Türkçeye de geçen bu ifade kelam ve felsefe eserlerinde kullanılır
olmuştur. Bazı eserlerde Gazali’ye nispet edilse de bu doğru görünmemektedir.
İslam düşünce geleneğinde bu ifadeye uygun düşen kullanım ise “kocakarı
imanıdır”. Gazali’nin bu amaçla kullandığı ifade ise genellikle “avamın
imanı”dır. Bu imanların hepsinde ortak nokta fideist karaktere sahip
olmalarıdır. Bu çalışmada bir olgu olarak bu tür imanların olmasının doğal
olduğu kabul edilmekte ancak bir ideal olarak bunların kabul edilemeyeceği
ileri sürülmektedir. Çünkü kişilerin neye ve niçin inandıklarını bilmeleri bir arzu
edilen bir fazlalık değil bir gerekliliktir. Değilse bütün dinlerin ve din
içindeki bütün inanışların, samimi olmak kaydıyla, aynı övgüye mazhar olmaları
kaçınılmaz olacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Mayıs 2018 |
Kabul Tarihi | 24 Nisan 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 10 Sayı: 2 |
Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.
Derginin tüm içeriğine açık erişim sağlanmaktadır. Yayınlanan makaleler öncelikle İThenticate programında taranmaktadır.
Dergimizde
yayınlanan makalelerin sorumluluğu yazara ait olup, tüm telif hakları Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi’ne devrolunmuştur.