Bu makalede Hanefî literatürü esas alınarak Ebû Yûsuf’un istihsân anlayışı tespit edilmeye çalışılmıştır. Bu literatür incelemesinde Ebû Yûsuf’un bizzat kaleme aldığı eserlerle birlikte ẓāhiru’r-rivāye eserleri temel alınmıştır. Ẓāhiru’r-rivāye eserlerinde Ebû Yûsuf’un istihsânla ilgili görüşleri veciz bir şekilde yer almaktadır. Bu eserlerde Ebû Yusuf tarafından gerçekleştirilen istihsânların vechi, yani hangi sebepten dolayı olduğu ise net olarak belirtilmemektedir. Bundan ötürü literatür incelemesi, daha sonra yazılan eserlere de uzanmıştır. Nitekim bu eserlerde Ebû Yûsuf’un yaptığı istihsânlarla ilgili daha açıklayıcı bilgi verilmektedir. Bu istihsânların hangi sebebten veya ilkeden dolayı olduğu açık bir şekilde izah edilerek nass, örf, maslahat, zaruret, icmâ‘ veyahut hâfî kıyâs olduğuna dair bilgi verilmektedir.
Bununla birlikte nass, icmâ‘, örf, zaruret gibi bilinen istihsân sebeblerinin yanı sıra Ebû Yûsuf’un kolaylık (tevessu‘), toplumsal ihtiyaç, ihtiyât, muhafaza (sıyâne), zorluğu kaldırma (ref‘u’l-harâc), bireysel ve kamusal yarar sağlama (celbu’l-menfa‘a) ve bireysel ve kamusal zararı bertaraf etme (def‘u’d-darar) kavramları esas alarak gerçekleştirmiş olduğu istihsân örnekleri geniş bir şekilde ele alınmıştır. Ayrıca Ebû Yûsuf’un istihsân ile amel etmesi mümkünken kıyâsı tercih ettiği durumlar ile ilgili pek çok örneğe yer verilmiştir. Daha sonra Ebû Yûsuf’un esas aldığı istihsân dayanakları ile klasik Hanefî kaynaklarındaki belirtilen çeşitli istihsân dayanakları arasındaki farklılaşma üzerinde durulmuş ve bunun nedenlerine dair çeşitli değerlendirmeler yapılmıştır. Böylece Ebû Hanîfe, İmam Muhammed ve Ebû Yûsuf’un istihsân anlayışlarının farklı olmasına etkileyen sebepler ortaya konmuştur.
Makalemiz açısından temel aldığımız varsayım, Ebû Yûsuf’un gerek fıkhî görüşlerinde gerekse kâdî’l-kudât olarak ortaya koymuş olduğu uygulamaya dönük yargısal yaklaşımlarında istihsâna özel bir önem verdiği ve teori-pratik bütünlüğünü sağlarken bu kavramı köprü olarak kullandığı noktasında odaklanmaktadır. Nitekim müteakip süreçte de Hanefî mezhebinin çok geniş bir coğrafyaya yayılmasında Ebû Yusuf’un istihsânı fonksiyonel bir şekilde kullanmasının etkili olduğu gayet açıktır.
Ebû Yûsuf’un istihsân anlayışının karakteristik özelliklerini belirlemeye çalışırken mümkün olduğunca onun kendi görüşleri üzerinden tespit etmeyi amaçladık. Bu bağlamda Ebû Yûsuf’un fıkhın değişik konuları hakkında istihsâna dayanarak oluşturmuş olduğu hukukî düşünceyi netleştirmeye gayret sarfettik. Bu nedenle furû-ı fıkıhtan naklettiğimiz uygulamalı istihsân örnekleri oldukça geniş bir yer tutmaktadır.
Sonuç bölümünde, ulaştığımız bulguları ortaya koyduk. Bu çalışmanın Ebû Yûsuf ile ilgili olarak yapılan çalışmalar içerisinde nasıl bir boşluğu doldurabileceğine ve bundan sonra yapılacak olan çalışmalarda hangi noktalara yoğunlaşılması gerektiğine dair çeşitli değerlendirmelerde bulunduk.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2021 |
Kabul Tarihi | 4 Nisan 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 13 Sayı: 1 |
Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.
Derginin tüm içeriğine açık erişim sağlanmaktadır. Yayınlanan makaleler öncelikle İThenticate programında taranmaktadır.
Dergimizde
yayınlanan makalelerin sorumluluğu yazara ait olup, tüm telif hakları Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi’ne devrolunmuştur.