TÜRKİYE’NİN SAĞLIKTA İNSAN KAYNAKLARI PROFİLİNİN ULUSLARARASI VERİLERLE DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2018, , 9 - 29, 03.12.2018

Seda Uyar

https://doi.org/10.35375/sayod.519142

Öz

Teknoloji ve bilimdeki tüm
gelişmelere rağmen, tüm dünyada sağlık alanında en önemli kaynağı, sağlık
personeli oluşturmaktadır (Kocasoy 2014). Çağdaş ülkelerin kalkınma planlarında
önemli bir yere sahip olan sağlıkta insan kaynakları sağlık hizmetlerinin
etkili ve verimli bir şekilde organize edilmesini ve sunulmasını sağlamaktadır (Mollahaliloğlu
ve ark 2007). Bu sebeple ülkelerin sağlık hizmetlerini planlama, sunma ve
geliştirme süreçlerinde özellikle üzerinde durmaları gereken bir konu olarak
güncelliğini korumaktadır.

Çalışmada ülkemizdeki sağlıkta
insan kaynağı kapasitesinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Bununla birlikte
uluslararası karşılaştırmalı olarak Türkiye’de ki insan kaynağının mevcut
durumunun tartışılması amaçlanmaktadır. Ayrıca Sağlık Bakanlığınca yürütülen
“Sağlıkta İnsan Kaynakları 2023 Vizyonu” projesi kapsamında gelecekteki
personel ihtiyaçlarına da değinilerek eğitimdeki mevcut durumun bu ihtiyacı
karşılama derecesinin de değerlendirilmesi düşünülmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Sağlık, Sağlık hizmetleri, İnsan kaynakları

Kaynakça

• Akdur R. 2006. Sağlık sektörü: temel kavramlar, Türkiye ve Avrupa Birliği’nde durum ve Türkiye’nin birliğe uyumu, Ankara, ATAUM Araştırma Dizisi, Ankara Üniversitesi Basımevi, s. 15.
• Altay A. 2007. Sağlık hizmetlerinin sunumunda yeni açılımlar ve Türkiye açısından değerlendirilmesi. Sayıştay Dergisi, 64, 3358.
• Coulter A. 1995.Shifting the balance from secondary to primary care. BMJ Clinical Research, 311(7018), 1447-8.
• Çoban H. 2009. Sağlık ekonomisi ve Türkiye’de sağlık hizmetlerinin yeniden yapılandırılması. Dokuz Eylül Üniversitesi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İzmir.
• Erigüç G. 2007. Sağlık kurumlarında insan kaynakları yönetimi. Uluslararası Sağlık Ve Hastane Yönetimi kongresi, 81-91.
• Demirbilek S,Çolak M. 2008. Sağlık hizmetlerinde kalite: Manisa ili örneği. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2, 91-111.
• Dussault G, Franceschini M.C. 2006. Not enough there, too many here: understanding geographical imbalances in the distribution of the health workforce. Human Resources for Health 4(12), 1-2 http://www.human-resources-health.com/content/4/1/12
• Fişek N. 1983. Halk sağlığına giriş, Ankara, Çağ Matbaası, s. 52.
• Flynn WJ, Mathis R.L, Jackson, JH, Langan PJ. 2004. Healtcare human resource management. Ohio: Thomson Learning South-Western Mason.
• Gökçe O, Bulduklu Y. 2015.Sağlık hġzmetlerinin sunumunda “müşteri hasta” ve etik sorunlar. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi (The Journal of Social Economic Research) ISSN: 2148 – 3043, 15(29).
• Hayran O, Sur H. 1998. Sağlık hizmetleri el kitabı, İstanbul, Yüce Yayım A.Ş., s. 81.
• Kavuncubaşı Ş. 2000. Hastane ve sağlık kurumları yönetimi, Ankara, Siyasal Kitabevi. S. 40.
• Kılıç M, Tunç Ş. 2004. İnsan kaynakları planlaması açısından Doğu Ve Güneydoğu Anadolubölgelerinde çalışan hekimlerin sorunları ve memnuniyet durumlarının değerlendirilmesi” Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 7(1), 40-64.
• Kocasoy A. 2014. Türkiye’de sağlık hizmetlerine yapılan harcamalar ve finansmanı. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon.Kurtulmuş S. 1998. Sağlık ekonomisi ve hastane yönetimi. İstanbul, Değişim Dinamikleri Yayınları, s. 5.
• Lağarlı T, Eser E, Akdeniz M, vd., 2011. Bazı aile hekimliği pilot uygulama birimlerinde birinci basamak değerlendirme ölçeği (BDÖ) (primary care assessment survey) ile sağlık hizmet özelliklerinin değerlendirilmesi. Türkiye Halk Sağlığı Dergisi, 16-32.
• Last JM, Wallace RB. 1992.Maxy-Rosenau-Lastpublichealthandpreventivemedicine.AppletonandLarge, Connecticut.Lehmann U, Sanders D. 2007. Community health workers: what do we know about them?Geneva, World HealthOrganization, (http://www.who.int/hrh/documents/community_health_workers.pdf).Macinko J, Starfield B, Shi L. 2003. The contribution of primarycaresystemstohealthoutcomeswithinorganizationforeconomiccooperationanddevelopment Organization for Economic Cooperation and Development (OECD), 2015. Organization for Economic Cooperation and Development (OECD), 1970-1998. Health Services Research, 38(4).
• Mollahaliloğlu S, Hülür Ü, Gümrükçüoğlu O., Ünüvar N, Aydın S. 2007. Sağlıkta insan kaynakları mevcut durum analizi. T.C. Sağlık Bakanlığı Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Hıfzıssıhha Mektebi Müdürlüğü. Ankara, Tasarım & Baskı: Yücel Ofset Matbaacılık Turizm Sanayi Tic. Ltd. Şti.
• Musgrove P, Zeramdini R, Carrin G. 2002. Basic patterns in national health expenditure.Bulletin of the World Health Organization, 80, 134-146.
• Mutlu A, Işık AK. 2012. Sağlık ekonomisine giriş, Bursa, Ekin Kitapevi, s.55.
• Nazlıoğlu S, Mollahaliloğlu S, Kosdak M, Öncül HG, Erkoç Y, Çinal A, Aydın S, Ünüvar N,Tosun N. (Ed). 2011. Sağlıkta insan kaynakları 2023 vizyonu, TC Sağlık Bakanlığı, Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Hıfzıssıhha Mektebi Müdürlüğü, Sağlık Bakanlığı Yayın No: 851. Ankara. 1-10.
• Ocak S, Gider Ö, Top M, Şahin B, Tarcan, M. 2004. Muğla devlet hastanesinde hemşirelerde rol belirsizliğine ilişkin bir çalışma. Modern Hastane Yönetimi, 8(1), 54-62.
• Özdemir O, Ocaktan E. Akdur R. 2003. Sağlık reformu sürecinde Türkiye ve Avrupa’da birinci basamak sağlık hizmetlerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 56, 207-216.
• Özkan Ş, Uydacı M. 2015. Türkiye’de sağlık sektöründe insan kaynakları sisteminin incelemesi. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 11(44), 221-238.
• Öztek Z. (1995), Sağlık Hizmetleri Planlamasının Temel İlke ve Teknikleri, Ankara, Sağlık Bakanlığı Uyum Eğitimi Materyali.
• Öztürk M. 2000. Çağdaş hastane yöneticiliği sorunlar ve yaklaşımlar, İstanbul, MTM Yayın, s.14.Patterson C, Chambersl W. 1995.Preventive healthcare, thelancet. 345, pp. 1611–1615.
• Somuncuoğlu S. 2012. Sağlık kurumları yönetimi-I, (Editör) Mehtap TATAR, Anadolu Üniversitesi, TC Anadolu Üniversitesi Yayını No:2631, Açıköğretim Fakültesi Yayını No:1599.
• Sullivan TM, Strachan S, Timmons BK. 2007. Guide to monitoring and evaluating health information products and services. Baltimore, MD, Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, Constella Futures and Management Sciences for Health.
• Taylor RJ, Taylor SB. 1994. Aupha manual of health services management, Boston, AspenPub.T.C. Sağlık Bakanlığı, Sağlık İstatistiği yıllığı, 2016.
• T.C. Sağlık Bakanlığı, Sağlıkta İnsan Kaynakları 2023 Vizyonu.
• Tokalaş S. 2006. Kamusal hizmetlerin satın alınması, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Ünal E. 2013. Sağlık ekonomisi ve yönetimi, Bursa, Ekin Yayınevi. S.8.
• Wolf JA, Suttenfield LJ, Binzen SC. 1991.The family planning manager’s handbook. Management Sciences for Health, Kumarian Press., Connecticut .
• World HealthOrganization [WHO] 2009. Human Resources for Health.
• Yerebakan M. 2000. Özel hastaneler araştırması mevcut durum, sorunlar ve çözüm önerileri, İstanbul, İstanbul Ticaret Odası Yayın No:2000-26.