ÖĞRENCİLERE YÖNELİK YAPILANDIRMACI ÖĞRETİM YAKLAŞIMI ÖLÇEĞİ: BİR GEÇERLİLİK VE GÜVENİRLİLİK ÇALIŞMASI.

Yıl 2010, Cilt: 21 Sayı: 3, 103 - 109, 01.06.2010

Bülent Ağbuğa

Öz

Anahtar Kelimeler

-

ÖĞRENCİLERE YÖNELİK YAPILANDIRMACI ÖĞRETİM YAKLAŞIMI ÖLÇEĞİ: BİR GEÇERLİLİK VE GÜVENİRLİLİK ÇALIŞMASI.

Öz

Bu araştırmanın amacı öğrencilerin yapılandırmacı The purpose of this study is to determine the reliyaklaşıma yönelik görüşlerini “sosyal işbirliği”, “kişisel ilgi” ve “oyunlar/beceriler” alt boyutlarını içeren “ Öğrencilere Yönelik Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşımı Ölçeği” oluşturmak ve oluşturulan bu ölçeğin güvenirlilik ve geçerliliğini incelemektir. Araştırmaya, 2009-2010 eğitim-öğretim yılında, Denizli il merkezinde bulunan üç lisede öğrenim gören 114 kız ve 275 erkek olmak üzere toplam 389 9., 10. ve 11. sınıf öğrencileri gönüllü olarak katılmıştır. Yirmi beş maddeden oluşan ölçek 5’li derecelendirmeye sahip Likert tipi bir ölçektir. Doğrulayıcı faktör analizi sonuçlarına göre tüm değerlerin (F2/df = 1.88, NNFI = .92, CFI = .93, RMSEA = .046; faktör yükleri .45 ile .63 arasında) üç faktörlü yapıda kabul edilebilir uygunluk gösterdiği ortaya konmuştur. Ölçeğin iç tutarlılığını belirlemede kullanılan Cronbach Alfa değerleri ölçeğin geneli için 0.90; kişisel ilgi alt boyutu için 0.80, sosyal işbirliği alt boyutu için 0.80 ve oyunlar/beceriler alt boyutu için 0.80 olarak hesaplanmıştır. Bu araştırmanın sonucunda, Öğrencilere Yönelik Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşım Ölçeğinin verilere uyduğu ve tatmin edici psikometrik özellikler gösterdiği bulunmuştur. Geçerlik ve güvenirlik analizlerinin yüksek olması bu ölçeğin lise beden eğitimi derslerinde uygulanabilir olduğunu belirtmektedir. Araştırmacılar farklı sınıf seviyelerinde ve eğitim ortamlarında bu ölçeğin geçerlik ve güvenirlik çalışmasını tekrar edebilirler

Anahtar Kelimeler

Yapılandırmacı yaklaşım ölçeği, Geçerlik, Güvenirlik, Lise öğrencileri

Kaynakça

• Alpar R. (2001). Spor Bilimlerinde Uygulamalı İstatistik. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Arbucke JL. (2003). Amos 5.0 update to the Amos user’s guide. Chicago, IL: SmallWaters.
• Arslan M. (2007). Constructivist approaches in education. Journal of Faculty of Educational Sciences, 40, 41-61.
• Arslan A, Orhan S, Kırbaş A. (2010). Türkçe Dersinde Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Uygulanmasına İlişkin Yönetici Görüşleri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, 85-100.
• Azzarito L, Ennis CD. (2003). Sense of connection: toward social constructivist physical education. Sport, Education and Society, 8, 179–198.
• Balım AG, Kesercioğlu T, Evrekli E, İnel D. (2009). Constructivist approach opinion scale for pre-service science teachers: A study of validity and reliability Inonu University Journal of the Faculty of Education, 10, 79-92.
• Bilir P. (2008). Yeni beden eğitimi öğretim programı ve köy enstitülerinde beden eğitimi derslerinin yapılandırmacı öğretim yaklaşımı açısından değerlendirilmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 6, 145-150.
• Brooks JG, Brooks MG. (1993). In search for understanding the case for constructivist classrooms. Alexandria, Virginia: ASCD.
• Brooks MG, Brooks JG. (1999). The Courage to be Constructivist. Educational Leadership, 57, 18-24.
• Browne MW, Gudeck R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. (KA Bollen, JS Long, Der.), Testing structure equationmodels. Newbury Park, CA: Sage, 136–162.
• Chen W, Burry-Stock JA, Rovegno I. (2000). Self- evaluation of expertise in teaching elementary physical education from constructivist perspectives. Journal of Personnel Evaluation in Education, 14, 25-45.
• Cobb P. (1994a). Constructivism in mathematics and science education. Educational Researcher, 23, 4-12.
• Cobb P. (1994b). Where is the mind? Constructivist and sociocultural perspectives on mathematical development. Educational Research, 23, 13-20.
• Cothran J, Ennis CD. (1999). Alone in a crowd: meeting students’ needs for relevance and connection in urban high school physical education, Journal of Teaching in Physical Education,18, 234–247.
• Çınar O, Teyfur E, Teyfur M. (2006). ilköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı ve programı hakkındaki görüşleri. Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 47–64.
• Deryakulu D. (2001). Yapıcı Öğrenme, Şimşek, A. (ed.), Sınıfta Demokrasi. 11 Kasım 2010, http://www.egitim.aku. edu.tr//yapici.doc
• Dewey J. (2001). Democracy and education. The Pennsylvania State University Electronic Classics Series, (J Manis, Der.), Hazleton, PA.
• Eggen P, Kauchak D. (1998). Learning and teaching: research based methods. Boston: Allyn and Bacon.
• Eggen P, Kauchak D. (2001). Educational psychology windows on classrooms. Ohio: Meril Prentice Hall.
• Ennis CD. (1999). Creating a culturally relevant curriculum for disengaged girls. Sport, Education and Society, 4, 31–49.
• Ennis CD. (2000). Canaries in the coal mine: responding to disengaged students using theme-based curricula. Quest, 52, 119–130.
• Fernandez-Balboa JM. (1997a) Knowledge base in physical education teacher education: a proposal or a new era. Quest, 49, 161–181.
• Fernandez-Balboa JM. (1997b) Physical education teacher preparation in the postmodern era: toward a critical pedagogy. (JM. Fernandez-Balboa, Der.), Critical Postmodernism in Human Movement Physical Education and Sport. Albany, State University of New York Press. 121–138.
• Gredler ME. (2002). Learning and instruction theory into practice. Ohio: Meril Prentice Hall.
• Guan J, McBride R, Xiang P. (2006). Reliability and validity evidence for the Social Goal Scale-Physical Education (SGS-PE) in high school settings. Journal of Teaching in Physical Education, 24, 58-74.
• Harris KR, Graham S. (1994). Constructivism: Principles, paradigms, and integration. Journal of Special Education, 28, 233-247.
• Hatcher L. (1994). A step by step approach to using the SAS system for factor analysis and structural equation modeling. Cary, NC: SAS Institute Inc.
• Hu L, Bentler PM. (1995). Evaluating model fit. (RH Hoyle, Ed.), Structural equation modeling: Concepts, issues, and applications. London: Sage. s. 76–99.
• Kalaycı Ş. (2006). Faktör analizi. SPSS Uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. (Ş Kalaycı, Ed.). Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• McIver JP, Carmines EG (1981). Unidimensional scaling. Quantitative Applications in Social Science, 24, 96–107.
• Mosston M. (1966) Teaching Physical Education. Columbus, OH, Merrill.
• Rogoff B. (1990). Apprenticeship in things: Cognitive development in social context. New York: Oxford University Press.
• Rovegno I. (1993). The development of curriculum knowledge: A case of problematic pedagogical content knowledge during advanced knowledge acquisition. Research Quarterly for Exercise and Sport, 64, 63-88.
• Rovegno I. (1998). The development of in-service teachers’ knowledge of a constructivist approach to physical education: Teaching beyond activities. Research Quarterly for Exercise and Sport, 69, 147-162.
• Sabancı A. (2008). Yapılandırmacı yaklaşıma göre sınıf yönetimi, (Ç Mustafa, Ed.), Sınıf Yönetiminin Temelleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Scherer RF. (1988). Dimensionality of coping: Factor stability using the ways of coping questionnaire. Psychological Report, 62, 76-77.
• Shunk D. (2000). Learning theories: An educational prespectives. (3rd edition). Columbus: Prentice Hall.
• Stinson SW. (1998). Curriculum and the morality of aesthetics, Journal of Curriculum Theorizing, 63, 66–83.
• Yapıcı M. (2007). Yapılandırmacılık ve sınıf. 03 Kasım 2010, http://www.universite-toplum.org/