KAMU ÇALIŞANLARININ ÖRGÜTSEL DEĞİŞİM YÖNETİMİNE YÖNELİK ALGISI

Yıl 2014, Sayı: 19, 89 - 112, 01.06.2014

Uysal Kerman Sezai Öztop

Öz

Kamu veya özel her kuruluş, varlığını ve gelişimini sürdürebilmek için örgütsel değişime ihtiyaç duymaktadır. Örgütlerin değişiminde temel unsur ise çalışanlardır. Çalışanların demografik özellikleri, önceki değişim deneyimleri, uygulamalar ve örgütsel değişim yönetimine ilişkin modeller, çalışanların değişime yönelik algısını belirleyen unsurlardır. Özellikle, değişim sürecinin kim tarafından ve nasıl yönetileceği ve paydaşların sürece katılımının nasıl sağlanacağı, çalışanların değişime yönelik tepkisi üzerinde önemli rol oynamaktadır. Bu çalışmanın amacı, kamu çalışanlarının örgütsel değişimin yönetimine ilişkin algısını tespit etmektir. Bu amaçla, farklı özelliklere sahip dört kamu kurumunda çalışan 479 personel üzerinde, anket tekniğine dayalı bir alan araştırması gerçekleştirilmiş, elde edilen veriler frekans dağılımı kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmadan elde edilen bulgular, örgütsel değişim yönetiminin, kamu çalışanlarının algısını etkilediğini göstermektedir. Özellikle, değişim sürecini paydaşların katılımıyla yönetmeyi sağlayan takım modelinin, örgütsel değişim yönetiminde en fazla tercih edilen model olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, örgütsel değişim yönetiminin, çalışanların değişime yönelik algısını etkileme bakımından önemli bir faktör olduğu ve örgütsel değişim sürecine verilen desteği arttırabileceği görülmüştür

Anahtar Kelimeler

Örgütsel Değişim Yönetimi, İnsan Kaynakları, Kamu Yönetimi

PUBLIC EMPLOYEES’ PERCEPTION TOWARD MANAGEMENT OF ORGANIZATIONAL CHANGE

Öz

Each organization, either public or private, needs organizational change to continue its existence and development. Main element in organizational change is employees. Employees’ demographical features and previous experiences of organizational change, organizational titles, and the practices and models used in the organizational change process are determinative elements for perception of employees toward organizational change. Especially, by whom and how the change process will be managed, and how the stakeholders’ participation will be enabled during the process play an important role on the employees’ reaction toward organizational change. The aim of this study is to determine the public employees’ perception toward the management of organizational change. For this purpose, a field research has been carried out on 479 employees in four public organizations. Obtained data have been analyzed with frequency distribution tests. Findings of the study indicate that the management of organizational change has influence on the perception of employees toward the change. Especially, it has been determined that the team model enabling management of the change process with participation of the stakeholders is the most preferred model in the management of organizational change. In conclusion, it has been observed that the management of organizational change is an important factor to affect employees’ perception toward organizational change, and likely to increase their support in the change process

Anahtar Kelimeler

Organizational Change Management, Human Resources, Public Administration

Kaynakça

• AKYÜZ, Ömer Faruk (2006). Değişim Rüzgârında Stratejik İnsan Kaynakları Planlaması, 2. Baskı, Sistem Yayıncılık, İstanbul.
• BALCI, Asım (1995). Örgütsel Gelişme, Pegem Yayıncılık (Yayın No: 18), Ankara.
• BEER, Michael & NOHRIA, Nitin (2013). “Değişimin Şifresini Çözmek”, Değişim - (HBR’s 10 Must Reads), Harvard Business Press, Çeviren: Melis İnan, Optimist Yayıncılık, İstanbul, ss.186-208.
• BEER, Michael & EISENSTAT, Russell A. & SPECTOR, Bert (2013). “Değişim Programları Neden Değişim Yaratmaz”, Değişim (HBR’s 10 Must Reads), Harvard Business Press, Çeviren: Melis İnan, Optimist Yayıncılık, İstanbul, ss.237-263.
• CALDWELL, Raymond (2003). “Models of Change Agency: A Fourfold Classification”, British Journal of Management, Volume 14, pp.131– 142.
• CAPLE, Laurie (1995). “Change Management in the Public Sector”, Health Manpower Management, Volume 21, No 3, pp.34-38.
• DEMİR, Ömer (2003). Küresel Rekabette Etkin Devlet, Türkiye için Etkin Bir Devlet Oluşturma İmkânı, Nobel Yayıncılık, Ankara.
• DÜREN, Zeynep (2002). 2000'li Yıllarda Yönetim: Sürekli Değişim ve Belirsizlik Ortamında Gelişen Yönetsel Yaklaşımlar, 2. Baskı, Alfa Basım Yayımcılık, İstanbul.
• EROĞLU, Feyzullah (1998). Küreselleşme Sürecinde Yönetim Krizi ve Çözüm Yolları, Berikan Yayınları, Ankara.
• FERNANDEZ, Sergio & RAINEY, Hal G. (2006). “Managing Successful Organizational Change in the Public Sector”, Public Administration Review, March/April, pp.168-176.
• FIELD, Andy (2005). Discovering Statistics Using SPSS, (2nd Edition), Thousand Oaks, SAGE Publications, London.
• GOLEMBIEWSKI, Robert (1996). “The Future of Public Administration: End of a Stay in the Sun or a New Day A-dawning?” Public Administration Review, Volume 56, No 2, March/April, pp.139-148.
• GÖKSEL, Aykut (2003), “İnsan Kaynakları Yönetiminin Örgütsel Küçülmedeki Rolü: Teorik Yapıya Katkı Denemesi”, İşletme Seçme Yazılar, Editör: Remzi Örten, Zeki Yanık, Ankara: Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayını, Yayın no: 2003/6, ss.1-13.
• GÜNDOĞAN, Ertuğrul (2007). Katılımcı Demokrasi Bağlamında Yönetişim ve Bağcılar Belediyesi Örneği, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• HEIFETZ, Ronald A. & LINSKY, Marty (2013). “Liderler için Hayatta Kalma Rehberi”, Harvard Business Press, Çev: Melis İnan, Değişim - (HBR’s 10 Must Reads), Optimist Yayıncılık, İstanbul, ss.133-158.
• HUNTINGTON, Samuel (2002). Üçüncü Dalga; Yirminci Yüzyıl Sonlarında Demokratlaşma, Çeviren: Ergun Özbudun, Ofset Fotomat Yayıncılık, Ankara.
• KOÇEL, Tamer (1998). İşletme Yöneticiliği, Beta Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.
• KOÇEL, Tamer (2011). İşletme Yöneticiliği, 13. Baskı, Beta Basım Yayım, İstanbul.
• KONGAR, Emre (2008). 21. Yüzyılda Türkiye: 2000’li Yıllarda Türkiye’nin Toplumsal Yapısı, 41. Basım, Remzi Kitabevi, İstanbul.
• KOONTZ, Harold & O’DONNELL, Cyrill. (1959). Principles of Management, McGraw Hill Book Company, Inc., Tokyo.
• KOTTER, John P. (2012). Leading Change, Harvard Business Review Press, Boston/Massachusetts.
• KOTTER, John P. (2013). “Değişimi Yönetmek, Dönüşüm Çabaları Neden Başarısız Kalıyor?”, Harvard Business Press, Çeviren: Melis İnan, Değişim - (HBR’s 10 Must Reads), Optimist Yayıncılık, İstanbul, ss.1-28.
• LACEY, Miriam Y. (1995). “Internal Consulting: Perspectives on the Process of Planned Change”, Journal of Organizational Change Management, Volume 8, No 3, pp.75-84.
• ONGARO, Edoardo (2004). “Process Management in the Public Sector”, The International Journal of Public Sector Management, Volume 17, No 1, pp. 81-107.
• OWENS, Robert G. (1987). Organizational Behavior in Education, 2 nd Edition, Prentice-Hall International Inc, New Jersey.
• ÖZTOP, Sezai (2014). “Kamu Çalışanlarının Örgütsel Değişim Yönetimi Uygulamalarına Yönelik Algısı”, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Isparta.
• ÖZTOP, Sezai (2014). “Kurumsal Aidiyet Bilincinin Çalışanların Örgütsel Değişim Algısı Üzerinde Etkisi”, Süleyman Demirel Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 19, Sayı 1, ss.299- 316, Isparta.
• SABUNCUOĞLU, Zeyyat ve TÜZ, Melek (1998). Örgütsel Psikoloji, Alfa Yayıncılık, Bursa.
• SALISBURY, F. David (1996). Five Technologies for Educational Change: Systems Thinking, Systems Design, Quality Science, Change Management, Instructional Technology, Educational Technology Publications, Inc., New Jersey.
• SAYGILIOĞLU, Nevzat ve ARI, Selçuk (2003). Etkin Devlet, Kurumsal Bir Tasarı ve Politika Önerisi, Sabancı Üniversitesi Yayını, İstanbul.