ZEYNİZADE MEHMET HAZIK EFENDİ’NİN “TERBİYE (Terbiye-i Bedeniye, Terbiye-i Fikriye, Terbiye-i Ahlakiye)” ADLI ESERİNİN BİRİNCİ BÖLÜMÜ
Öz
Terbiye; insanlık âlemindeki mevkimizi bilmek; onunla olan münasebetimizi anlamak, ve ona göre hareket etmektir. Evet; bir kimsenin bütün beşeriyetle olan münasebet ve irtibatı kaidelerine terbiye denilir… Tabiatta mevcut olan her şeyin bir yeri vardır. Her yeri olan şeyin de tabiatla bir münasebeti olur. Bir taş, bir toprak parçasının en ufak bir zerresi bile bütün kainat ile münasebet ve irtibattadır. Biz insanız. Varlığımız ruh ve bedenden ibarettir. Bedenimiz, madde olmak hasebiyle maddî âlemde, ruhumuz manevî olmak itibariyle manevî âlemde bir mevkiye sahiptir. Şu halde bizim tabiatta maddeten ve manen yerimiz vardır. Binaen aleyh biz bütün kâinatla münasebetteyiz. Beş cismani duyu organımızdan her birileri bizi maddi âlemle, rûhî
hislerimizden olan fikir ve vicdanımız ise mânevî âlemle daima ülfet ve âhengi içinde bulundurur.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Diğer ID | JA28GM24VS |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2007 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Sayı: 6 |
.