İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programına Yönelik Öğretmen Görüşleri

Yıl 2012, Sayı: 15, 345 - 366, 01.06.2012

Fatih Çınar

Öz

Bu araştırma, 2000-2001 eğitim-öğretim yılından itibaren uygulanmaya başlanılan İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretim Programının yeterlilik kriterlerinin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmen görüşlerine dayalı olarak değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmada program, amaç, içerik, öğrenme-öğretme süreci ve ölçmedeğerlendirme boyutlarında tarama modeli kullanılarak değerlendirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, 2004-2005 eğitim-öğretim yılında Isparta merkez ve ilçelerinde resmi ve özel ilköğretim okullarında görev yapan 69 Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmeni oluşturmuştur. Ölçek ile elde edilen veriler analiz edilirken, frekans ve yüzdeleri hesaplanmıştır. Araştırma sonucunda; Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programının çağdaş program geliştirme esaslarına göre hazırlanmış olduğu ancak Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmenlerinin programa yönelik genelde olumsuz bir düşünceye sahip oldukları ortaya çıkmıştır

Anahtar Kelimeler

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi, Değerlendirme, öğretim programı, Din Öğretimi

THE TEACHERS’ OPINIONS ABOUT THE RELIGIOUS CULTURE AND MORAL KNOWLEDGE CURRİCULUM OF PRIMARY SCHOOL

Öz

The aim of this research is to determine the efficiency of the Religious and Moral Knowledge curriculum that started to applied to the second level of primary schools in the semester of 2000-2001, using the assessments of teachers. General characteristics, objectives, content, instruction and evaluation aspects of the curriculum, are evaluated by survey method. The universe of this research is composed of Religious and Moral Knowledge teachers who work in the second level of primary schools in Isparta. The sampling is made with 69 Religious Culture And Moral Knowledge teachers who are being selected randomly. After percentage and frequency calculations, results of the teacher assessments are transferred into tables and interpreted. At the end of the research, it is found that the Religious and Moral Knowledge teachers have mostly negative judgments about the curriculum

Anahtar Kelimeler

Religious Culture and Moral Knowledge, curriculum, evaluation, religious education

Kaynakça

• Alakan, C. ve Kurt, M, Özel Öğretim Yöntemleri Disiplinlerin Öğretim Teknolojisi. Anı Yayıncılık, Ankara, 1998.
• Arsal, Z, Program Geliştirme Sürecinde İhtiyaç Analizinin Yeri ve Nasıl Yapıldığına İlişkin Program Geliştirme Uzmanlarının Görüşleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1998 Arslan, M, Cumhuriyet Dönemi İlköğretim Programları ve Belli Başlı Özellikleri, Milli Eğitim Dergisi, Sayı. 146, MEB Yayınları, Ankara: 2000
• Aydın, Z. İlköğretimin İkinci Kademesi Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Programındaki Amaç ve Konuların Program Geliştirme Açısından Değerlendirilmesi, İslâmî Araştırmalar, Cilt:13. Sayı:1, s.5-25, Ankara 2000.
• Ayvaz, Z, Eğitim Programları ve Unsurları, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2001.
• Demirel, Ö, Öğretimde Planlama ve Değerlendirme: Öğretme Sanatı, PegemA Yayıncılık. Yedinci Baskı, Ankara 2004.
• Diptaş, N. İlköğretim Okullarının 1. Kademesindeki Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Derslerinin Program. Öğretmen ve Öğrenci Açısından Değerlendirilmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. 1998.
• Doğan, R. ve Tosun, C, İlköğretim 6-7 ve 8. Sınıflar İçin Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Öğretimi, PegemA Yayıncılık, Ankara 2003
• Erdem, E. Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2001.
• Erden, M. Eğitimde Program Değerlendirme. Anı Yayıncılık, Ankara:1998
• Fidan, N. Okulda Öğrenme ve Öğretme, Alkım Yayınevi, İstanbul, 1996.
• Gözütok, D, Türkiye'de Program Geliştirme Çalışmaları, Milli Eğitim Dergisi. Sayı: 160, s.44-64, 2003. Hesapçıoğlu, M, Öğretim İlke ve Yöntemleri. Beta Yayıncılık. İstanbul 1998.
• Hızal, A, Programlı Öğretim Yönteminin Etkenliği “Karşılaştırmalı- Uygulamalar-Araştırma”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. Ankara. 1982.
• Kaptan, S, Bilimsel Araştırma Teknikleri. Rehber Yayıncılık, 1973.
• Karakaya, Ş, Eğitimde Program Geliştirme Çalışmaları ve Yönelimler, Asil Yayıncılık, Ankara 2004.
• Korkmaz, M, İlköğretim DKAB Programının Eğitimde Program Geliştirme Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2003.
• Kurak, İ. Lise DKAB Programının Değerlendirilmesine İlişkin Ankara İl Merkezinde Bulunan Alan Öğretmenleri ve Öğrencilerinin Görüşleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. 1987.
• Küçükahmet, L, Eğitim Programları ve Öğretim-Öğretim İlke ve Yöntemleri, 8.Baskı. Gazi Kitabevi, Ankara 1997.
• Küçükahmet, L, Öğretimde Planlama ve Değerlendirme, 11. Baskı, Nobel Yayınları, Ankara 2000.
• Özdemir, Ş, Orta Öğretimde DKAB Derslerinde Öğretmenlerin Yardımcı Ders Araç ve Gereçleri Kullanma Durumu, Orta Dereceli Okullarda Yürütülen Din Eğitim-Öğretiminin Problemleri Sempozyumu, İlahiyat Bilimleri Araştırma Vakfı Yayınları, Kayseri 1998.
• Özyürek, M, Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı Temelleri ve Geliştirilmesi, Kök Yayıncılık, Ankara 2004.
• Tan, Ş ve Erdoğan, A, Öğretim Planlama ve Değerlendirme, Pegem-A Yayıncılık, Ankara 2004. Taşdemir, M, Eğitimde Plânlama ve Değerlendirme, Ocak Yayınları, Ankara 2003
• Taştekin, O, Öğretmen ve Öğrencilere Göre DKAB Ders Müfredatları (İlköğretim 6-7-8), Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü. 1994.
• Tavukçuoğlu, M, DKAB Öğretim Programının Genel İlkeleri Arasında Görülen Bazı Çelişkiler, Orta Dereceli Okullarda Yürütülen Din Eğitim-Öğretiminin Problemleri Sempozyumu, İlahiyat Bilimleri Araştırma Vakfı Yayınları, Kayseri 1998.