KAMU-ÖZEL ORTAKLIĞI/İŞBİRLİĞİ MODELİ ve SAĞLIK HİZMETLERİNİN SUNUMUNDA HİZMET MEMNUNİYETİNİN ÖLÇÜLMESİ: ENTEGRE SAĞLIK KAMPÜSLERİ (ŞEHİR HASTANELERİ) İÇİN BİR ARAŞTIRMA

Yıl 2017, Sayı: 29, 215 - 232, 31.12.2017

Naif Fıratcan Çınar Çağdaş Türkoğlu Alper Tütünsatar

Öz

1970’li yıllarda dünyada birçok ülkenin yaşamış olduğu krizler neticesinde neoliberal politikalar önem kazanmaya başlamıştır. Özelleştirme politikalarının öncülüğünde küçülme politikaları izleyen ülkeler minimal devlet olma yolunda ilerlerken özel sektörün finansmanın güçlendirilmesi de gerektiğinden hareketle İngiltere başta olmak üzere kamu özel ortaklığı/işbirliği modelinin uygulanmasına geçilmiştir. Kamu özel ortaklığının Türkiye’de nasıl uygulanmaya başladığı
hususlarıyla birlikte bu modelin benzer uygulamaları şekline olan yap-işlet, yap-işlet-devret gibi modellere ek olarak yap-kirala modeli olarak adlandırılan şehir hastanelerine geçiş sürecinde sağlıkta yaşanan birçok dönüşüm sergilenmiştir.
Bu çalışmada, kamu özel ortaklığı modelinin tarihsel gelişimi, kamu özel ortaklığı modeli ve Türkiye’de açılan şehir hastanelerinin hizmet memnuniyetini ölçmek amaçlanmıştır. Şehir hastanesine başvuran hastaların hizmet memnuniyetinin ölçümüyle birlikte eksik yönler tespit edilecek ve uygulamaya yönelik olumsuz çıktılar ortadan kaldırılabilecektir. 250 katılımcı
ile anket yapılarak değerlendirilen bu çalışmada şehir hastanesinin hizmet memnuniyetinde eksik yönleri olmasına rağmen başvuran hastaların genel olarak verilen hizmetten memnun olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kamu özel ortaklığı, Şehir hastaneleri, Hizmet memnuniyeti

Kaynakça

• ACARTÜRK, E. - KESKİN, S., (2012), Türkiye’de Sağlık Sektöründe Kamu Özel Ortaklığı Modeli, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C: 17, S: 3, ss.25-51.
• AHMAD, I., DIN, S. (2010), Patients Satisfaction from the Health Care Services, Gomal Journal of Medical Sciences, Vol:8, No:1, p.95-97.
• AKDAĞ, R. (Sağlık Bakanlığı), (2008), İlerleme Raporu (Türkiye Sağlıkta Dönüşüm Programı), Ankara.
• ANAYASA MAHKEMESİ, Mahkeme Kararı, Esas Sayısı: 1994/43, Karar Sayısı: 1994/42-2, http://www.yalova.edu.tr/Files/UserFiles/83/AYM_KARARIKAMU_HIZMETI.pdf , (01.06.2017).
• ANDERSON, S., PEARO, K.L., WIDENER, K.S. (2008), Drivers of Service Satisfaction Linking Customer Satisfaction to the Service Concept and Customer Characteristics, Journal of Service Research, Vol: 10, No: 4, p.365-381.
• ARCHAKOVA, A. (2013), Service Quality and Customer Satisfaction. Case Study: Company X, Saimaa University of Applied Sciences Faculty of Business Administration Lappeenranta Degree Programme in International Business.
• ARDA, E., KILIÇGEDİK, N., BAKAN, S., BAKAN, İ., KEMER, B. (2003), Sosyal Bilimler El Sözlüğü, Alfa Yayınlar, İstanbul.
• BİLİCİ, N., - BİLİCİ, A., (2011), Kamu Maliyesi, Ankara, Seçkin Yayınları.
• BOZ, S.S., (2013), Kamu Özel İşbirliği (PPP) Modeli, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C: 4, S: 2, ss. 277-332.
• ERCAN, İ., EDİZ, B., KAN, İ. (2004), Sağlık Kurumlarında Teknik Olmayan Boyut İçin Hizmet Memnuniyetini Ölçebilmek Amacıyla Geliştirilen Ölçek, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, Cilt: 30, Sayı: 3, ss. 151-157.
• GÜZELSARI, S., (2012), Sağlık Sisteminde Yeniden Yapılanma ve KamuÖzel Ortaklıkları, C: 45, S: 3, ss. 29-57. KALKINMA BAKANLIĞI (Yatırım Programlama İzleme ve Değerlendirme Genel Müdürlüğü), (2012), Dünyada ve Türkiye’de Kamu-Özel İşbirliği Uygulamalarına İlişkin Gelişmeler, Ankara.
• KARACA, C., (2012), İlave Alan Oluşturmada Hükümet Politikaları, Maliye Dergisi, S: 163, ss. 416-430.
• KARAHANOĞULLARI, O., (2011), Kamu Hizmetleri Piyasa İlişkisinde Dördüncü Tip: Eksik İmtiyaz (Kamu-Özel Ortaklığı), Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, C: 66, S: 3, ss. 177-215.
• KARASU, K., (2011), Sağlık Hizmetlerinin Örgütlenmesinde Kamu-Özel Ortaklığı, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, C: 66, S: 3, ss. 217-262.
• KERMAN, U. vd., (2012), Sağlık Hizmetlerinde Kamu Özel Ortaklığı Uygulaması, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, C: 17, S: 3, ss. 1-23.
• KESKİN, S., (2011), Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Sunumunda KamuÖzel Ortaklığı Modeli (Aydın Örneği), Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Aydın.
• KISA, A., TOKGÖZ, N. (2007), Sağlık Kurumları Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları, Eskişehir.
• LAMBA, M. vd., (2014), Sağlık Bakanlığı’nda Yeniden Yapılanma: Yeni Bir Kamu Yönetimi Açısından Bir Değerlendirme, Amme İdaresi Dergisi, C: 47, S: 1, ss. 53-78.
• LAMBA, M., (2014), Yeni Kamu Yönetimi Perspektifinden Türkiye’de Kamu Yönetimi Reformları: Genel Gerekçeler Üzerinden Bir Değerlendirme, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C: 19, S: 3, ss. 135-152.
• ORKUNOĞLU, I. F., (2010), Özelleştirme ve Alternatifleri, Akademik Bakış Dergisi, S: 22, ss. 1-22.
• SÖZER, A. N., (2013), Sağlıkta Yeniden Yapılanmanın (Özelleştirmenin) Devamı Olarak Şehir Hastaneleri, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C: 15, S: Özel, ss. 215-253.
• ŞAHİN, M. - UYSAL, Ö. (2012), Kamu Maliyesinde Etkileri Açısından Kamu Özel Sektör Ortaklıkları Üzerine Bir Değerlendirme, Maliye Dergisi, S: 162, ss. 174.
• TANRIÖĞEN, A. (Edt.) (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Anı Yayınları, Ankara.
• TEPAV, (2016), Kamu Özel İşbirliği Modeli Tanıtım Sunumu, Lefkoşa.
• UĞUR, A. - MİYNAT, M. (2014), Kamu Özel Sektör Ortaklıklarının Ekonomi Politiği, Yönetim ve Ekonomi Dergisi, C: 21, S: 2, ss. 19- 40.