Günümüzde yaşanan küreselleşme süreciyle birlikte,
dünyada pek çok alanda devam etmekte olan hızlı değişim; emeklilik sistemini de
etkisi altına almaktadır. Emekliliğin gerçekleşmesi için yasalara göre
belirlenmiş belirli bir çalışma süresi doldurularak aylık bağlanmasının hak
edilmesi amacıyla, çeşitli ülkelerde belli bir hizmet yılı kota olarak
konulmaktadır.
Türkiye’de, 8 Eylül 1999 tarihinden önce işe başlayan
kişilerden meydana gelen ve kamuoyunda kısaca EYT olarak bilinen Emeklilikte
Yaşa Takılanlar; hizmet süresi ve prim ödeme gün sayısı yeterli olmasına
rağmen; emekli olmak için 4447 ve 5534
No’lu yasalarla kademeli olarak yaş şartı getirilmesi nedeniyle yaş
beklemek zorunda kalmışlardır.
Bu çalışmanın amacı, çalışma hayatında bulunan
Emeklilikte Yaşa Takılanlar’ın demografik özelliklerinin kendini işe verme
düzeyi üzerine etkisini incelemektir. Araştırmada,“Stanford Kendini İşe Verme
Ölçeği”, 427 kişi üzerinde uygulanmış
olup; elde edilen veriler, SPSS
Statistics 22 paket programında analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre;
ankete katılan “Emeklilikte Yaşa Takılanlar”ın eğitim durumları ile yaş
grupları arasında, işe kendini verme düzeyleri bakımından istatistiksel olarak
anlamlı farklılıklar (p=0,015) olduğu görülmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 34 |
.