Göstergebilimin temelleri 20. yy.’ın başlarında İsviçreli dilbilimci Ferdinand de Saussure ve Amerikalı filozof Charles Sanders Peirce tarafından atılır. Çalışmalarını birbirinden habersiz olarak sürdüren bu iki bilim adamından Saussere göstergeyi, “gösteren” ve “gösterilen” ilişkisi içerisinde ikili bir model olarak tasarlarken Peirce, daha kapsayıcı bir kuram ortaya koyar. Peirce’ün üçlü modeli, “nesne”, “gösteren” ve “yorumlayan”dan oluşur. Peirce tarafından göstergebilim alanına kazandırılan “yorumlayan” ögesi göstergenin belirlenmesinde son derece önemlidir. “Yorumlayan”ın bulunmadığı durumlarda çoğunlukla göstergeden söz etmek de mümkün değildir.
Çalışmamızda, XIV. yy.’da Ahmet Eflaki tarafından kaleme alınan Menâkıbü’l-ârifin’deki hastalık ve sağlıkla ilgili unsurlar gösteren, gösterilen, yorumlayan ve bağlam ilişkisi içerisinde incelenmiştir. Mevlevî muhitinden derlenmiş birbirinden bağımsız anekdotlardan oluşan eser; hastalıklar ve bunların tedavi yöntemlerine dair birtakım uygulamalar barındırır. Bu uygulamalar devrin hayat şartları, hastalık ve sağlık anlayışı ile bunların tedavi yöntemleri hakkında bilgi verici mahiyettedir. Bununla birlikte hastalıklar ve belirtileri arasındaki neden-sonuç ilişkisinin kurulabilmesi için “yorumlayan”a ihtiyaç duyulur. “Yorumlayan”ın olmadığı durumlarda hastalık belirtilerinin doğrudan doğruya hastalığın kendisi olarak kabul edildiği görülür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Sayı: 45 |
.