Bu çalışma, Türkiye’de vergi uyuşmazlıklarının barışçıl yollarla çözümünün vergi uyumu üzerindeki etkisini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Modern vergi sistemlerinde bu yöntemler, mükellef-devlet ilişkilerinin sürdürülebilirliği ve gönüllü uyum açısından kritik öneme sahiptir. Araştırmada, İstanbul’da görev yapan 398 mali müşavire uygulanan anketle bu çözüm mekanizmalarının vergi uyumuna etkisi hem mükellef hem de devlet bakış açısıyla incelenmiştir. Ölçeğin güvenilirliği ve geçerliliği; Cronbach’s α, Kaiser–Meyer–Olkin ve Bartlett testleri ile doğrulanmış; ardından faktör yükleri incelenerek yapı geçerliliği sağlanmış ve açımlayıcı faktör analizi gerçekleştirilmiştir. Bulgular, uyuşmazlıkların çözümünde barışçıl yöntemlerin gerekli olduğunu ve bunların vergi uyumunu genel olarak artırdığını göstermektedir. Ancak, başvuru sınırlamalarının olmaması bu yöntemleri suiistimale açık hâle getirebilmekte ve bazı uyumlu mükelleflerde adalet algısını zedeleyebilmektedir. Sadece İstanbul örneklemiyle sınırlı olması, doğrudan mükelleflerle çalışma yapılamaması ve veri paylaşımındaki kısıtlılıklar bulguların genellenebilirliğini sınırlandırsa da elde edilen sonuçlar literatüre anlamlı katkılar sunmakta ve politika geliştirme açısından yol gösterici nitelik taşımaktadır. Ayrıca, Türkiye’deki tüm barışçıl uyuşmazlık çözüm mekanizmalarını hem mükellef hem de devlet açısından bütüncül bir yaklaşımla ele alması ve vergi uyumunu artırmaya yönelik somut politika önerileri geliştirmesi bakımından özgün bir katkı sağlamaktadır. Sonuçlar, bu mekanizmalar ıslah edici ve suiistimale kapalı bir biçimde yeniden yapılandırıldığında gönüllü uyumun ve sistem etkinliğinin artacağına işaret etmektedir.
Vergi Uyumu Vergi Uyuşmazlıkları Barışçıl Çözüm Yolları Vergi Barışı Alternatif Uyuşmazlık Çözümü
This study evaluates the impact of amicable tax dispute resolution in Turkey on tax compliance. In modern tax systems, such methods are vital for sustainable taxpayer–state relations and voluntary compliance. A survey of 398 certified public accountants in Istanbul explored these resolution mechanisms’ effects on compliance from both taxpayer and government perspectives. Reliability and validity of the scale were confirmed via Cronbach’s α, Kaiser–Meyer–Olkin, and Bartlett tests; construct validity was assessed through factor loadings followed by exploratory factor analysis. Findings reveal that amicable approaches are essential for dispute resolution and generally increase compliance. However, absence of procedural limits may invite abuse and diminish perceptions of fairness among compliant taxpayers. Furthermore, the study proposes targeted reforms to strengthen application boundaries and safeguard equity. The study’s generalizability is limited by its exclusive Istanbul sample, lack of direct engagement with taxpayers, and data-sharing constraints; nonetheless, results contribute meaningfully to the literature and inform policy development. By examining all amicable dispute-resolution mechanisms comprehensively from both perspectives and proposing concrete recommendations, this research offers an original contribution. Evidence suggests that redesigning these mechanisms to be corrective and abuse-resistant will bolster voluntary compliance and enhance system efficiency.
Tax Compliance Tax Disputes Amicable Resolution Mechanisms Tax Amnesty Alternative Dispute Resolution
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Kamu Ekonomisi - Vergilendirme ve Gelir, Mali Hukuk |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 30 Nisan 2025 |
| Kabul Tarihi | 28 Temmuz 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 15 Sayı: 30 |