Öz
İletişimin bireysel veya kitlesel düzeyde gerçekleşen birçok türü vardır. Gazete, radyo, televizyon, internet gibi kitle iletişim araçlarıyla gerçekleştirilen “kitle iletişimi” günümüzün en yaygın iletişim türü olarak anlam kazanmaktadır. İletişim, bir ileti sürecini temsil eder ve her iletişimin olduğu gibi kitle iletişim araçlarıyla gerçekleştirilen iletişimin de bazı işlev ve amaçları vardır. Bunlardan birisi kitlesel düzeyde “gündem belirleme”dir. Bu işlev ve amaç gereği, kitle iletişim araçları kitlenin önemli bulmasını istedikleri konu veya olayı gündeme taşırken, aynı zamanda farklı birçok teknik aracılığıyla söz konusu olay veya konunun önemi ile ilgili olarak kitleyi ikna etme çabasını da yürütürler. Bu sürecin nasıl işlediğinin izlenebileceği en somut güncel örneklerden birisi COVID-19 salgınının gündem olmasıdır. Sürecin işleyiş tarzını tespit edebilmek için ulusal düzeyde yayın yapan ve ulusal toplam tirajın %75’ini temsil eden 11 gazetenin başta manşetleri olmak üzere birinci sayfada yer alan diğer haberleri incelenmiştir. Araştırmada, COVID-19 salgınıyla ilgili gündemin inşasının ilk günlerini ve öncesinin son günlerini teşkil eden 5-20 Mart 2020 tarihleri esas alınmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Agee, W. K., Ault, P. H. & Emery, E. (1985). Introduction to mass communication. New York: Harper and Row Publishers.
- Anık, C. (2000). Siyasal ikna. Ankara: Vadi Yayınları.
- Aziz, A. (2006). Televizyon ve Radyo Yayıncılığı Giriş. Ankara: Turhan Kitapevi.
- Balcı, Ş. (2006). Negatif siyasal reklamlarda ikna edici mesaj stratejisi olarak korku çekiciliği kullanımı. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Barthes, R. (1979). Göstergebilimin ilkeleri. (Çev. B. Vardar ve M. Rifat). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Bourdieu, P. (1991). Language and symbolic power, Cambridge: Polity Press.
- Brown, J.A.C. (1980). Beyin yıkama ve ikna metodları. (Çev. Behzat Tanç). İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
- Bülbül, A. R. (2001). Haberin anatomisi ve temel yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Demirtaş, H. A. (2004). ‘Temel İkna Teknikleri: Tutum Oluşturma ve Tutum Değiştirme Süreçlerindeki Etkilerinin Altında Yatan Nedenler Üzerine Bir Derleme’, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 19, 73-92.
- Durkheim, E. (2006). Sosyoloji dersleri. (Çev. Ali Berktay). İstanbul: İletişim Yayınları.
- Durkheim, E. (2006). Toplumsal işbölümü (Çev. Özer Ozankaya). İstanbul: Cem Yayınevi.
- Erdoğan, E. (2005). İletişimi anlamak. Ankara: Erk Yayınları.
- Erdoğan, İ. ve Korkmaz A. (1990). İletişim ve toplum: kitle iletişim kuramları, tutucu ve değişimci yaklaşımlar. Ankara: Bilgi Yayınları.
- Fiske, J. (2003). İletişim çalışmalarına giriş. (Çev. Süleyman İrvan). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
- Foucault, M. (1993). Cinselliğin Tarihi-1. (Çev. Hülya Tufan). İstanbul: Afa Yayınları.
- Foucault, M. (2003). İktidarın gözü. (Çev. Işık Ergüden). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Gass, H. R. & Seiter, S. J. (2003). Persuasion, social influence and compliance gaining, Boston: Allyn and Bacon,
- Gökçe, O. (1993). iletisim Bilimlerine Giris. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Göksel, B., Kocabaş, F. & Elden, M. (1997). Pazarlama iletişimi açısından halkla ilişkiler ve reklam. İstanbul: Yayınevi Yayıncılık.
- Kalender, A. (2000). Siyasal İletişim Seçmenler ve İkna Stratejileri. Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.
- Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. (Çev. O. Akınhay, D. Kömürcü). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
- Maxwell, C. & Shaw, D. (1972). The agenda setting function of the mass media, oxford journals public opinion quarterly, 36 (2), Summer 1972. 180-181
- McQuail, D. (1994). Kitle iletisim kuramı. (Çev. A. H. Yüksel). Eskisehir: Kibele Sanat Merkezi Yayınları.
- Mutlu, E. (1998). Eletişim Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
- Oskay, Ü. (2001). İletisimin ABC’si. İstanbul: Der Yayınları.
- Özçağlayan, M. (1998). Yeni iletişim teknolojileri ve değişim. İstanbul: Alfa Yayınları.
- Öztokat, N. (1999). Görsel nesnelerin çözümlenmesinde göstergebilimsel yöntem. Dilbilim Araştırmaları Dergisi. 10. 143-152.
- Rifat, M. (2018). Homo Semioticus ve genel göstergebilim sorunları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Schiller, H. (1993). Zihin yönlendirenler. (Çev. Cevdet Cerit). İstanbul: Pınar Yayınları.
- Severin, W. J. & Tankart, J. W. (1992). Communication theories: origins, methods and uses in the mass media. New York: Longman.
- Storey, J. (2000). Popüler kültür çalışmaları kuram ve metotlar. (Çev. K. Karaşahin). İstanbul: Babil Yayınları.
- Şeker, M. (2004). Kuramsal temeller ve uygulama ilkeleriyle sayfa düzeni. Konya: Çizgi Kitabevi.
- Tutar, H. (2014). Genel ve Teknik İletişim. İstanbul: Nobel Yayın Dağıtım.
- Türkkan, R. O. (2004). İkna ve uzlaşma sanatı, İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
- Türkoğlu, N. (2004). Toplumsal iletisim. İstanbul: Babil Yayınları.
- Van Dijk, T. (1999), “Söylemin Yapıları ve İktidarın Yapıları”, (içinde) Medya iktidar ideoloji, (Çev. Mehmet Küçük). Ankara: Bilim Sanat Yayınları.
- Weber, M. (1993). Sosyoloji yazıları. (Çev. Taha Parla). İstanbul: Hürriyet Vakfı Yayınları.
- William R. D. & T. Michael Maher. (2006). ‘Maxwell mccombs: agenda-setting explorer’, Journal of broadcasting & electronic media. 50(2).
- 358-364; Maxwel M. & Shaw, D. L. Shaw. (1997). Communication and democracy: exploring the ıntellectual frontiers in agenda setting theory, Routledge.
- Yaylagül, L. (2014). Kitle iletişim kuramları. Ankara: Dipnot yayınları.
- Yaylagül, Ö. (2015). Göstergebilim ve dilbilim. Ankara: Hece Yayınları.
- Yüksel, E. (2001). Medyanın gündem belirleme gücü. Konya: Çizgi Kitapevi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | 2020/1 Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 2020 Sayı: 1 |
