Bu araştırma,
huzurevinde kalan yaşlı bireylerin yaşam doyumlarını etkileyen faktörleri
incelemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemini, 2017 yılında İstanbul Bahçelievler Huzurevi’nde bakım
verilen 60 yaş ve üzerindeki 76 yaşlı birey oluşturmuştur. Araştırmaya katılan yaşlı
bireylerin demografik özelliklerinin, özbakım becerilerinin, boş zaman aktivitelerinin
ve yakınlarıyla iletişim kurma sıklıklarının, hissettikleri yaşam doyumu
düzeyiyle ilişkisi incelenmiştir.
Araştırma bulgularına göre örneklem grubunu oluşturan
yaşlıların yaşam doyumları orta düzeyde (X= 9.70) bulunmuştur. Örneklem
grubunun demografik özelliklerine göre; eğitim
düzeyleri arttıkça (p<0.05), fiziksel sağlıklarının iyilik düzeyi arttıkça
(p<0.001) ve kronik hastalıkları azaldıkça (p<0.01) yaşam doyumlarının
arttığı gözlenmiştir. Huzurevi sakinleri, özbakım becerileri ile yaşam doyumları arasında
ilişkili bulunmamıştır (p>0.05). Benzer şekilde yaşlı bireylerin boş zaman
aktiviteleri (fiziksel aktivitede bulunma, hobi edinme, sosyal aktivitelere
katılma ve ibadet etme) ile yaşam doyumları arasında da ilişki bulunmamıştır
(p>0.05). Katılımcıların çocuklarıyla iletişim kurma sıklığı
arttıkça yaşam doyumlarının da arttığı saptanmıştır (p<0.001). Ancak diğer
akrabalar (p>0.05)
ve arkadaşlarla (p>0.05) iletişim sıklıkları, yaşam doyumları ile ilişkili
bulunmamıştır. Araştırmanın sonucunda yaşlı bireylerin yaşam doyumlarını artırmak için öneriler
sunulmuştur.
Huzurevinde kalan yaşlı birey yaşam doyumu düzeyi özbakım becerisi boş zaman aktiviteleri yakın akraba iletişimi
This research was conducted to examine the factors that affect the life satisfaction of elderly people living in nursing homes. The sample of the research was composed of 76 elderly individuals aged 60 and over who were residing in the Bahçelievler Nursing Home located in in Istanbul in 2017. The relationship between the demographic characteristics of the elderly participants in the research, the prevalence of self-care skills, the frequency of leisure activities as well as the frequency with which they relate to their relatives were assessed.
According to research findings, the life satisfaction of the elderly who constituted the sample group was found to be moderate (X = 9.70). According to the demographic characteristics of the sample group; as the level of education increased (p <0.05), the level of wellness of physical health increased (p <0.001) and and as the chronic diseases decreased (p <0.01), life satisfaction increased. It is found out that there is no relationship between self-care skills and life satisfaction (p> 0.05). Similarly, there was no relationship between the leisure activities of the participants (physical activity, hobbies, participation in social activities and prayers) and life satisfaction (p> 0.05). As the frequency of participants' communication with their children increased, their life satisfaction increased (p <0.001). However, the frequency of communication with other relatives (p> 0.05) and friends (p> 0.05) was not related to life satisfaction. At the end of the research, implications were presented to increase the life satisfaction of elderly individuals.
Elderly nursing home life satisfaction self-care skills leisure activities close-relative relationship
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2017 |
Kabul Tarihi | 26 Aralık 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 1 Sayı: 2 |