This article argues that critical engagement with literary texts significantly enhances English writing proficiency through three interconnected mechanisms: language enrichment, structural depth, and technique internalization. First, literature expands vocabulary and stylistic awareness by exposing writers to lexical diversity, metaphorical language, and varied prose styles (e.g., Hemingway’s minimalism, Dickens’ descriptiveness, Woolf’s stream-of-consciousness). Second, it provides blueprints for narrative architecture, teaching pacing, temporal design, and scaffolding through analysis of works like Fitzgerald’s The Great Gatsby, Faulkner’s The Sound and the Fury, and Austen’s Pride and Prejudice. Third, literature enables the assimilation of rhetorical techniques—such as "show, don’t tell" (Steinbeck), symbolic metaphor (Plath), and rhythmic cadence (King)—transforming them into transferable tools for persuasive and aesthetic impact. Grounded in sociocultural theory, rhetorical genre studies, and cognitive stylistics, the article addresses counterarguments regarding textual difficulty, originality, and canon limitations, advocating scaffolded pedagogy, emulation-as-growth, and inclusive global texts. Ultimately, literature serves as a dynamic laboratory for developing authentic voice, structural coherence, and intercultural communicative competence, strengthening writing as an act of intellectual discovery.
Literature writing pedagogy narrative structure rhetorical techniques language acquisition stylistic development.
Bu makale, edebi metinlerle eleştirel etkileşimin, İngilizce yazma becerilerini üç birbirine bağlı mekanizma yoluyla önemli ölçüde geliştirdiğini savunmaktadır: dil zenginleştirme, yapısal derinlik ve teknik içselleştirme. İlk olarak edebiyat, yazarları sözcük çeşitliliği, mecazi dil ve çeşitli üslup biçimleriyle (Hemingway’ın minimalizmi, Dickens’ın betimleyiciliği, Woolf’un bilinç akışı gibi) buluşturarak kelime dağarcığını ve biçem farkındalığını genişletir. İkinci olarak, Fitzgerald’ın Muhteşem Gatsby’si, Faulkner’ın Ses ve Öfke’si ve Austen’ın Aşk ve Gurur’u gibi eserlerin analizi yoluyla kurgunun ritmi, zamansal tasarım ve yapı iskelesi ilkelerini öğreterek anlatı mimarisi için şablonlar sunar. Üçüncü olarak, “göster, anlatma” (Steinbeck), sembolik metafor (Plath) ve ritmik ahenk (King) gibi retorik tekniklerin içselleştirilmesini sağlayarak bunları ikna edici ve estetik etki için aktarılabilir araçlara dönüştürür. Sosyokültürel teori, retorik tür çalışmaları ve bilişsel biçembilim temelinde şekillenen makale, metinsel zorluk, özgünlük ve kanon sınırlamalarına yönelik karşıt görüşleri ele alır; destekli pedagoji, taklidi bir gelişim aşaması olarak konumlandırma ve kapsayıcı küresel metinler savunur. Sonuçta edebiyat, özgün ses, yapısal tutarlılık ve kültürlerarası iletişim yetkinliği geliştirmek için dinamik bir laboratuvar işlevi görerek yazmayı entelektüel keşif eylemine dönüştürür.
Edebiyat yazma pedagojisi anlatı yapısı retorik teknikler dil edinimi biçem gelişimi.
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Dil Edinimi, İngiliz ve İrlanda Dili, Edebiyatı ve Kültürü |
| Bölüm | Araştırma |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 25 Eylül 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Ağustos 2025 |
| Kabul Tarihi | 15 Eylül 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 1 Sayı: 1 |