Pedro Almodóvar Filmlerinde Göstergelerarası ve Metinlerarası İlişkilerin Analizi

Yıl 2024, , 899 - 925, 07.01.2025

Eda Tunçoğlu , Tuğba Güngör

https://doi.org/10.21602/sduarte.1545411

Öz

Sinema, evrensel bir anlatı aracı olarak, diğer sanat dallarıyla etkileşim içinde olan ve birçok disiplini bir araya getiren özgün bir sanat formudur. Uluslararası alanda tanınmış İspanyol yönetmen Pedro Almodóvar’ın sineması, farklı sanat dallarıyla güçlü bir etkileşim içinde olmuştur. Bu sinematik dünyadaki ilişkiye bakmak için metinlerarasılık ve göstergelerarasılıktan yararlanılabilmektedir. Bu çalışmanın amacı, Pedro Almodóvar sinemasında metinlerarası ve göstergelerarası ilişkileri incelemektir. Bu bağlamda Pedro Almodóvar filmlerinde biçim, sunuş ve içerik alışverişleriyle ve özellikle resim, heykel ve edebiyatla teması üzerine odaklanılmıştır. Çalışmada Almodóvar’ın psikolojik gerilim türünde “La Piel Que Habito” (İçinde Yaşadığım Deri, 2011) ve dram ve gerilim türünde “Los Abrazos Rotos” (Kırık Kucaklaşmalar, 2009) isimli filmlerine odaklanılarak metinlerarası ve göstergelerarası ilişkiler sorgulanmaya çalışılmıştır. Çalışmanın sonucunda diğer sanat disiplinleriyle kurduğu bağla estetik ve anlatı unsurlarıyla zenginleşen çok katmanlı bir sinema dili geliştirerek sürekli bir diyalog yarattığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sinema, Resim, Metinlerarasılık, Göstergelerarasılık, Pedro Almodóvar.

Kaynakça

• Aktulum, K. (2007). Metinlerarası İlişkiler, 1. Basım, İstanbul: Öteki Yayınevi.
• Aktulum, K. (2018). Sinema ve Metinlerarasılık, 1. Basım, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Aktulum, K. (2020). Metinlerarasılık/Göstergelerarasılık, 2.Basım, Ankara: Kanguru Yayınları.
• Aktan, G. (2018). “Dada, Sürrealizm ve Bilinçaltı”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Bursa: Uludağ Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Yayınları, Sayı 74, s. 552.
• Allen, G. (2000). Intertextuality, London and New York: Routledge.
• Barthes, R. (1989). Theorie du texte, Encyclopedia Universalis, France.
• Bulut, F. (2018). “Metinlerarasılık Kavramının KURAMSAL Çerçevesi”, Edebi Eleştiri Dergisi, Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü, Dicle Üniversitesi, 2(1), 1-19.
• Genette, G. (1966). “Proust Palimpseste”, Paris: Seuil.
• Girgin, F. (2018). Çağdaş Sanat ve Yeniden Üretim, 1. Basım, İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
• İyigün, D. (2009). Sinemadan Televizyona Uyarlamalar; Acı Hayat Örneği, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Radyo Televizyon ve Sinema Anabilim Dalı.
• Köprü, M. (2023). “Mizansen”, İletişim Ansiklopedisi, Türkiye: İletişim ve Toplum Araştırmaları Merkezi, s. 1.
• Malkondu, T. Başar, G. “Mark Rothko’nun Renk Alanı Modülasyonun İncelenmesi”, Malatya: İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, Sayı 1, s. 66.
• Nowell, S. (2003). Dünya Sinema Tarihi, 1. Basım, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Ponga, C. R. (2011). “Flesh And Color İn Rothko’s paintings”, Rufino Tamayo.
• Uğur. U. (2020). “Göstergelerarasılık Bağlamında Sinema Tiyatro Edebiyat ve Fotoğraf”, Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, Ordu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, Sayı 2, s. 529.
• Saramago, J. (2007). Körlük, İstanbul, Kırmızı Kedi Yayınları.
• Soylu, R. (2017). “Sanatta ve Kültürde Öpme Ritüelinin Göstergebilim Açısından İncelenmesi”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Sakarya Bilim ve Sanat Merkezi, Sayı 60, s. 281.