BibTex RIS Kaynak Göster

Çok Taraflı Çevre Anlaşmalarına Uyum Sorunu ve Türkiye Üzerine Bir Değerlendirme

Yıl 2011, Cilt: 16 Sayı: 2, 439 - 462, 01.06.2011

Dr.Yasemin Kaya

Öz

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

  • 1. ALGAN, Nesrin; DÜNDAR, Ayşe (2005), Türkiye’nin Çevre Konusunda Verdiği Sözler, TÜBA Raporları, Sayı 8, Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları, Ankara.
  • 2. AKİPEK, Serap (1999), “Türk Mevzuatının Onaylanan Uluslararası Antlaşmalar ile Uyumlaştırılması Sorunu”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 48/1–4, 1999, ss.15-22.
  • 3. AVRUPA KOMİSYONU (2010), Türkiye 2010 İlerleme Raporu, Bürüksel.
  • 4. BARRETT, Scott (2003), Environment and Statecraft: The Strategy of Environmental Treaty-Making, Oxford University Press, New York.
  • 5. BRACK, Duncan (2002), “Combatting International Environmental Crime”, Global Environmental Change, 12, ss. 143-147.
  • 6. CHAYES, Abram; CHAYES, Antonia Handler (1993), “On Compliance”, International Organization, 47: 2, ss. 175-205.
  • 7. ÇOB (2006), AB Entegre Çevre Uyum Stratejisi (UÇES) 2007–2023, Ankara.
  • 8. ÇOB (2007a), Türkiye Çevre Durum Raporu, Ankara.
  • 9. ÇOB (2007b) Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi Türkiye Ulusal Raporu IIIII, Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü. http://web.cevreorman.gov.tr/DKMP/AnaSayfa/dogaKorumaHaber/10- 0214/Biyolojik_cesitlilik._tr (02.02.2010).
  • 10. ÇOB (2009a), 2008 Yılı Faaliyet Raporu, Ankara.
  • 11. ÇOB (2009b), Çevresel Göstergeler 2008, Ankara.
  • 12. DPT (1998), Ulusal Çevre Stratejisi ve Eylem Planı – UÇEP, Ankara.
  • 13. EEA (2009), Eionet Priority Data Flows, European Environmental Agency, Kopenhag.
  • 14. ERİM, Rafet (2000) “Çevre ile İlgili Hukuksal Düzenlemeler”, Türkiye’de Çevrenin Ve Çevre Korumanın Tarihi Sempozyumu, Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayını, İstanbul, ss. 177-193.
  • 15. FAURE, Michael; LEFEVERE, Jürgen (2005), “Compliance with Global Environmental Policy”, The Global Environment, Regina S. Axelrod, David Leonard Downie, Norman J. Vig. (ed.), CQ Pres. Washington, ss. 163-180.
  • 16. FRENCH, Hillary (2002), “Küresel Yönetişimi Yeniden Yapılandırmak”, Dünyanın Durumu 2002, Tema Vakfı Yayını 37, İstanbul, ss. 229-258.
  • 17. HAAS, Peter M.; SUNDGREN, Jun (1993), “Evolving International Environmental Law: Changing Practices of National Sovereignty”, Global Accord: Environmental Challenges and International Responses, Nazli Choucri (ed.). MIT Pres, ss. 401-430.
  • 18. JACOBSON, Harold K.; WEISS, Edith Brown (1997), “Compliance with International Environmental Accords: Achievements and Strategies”, International Governance on Environmental Issues, Mats Rolén, Helen Sjöberg and Uno Svedin (ed.), Kluwer Academic Publishers, Dordrecht, ss. 78-110.
  • 19. JACOBSON, Harold K.; WEISS, Edith Brown (1998), “A Framework for Analysis”, Engaging Countries: Strengthening Compliance with International Environmental Accords, Edith Brown Weiss-Harold K. Jacobson (ed.), MIT Press, USA, ss. 1-18.
  • 20. KAYNAK, Serap (1998), “CITES Sözleşmesi ve Uygulama Mevzuatı”, Çevre ve İnsan, Sayı 39, ss. 35-37.
  • 21. MITCHELL, Ronald B (2003), “International Environmental Agreements: A survey of Their Features Formation and Effects”, Annual Reviews of Environmental Resources, 28, ss. 429-461.
  • 22. ÖZER, Deniz Kızılsümer (2009), Çok Taraflı Çevre Sözleşmeleri, USAK Yayınları, Ankara.
  • 23. RAUSTIALA, Kal (2000), “Compliance & Effectiveness in International Regulatory Cooperation”, Case W. Res. J. INT’L L, Vol. 32: 387, ss. 387-440.
  • 24. RINGQUIST, Evan J.; KOSTADINOVA, Tatiana (2005), “Assessing The Effectiveness of International Environmental Agreements: The Case of the Helsinki Protocol”, American Journal of Political Science, 49: 1, ss. 86-102.
  • 25. ROBERTS, Timmons J. vd. (2004), “Who Ratifies Environmental Treaties and Why? Institutionalism, Structuralism and Participation by 192 Nations in 22 Treaties”, Global Environmental Politics, 4: 3, ss. 22-64.
  • 26. SANDS, Philippe (2003), Principles of International Environmental Law, (2. ed.), Cambridge, UK.
  • 27. SCHMIDT, Charles W. (2004), “Environmental Crimes: Profiting at The Earth’s Expense”, Environmental Health Perspective, 112: 2, ss. 97- 103.
  • 28. SUSSKIND, Lawrence (1994), Environmental Diplomacy: Negotiating More Effective Global Agreements, Oxford University Press, New York.
  • 29. SWANSON, Timothy; JOHNSTON, Sam (1999), Global Envirtonmental Problems and International Environmental Agreements: The Economics of International Institution Building, Edward Elgar, UK.
  • 30. SZELL, Patrick (2007), “Supervising The Observance of MEAs”, Environmental Policy and Law, 37/2–3, ss. 79-83. 31. ŞAHİN, Mustafa (2009), Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi ve Türkiye, Çevre ve Orman Bakanlığı, Ankara, 2009. - www.did-cevreorman.gov.tr/idcs.ppt - (26.01.2010).
  • 32. ŞANLI, Bahar ve ÖZEKİCİOĞLU, Halil (2007), “Küresel Isınmayı Önlemeye Yönelik Çabalar ve Türkiye”, KMÜ İİBF Dergisi, Yıl 9, Sayı 3, ss.456-482.
  • 33. TALU, Nuran (2006), Avrupa Birliğine Uyum Sürecinde Türkiye’de Çevre Politikaları, TMMOB Çevre Mühendisleri Odası, Ankara.
  • 34. TALU, Nuran (2004), TBMM’de Çevre Siyaseti, Nobel Yayınları, Ankara.
  • 35. TÜİK (2006a), “Belediyelerin Çevresel Harcamaları 2003–2004”. 28 Mart 2006 Haber Bülteni, Sayı:54.
  • 36. TÜİK (2006b), “Kamu Sektöründe Çevresel İstihdam ve Harcamalar 2005”, 27 Ekim 2006 Haber Bülteni, Sayı: 174.
  • 37. TÜİK (2008) “Kamu Sektöründe Çevresel İstihdam ve Harcamalar 2006”, 28 Mart 2008 Haber Bülteni, Sayı: 55.
  • 38. TÜİK (2009a) “Kamu Sektöründe Çevresel İstihdam ve Harcamalar 2007”, 20 Mart 2009 Haber Bülteni, Sayı: 44.
  • 39. TÜİK (2009b) “Sera Gazı Emisyon Envanteri 2007”, 26 Haziran 2009 Haber Bülteni, Sayı: 111.
  • 40. TÜİK (2010a), “Kamu Sektöründe Çevresel İstihdam ve Harcamalar 2008”, 11 Mart 2010 Haber Bülteni.
  • 41. 41.TÜİK (2010b), “Belediye Atık İstatistikleri 2008”, 25 Mart 2010 Haber Bülteni, Sayı: 50.
  • 42. TÜİK (2010c), “İmalat Sanayi Su, Atık Su ve Atık İstatistikleri 2008”, 25 Şubat 2010 Haber Bülteni, Sayı: 32.
  • 43. TÜİK (2010d), Belediye Atık Su İstatistikleri 2008, 28 Nisan 2010 Haber Bülteni, Sayı 74.
  • 44. UNEP (2006), Manual on Compliance With and Enforcement of Multilateral Environmental Agreements.
  • 45. VOGEL, David; KESSLER, Timothy (1998), “How Compliance Happens and Doesn’t Happen Domestically”, Engaging Countries: Strengthening Compliance with International Environmental Accords, (ed.) Edith Brown Weiss-Harold K. Jacobson, MIT Pres. USA
  • 46. WEISS, Edith Brown; JACOBSON, Harold K. (1998), Engaging Countries: Strengthening Compliance with International Environmental Accords, MIT Pres, USA.
  • 47. WEISS, Edith Brown; JACOBSON, Harold K. (1999) “Getting Countries to Comply With International Agreements”, Environment, 41: 6, ss. 16–45.
  • 48. YOUNG, Oran R.; DEMKO, George J. (1996) “Improving the Effectiveness of International Environmental Governance Systems”, Global Environmental Change and International Governance, (ed.) Oran R. Young, George J. Demko and Kilaparti Ramakrishna, University Press of New England, Hanover, ss. 229-246.
  • 49. Çevre ve Orman Bakanlığı, Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü, http://www.cygm.gov.tr/projeler2.htm, (23.02.2010).
  • 50. Türkiye Çevresel Veri Değişim Ağı, http://www.teien.org.tr; (19.02.2010)

ÇOK TARAFLI ÇEVRE ANLAŞMALARINA UYUM SORUNU VE TÜRKİYE ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Yıl 2011, Cilt: 16 Sayı: 2, 439 - 462, 01.06.2011

Dr.Yasemin Kaya

Öz

Bu çalışmada çok taraflı çevre anlaşmalarına taraf devletlerin uyum sorunu ele alınmakta ve bu anlaşmaların yapı itibariyle uygulanabilir bir nitelik taşıyıp taşımadığının analiz edilmesi amaçlanmaktadır. Bilindiği üzere bu anlaşmaların etkinliği ve ele aldıkları sorunun çözümünde başarılı olmaları büyük ölçüde uygulanmalarına bağlıdır. Ancak çok taraflı çevre anlaşmaları tarafların bu anlaşmalara uyumunu sağlayacak nitelikte düzenlemeler olmaktan uzak görünmektedir. Öte yandan taraf devletlerde çıkar çatışması ya da kapasite yetersizliği gibi nedenlerle bu anlaşmaların uygulanmasında başarısız kalabilmektedir. Bu anlamda Türkiye’nin de tarafı bulunduğu pek çok çevre anlaşmasına uyum konusunda önemli sorunları bulunduğu söylenebilir

Anahtar Kelimeler

Çok Taraflı Çevre Anlaşmaları Uluslararası Çevre Hukuku Uyum Çevre Politikaları Türkiye

Kaynakça

  • 1. ALGAN, Nesrin; DÜNDAR, Ayşe (2005), Türkiye’nin Çevre Konusunda Verdiği Sözler, TÜBA Raporları, Sayı 8, Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları, Ankara.
  • 2. AKİPEK, Serap (1999), “Türk Mevzuatının Onaylanan Uluslararası Antlaşmalar ile Uyumlaştırılması Sorunu”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 48/1–4, 1999, ss.15-22.
  • 3. AVRUPA KOMİSYONU (2010), Türkiye 2010 İlerleme Raporu, Bürüksel.
  • 4. BARRETT, Scott (2003), Environment and Statecraft: The Strategy of Environmental Treaty-Making, Oxford University Press, New York.
  • 5. BRACK, Duncan (2002), “Combatting International Environmental Crime”, Global Environmental Change, 12, ss. 143-147.
  • 6. CHAYES, Abram; CHAYES, Antonia Handler (1993), “On Compliance”, International Organization, 47: 2, ss. 175-205.
  • 7. ÇOB (2006), AB Entegre Çevre Uyum Stratejisi (UÇES) 2007–2023, Ankara.
  • 8. ÇOB (2007a), Türkiye Çevre Durum Raporu, Ankara.
  • 9. ÇOB (2007b) Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi Türkiye Ulusal Raporu IIIII, Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü. http://web.cevreorman.gov.tr/DKMP/AnaSayfa/dogaKorumaHaber/10- 0214/Biyolojik_cesitlilik._tr (02.02.2010).
  • 10. ÇOB (2009a), 2008 Yılı Faaliyet Raporu, Ankara.
  • 11. ÇOB (2009b), Çevresel Göstergeler 2008, Ankara.
  • 12. DPT (1998), Ulusal Çevre Stratejisi ve Eylem Planı – UÇEP, Ankara.
  • 13. EEA (2009), Eionet Priority Data Flows, European Environmental Agency, Kopenhag.
  • 14. ERİM, Rafet (2000) “Çevre ile İlgili Hukuksal Düzenlemeler”, Türkiye’de Çevrenin Ve Çevre Korumanın Tarihi Sempozyumu, Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayını, İstanbul, ss. 177-193.
  • 15. FAURE, Michael; LEFEVERE, Jürgen (2005), “Compliance with Global Environmental Policy”, The Global Environment, Regina S. Axelrod, David Leonard Downie, Norman J. Vig. (ed.), CQ Pres. Washington, ss. 163-180.
  • 16. FRENCH, Hillary (2002), “Küresel Yönetişimi Yeniden Yapılandırmak”, Dünyanın Durumu 2002, Tema Vakfı Yayını 37, İstanbul, ss. 229-258.
  • 17. HAAS, Peter M.; SUNDGREN, Jun (1993), “Evolving International Environmental Law: Changing Practices of National Sovereignty”, Global Accord: Environmental Challenges and International Responses, Nazli Choucri (ed.). MIT Pres, ss. 401-430.
  • 18. JACOBSON, Harold K.; WEISS, Edith Brown (1997), “Compliance with International Environmental Accords: Achievements and Strategies”, International Governance on Environmental Issues, Mats Rolén, Helen Sjöberg and Uno Svedin (ed.), Kluwer Academic Publishers, Dordrecht, ss. 78-110.
  • 19. JACOBSON, Harold K.; WEISS, Edith Brown (1998), “A Framework for Analysis”, Engaging Countries: Strengthening Compliance with International Environmental Accords, Edith Brown Weiss-Harold K. Jacobson (ed.), MIT Press, USA, ss. 1-18.
  • 20. KAYNAK, Serap (1998), “CITES Sözleşmesi ve Uygulama Mevzuatı”, Çevre ve İnsan, Sayı 39, ss. 35-37.
  • 21. MITCHELL, Ronald B (2003), “International Environmental Agreements: A survey of Their Features Formation and Effects”, Annual Reviews of Environmental Resources, 28, ss. 429-461.
  • 22. ÖZER, Deniz Kızılsümer (2009), Çok Taraflı Çevre Sözleşmeleri, USAK Yayınları, Ankara.
  • 23. RAUSTIALA, Kal (2000), “Compliance & Effectiveness in International Regulatory Cooperation”, Case W. Res. J. INT’L L, Vol. 32: 387, ss. 387-440.
  • 24. RINGQUIST, Evan J.; KOSTADINOVA, Tatiana (2005), “Assessing The Effectiveness of International Environmental Agreements: The Case of the Helsinki Protocol”, American Journal of Political Science, 49: 1, ss. 86-102.
  • 25. ROBERTS, Timmons J. vd. (2004), “Who Ratifies Environmental Treaties and Why? Institutionalism, Structuralism and Participation by 192 Nations in 22 Treaties”, Global Environmental Politics, 4: 3, ss. 22-64.
  • 26. SANDS, Philippe (2003), Principles of International Environmental Law, (2. ed.), Cambridge, UK.
  • 27. SCHMIDT, Charles W. (2004), “Environmental Crimes: Profiting at The Earth’s Expense”, Environmental Health Perspective, 112: 2, ss. 97- 103.
  • 28. SUSSKIND, Lawrence (1994), Environmental Diplomacy: Negotiating More Effective Global Agreements, Oxford University Press, New York.
  • 29. SWANSON, Timothy; JOHNSTON, Sam (1999), Global Envirtonmental Problems and International Environmental Agreements: The Economics of International Institution Building, Edward Elgar, UK.
  • 30. SZELL, Patrick (2007), “Supervising The Observance of MEAs”, Environmental Policy and Law, 37/2–3, ss. 79-83. 31. ŞAHİN, Mustafa (2009), Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi ve Türkiye, Çevre ve Orman Bakanlığı, Ankara, 2009. - www.did-cevreorman.gov.tr/idcs.ppt - (26.01.2010).
  • 32. ŞANLI, Bahar ve ÖZEKİCİOĞLU, Halil (2007), “Küresel Isınmayı Önlemeye Yönelik Çabalar ve Türkiye”, KMÜ İİBF Dergisi, Yıl 9, Sayı 3, ss.456-482.
  • 33. TALU, Nuran (2006), Avrupa Birliğine Uyum Sürecinde Türkiye’de Çevre Politikaları, TMMOB Çevre Mühendisleri Odası, Ankara.
  • 34. TALU, Nuran (2004), TBMM’de Çevre Siyaseti, Nobel Yayınları, Ankara.
  • 35. TÜİK (2006a), “Belediyelerin Çevresel Harcamaları 2003–2004”. 28 Mart 2006 Haber Bülteni, Sayı:54.
  • 36. TÜİK (2006b), “Kamu Sektöründe Çevresel İstihdam ve Harcamalar 2005”, 27 Ekim 2006 Haber Bülteni, Sayı: 174.
  • 37. TÜİK (2008) “Kamu Sektöründe Çevresel İstihdam ve Harcamalar 2006”, 28 Mart 2008 Haber Bülteni, Sayı: 55.
  • 38. TÜİK (2009a) “Kamu Sektöründe Çevresel İstihdam ve Harcamalar 2007”, 20 Mart 2009 Haber Bülteni, Sayı: 44.
  • 39. TÜİK (2009b) “Sera Gazı Emisyon Envanteri 2007”, 26 Haziran 2009 Haber Bülteni, Sayı: 111.
  • 40. TÜİK (2010a), “Kamu Sektöründe Çevresel İstihdam ve Harcamalar 2008”, 11 Mart 2010 Haber Bülteni.
  • 41. 41.TÜİK (2010b), “Belediye Atık İstatistikleri 2008”, 25 Mart 2010 Haber Bülteni, Sayı: 50.
  • 42. TÜİK (2010c), “İmalat Sanayi Su, Atık Su ve Atık İstatistikleri 2008”, 25 Şubat 2010 Haber Bülteni, Sayı: 32.
  • 43. TÜİK (2010d), Belediye Atık Su İstatistikleri 2008, 28 Nisan 2010 Haber Bülteni, Sayı 74.
  • 44. UNEP (2006), Manual on Compliance With and Enforcement of Multilateral Environmental Agreements.
  • 45. VOGEL, David; KESSLER, Timothy (1998), “How Compliance Happens and Doesn’t Happen Domestically”, Engaging Countries: Strengthening Compliance with International Environmental Accords, (ed.) Edith Brown Weiss-Harold K. Jacobson, MIT Pres. USA
  • 46. WEISS, Edith Brown; JACOBSON, Harold K. (1998), Engaging Countries: Strengthening Compliance with International Environmental Accords, MIT Pres, USA.
  • 47. WEISS, Edith Brown; JACOBSON, Harold K. (1999) “Getting Countries to Comply With International Agreements”, Environment, 41: 6, ss. 16–45.
  • 48. YOUNG, Oran R.; DEMKO, George J. (1996) “Improving the Effectiveness of International Environmental Governance Systems”, Global Environmental Change and International Governance, (ed.) Oran R. Young, George J. Demko and Kilaparti Ramakrishna, University Press of New England, Hanover, ss. 229-246.
  • 49. Çevre ve Orman Bakanlığı, Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü, http://www.cygm.gov.tr/projeler2.htm, (23.02.2010).
  • 50. Türkiye Çevresel Veri Değişim Ağı, http://www.teien.org.tr; (19.02.2010)
Toplam 49 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Dr.Yasemin Kaya Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2011
Yayımlandığı Sayı Yıl 2011 Cilt: 16 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Kaya, D. (2011). ÇOK TARAFLI ÇEVRE ANLAŞMALARINA UYUM SORUNU VE TÜRKİYE ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 439-462.