SOSYAL MEDYA KÜÇÜK SİYASAL PARTİLER AÇISINDAN YENİ İMKÂNLAR SUNUYOR MU?

Yıl 2017, Cilt: 22 Sayı: Kayfor 15 Özel Sayısı, 1979 - 1989, 30.12.2017

Levent Yılmaz Erhan Ezici

Öz

Twitter, Facebook, Youtube, Instagram vb. gibi birçok sosyal medya aracı, siyasal partiler ve parti liderleri tarafından seçmenleri ile iletişim kurulması amacıyla kullanılmaktadır. Sosyal medya sadece iktidar ve muhalefet partileri tarafından değil, dezavantajlı konumdaki küçük partiler tarafından da kullanılmaktadır. Seçmenler ile sürekli iletişim kurabilmek, parti faaliyetlerini hızlı ve etkin duyurmak, parti politikaları ile ilgili geri dönüşler almak gibi birçok faaliyet alanı, siyasal partilerin sosyal medya kullanımını giderek artıran önemli unsurlar olarak dikkati çekmektedir. Bu çalışmada, siyasal alanda dezavantajlı konumda olan siyasal partilerin sosyal medya araçlarını kullanarak bu dezavantajlı konumlarını ne şekilde değiştirdiği veya değiştiremediği konusu incelenecektir. Bu kapsamda siyasal partilerin sosyal medya hesapları üzerinden bir analiz yapılarak, partilerin sosyal medyanın hangi alanını ve ne şekilde kullandığı tespit edilmeye çalışılacaktır. Böylece iktidar/muhalefet ve iktidar dışı siyasal partilerin sosyal medya kullanımı arasındaki farklılıklar belirlenmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Medya, Siyasal Parti, İktidar, Seçim

DOES SOCIAL MEDIA PROVIDE NEW OPPORTUNITIES FOR SMALL POLITICAL PARTIES?

Öz

Many social media tools just as Twitter, Facebook, Youtube, Instagram etc., are used by political parties and their leaders on the purpose of communicate their voters. Social media is not only used by the ruling and opposition parties but also by the small parties in disadvantaged positions. Many area of activity, such as continuous communication with voters, rapid and effective announcement of party activities, ensuring voters’ declaration of opinion with feedback, draw attention as important factors increasing the use of social media by political parties. This study will examine how political parties in disadvantaged positions in the political arena can/can not change their disadvantaged positions by using social media tools. In this context, an analysis will be made on the social media accounts of the political parties and it will be tried to determine which area of the social media and how the parties use it. Thus, it will be tried to be determined the differences between the ruling/opposition parties and non power political parties using social media.

Anahtar Kelimeler

Social Media, Political Party, Political Power, Election

Kaynakça

• 2839 SAYILI MİLLETVEKİLİ SEÇİM KANUNU, http://www.ysk.gov.tr/ysk/content/conn/YSKUCM/path/Contribution%20Folders/Mevzuat/2839.pdf (Erişim Tarihi: 28.08 2017).
• 2820 SAYILI SİYASİ PARTİLER KANUNU, http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2820.pdf (Erişim Tarihi: 28.08.2017).
• AZİZ, A. (2015). Siyasal İletişim, Nobel Yayınları, 6.Basım, Ankara.
• BAYM, N. K. ve Boyd, D. (2012). “Socially Mediated Publicness:An Introduction”, Journal of Broadcasting & Electronic Media, 56(3), ss.320-329.
• BONGRAND, M. (1992). Politikada Pazarlama, (çev. Fatoş Ersoy), İletişim Yayınları, 1.Basım, İstanbul.
• DAWLEY, L. (2009). “Social Network Knowledge Construction: Emerging Virtual World Pedagogy”, On The Horizon, Vol. 17, No. 2, ss.109-121.
• DUVERGER, M. (1993). Siyasi Partiler, çev:Ergun Özbudun, Bilgi Yayınevi, Ankara.
• FUCHS, C. (2016). Sosyal Medya: Eleştirel Bir Giriş, (çev.İlker Kalaycı, Diyar Saraçoğlu), NotaBene Yayınları, Ankara.
• HEYWOOD, A. (2011). Siyaset, (çev. ed. B. Kalkan), Adres Yayınları, 4.Baskı, Ankara.
• HEYWOOD, A. (2012). Siyasetin Temel Kavramları, (Çev. H. Özler), Adres Yayınları, Ankara.
• KEMP, S. (2016). Digital in 2016, Global Overview, We Are Social, https://www.slideshare.net/wearesocialsg/digital-in-2016, (Erişim Tarihi:15.10.2017)
• LAGROYE, J. (1997). Sociologie Politiquue, Sciences Po et Dalloz Yayınları, Paris.
• LOCK, A. ve HARRIS, P. (1996). “Political Marketing- Vive la Différence!”, European Journal of Marketing, Vol.30, No.10/11, ss.14-24.
• MANGOLD, W. G. ve FAULDS, D. J. (2009). “Social Media: The New Hybrid Element of the Promotion Mix”, Business Horizons, 52, ss.357-365.
• MURTHY, D. (2013). Twitter,Social Communication in the Twitter Age, Polity Press, Cambridge.
• ÖZDEMİR, E. ve ATILGAN, G. (2014). “Siyasal Partiler”, Siyaset Bilimi, (der. G. Atılgan ve A. Aytekin), Yordam Kitap, 4.Baskı, İstanbul.
• SAFKO, L. ve BRAKE, D. K.. (2009). The Social Media Bible: Tactics, Tools, and Strategies for Business Success, Wiley, New Jersey.
• TILLY, C. (2008). Toplumsal Hareketler 1768-2004, Babil Yayınları, 1.Basım, İstanbul.
• TÜRKİYE’DE EN ÇOK TAKİP EDİLEN TWITTER HESAPLARI, https://www.cnnturk.com/sosyal-medya/turkiyede-en-cok-takip-edilen-twitter-hesaplari?page=1 (Erişim Tarihi:25.10.2017).
• TWITTER TOP 100, Most Followers, https://twittercounter.com/pages/100 (Erişim Tarihi: 25.10.2017).
• YARGITAY CUMHURİYET BAŞSAVCILIĞI, 31.03.2015 Tarihi İtibariyle Faaliyette Olan Siyasal Partiler, http://www.yargitaycb.gov.tr/belgeler/site/documents/SPartiler31032015.pdf, (Erişim Tarihi: 25.04.2015).
• YARGITAY CUMHURİYET BAŞSAVCILIĞI (2017a) 19.10.2017 Tarihi İtibariyle Faaliyette Olan Siyasal Partiler, , https://www.yargitaycb.gov.tr/sayfa/faaliyette-olan-siyasi-partiler/documents/SPartiler19102017.pdf (Erişim Tarihi: 20.10.2017).
• YARGITAY CUMHURİYET BAŞSAVCILIĞI (2017b). Siyasi Partiler ve Tüzükler, https://www.yargitaycb.gov.tr/sayfa/siyasi-partiler-ve-tuzukler/1093, (Erişim Tarihi: 23.10.2017).
• YILMAZ, L. ve EZİCİ, E. (2016). “İktidar Dışı Siyasal Partilerin Yerel Konumları: İzmir Örneği İncelemesi”, Yerelleşme/Merkezileşme Tartışmaları, 9.Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildiriler Kitabı, (Ed. S. Karatepe vd.), TODAİE, 1. Basım, Ankara.
• YÜKSEK SEÇİM KURULU’NUN 2015/1415 SAYILI KARARI, http://www.ysk.gov.tr/ysk/content/conn/YSKUCM/path/Contribution%20Folders/SecmenIslemleri/Secimler/2015MV/D.pdf (Erişim Tarihi: 28.08.2017) (a).
• YÜKSEK SEÇİM KURULU’NUN 2015/2310 SAYILI KARARI, http://www.ysk.gov.tr/ysk/content/conn/YSKUCM/path/Contribution%20Folders/SecmenIslemleri/Secimler/2015MVES/96-D.pdf (Erişim Tarihi: 28.08.2017) (b).
• VAN DIJCK, J. (2013). The Culture of Connectivity, A Critical History of Social Media, Oxford University Press, Oxford.